آلودگی هوای تهران، این جمله ای است که پایتخت نشینان به شنیدن آن عادت کرده اند و البته بیشتر از خودشان ریه های آنها به این آلودگی های مزمن وابسته شده است؛ تا جایی که اگر در هوایی سالم نفس عمیق بکشند سینه شان تنگ شده و می گیرد.
بگذریم که این معضل هر روزه دامن گیر شهروندان ماشینی کلان شهر بی سرو سامان شده است و در بیشتر مواقع میزان آلودگی آن از حد مجاز می گذرد تنها بهانه ایست تا ستادی بحرانی تشکیل شود و جلسه ای که مسئولان دور هم جمع شوند.
آلودگی هوای پایتخت پدیده ای عجیب و تازه نیست که هر بار دور هم جمع شوند و راه حل تازه ای برای آن اندیشیده نشود و هر نهاد تقصیر را بر دوش دیگری بندازد و از زیر بار ان شانه خالی کند، دولت، مجلس، شهرداری، راهنمایی و رانندگی، سازمان حفاظت از محیط زیست و الی ماشاءالله همه دخیل اند و هر یک دیگری را مسئول امر می دانند.
و اخیرا هم یک مقصر جدید یافته اند که دیوارش از همه کوتاه تر است «مردم»؛ در این اظهار نظر جالب گره آلودگی هوا را به دستان مردم سپرده اند و عنوان شده است که مردم می توانند این گره را باز کنند، در این امر که مردم نیز باید برای کاهش آلودگی هوا تلاش کنند و انجام وظیفه جای تردید نیست اما تلاش مردم به تنهایی کفایت نمی کند.
اما خروج واحدهای آلاینده صنعتی به خارج شهرها، جلوگیری از فروش طرح ترافیک روزانه، از رده خارج کردن ماشین های فرسوده، ایجاد حمل و نقل عمومی سریع و ارزان و. . . این ها را هم مردم باید عهده دار شوند.
این دیگر برای مسئولان عادی شده است که هر جا کم آوردند و نتوانستند مقصری بیابند همه تقصیرها را به گردن مردم بیاندازند، جمع آوری دست فروشان مترو هم همین گونه بود پس از آنکه توان مقابله با آن را نداشتند گفتند که مردم از آنها خرید نکنند و آنها مقصرند، لابد مقصر تورم های نامرئی! که دولت آن را زیر ۱۴ درصد می داند! و ۴۰ درصد آن را نادیده انگاشته و کاهش قیمت نفت هم مردم اند. قبل از آنکه کسری بودجه سال آینده را نیز به گردن مردم بیاندازند ما خود به گردن می گیریم، مقصر کسری بودجه نیز ما هستیم. بگذریم. . .
هر خانوار ایرانی در سال ۳۴۰ هزار تومان خسارت آلودگی پرداخت می‌کند و مراجعه به بیمارستان‌های قلبی و ریوی در روزهایی که هوا آلوده تر است ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش می یابد و میزان مراجعه افراد به مراکز درمانی و بیمارستان‌ها هم به دلیل تنگی نفس و درد قفسه سینه بیشتر می‌شود. بطوری که اورژانس ها همیشه در حال آماده باش به سر می برند.
در سال‌های ۹۰، ۹۱، ۹۲ فقط ۳ روز هوای پاک وجود داشته و روند کیفیت هوای سالم نیز در سال‌های اخیر رو به کاهش و هوای ناسالم رو به افزایش بوده است.
مراجعه ۸۶۹ نفر طی یک شبانه‌روز به اورژانس، که از این تعداد ۷۷ نفر به دلیل بیماری‌های قلبی و ۱۰۸ نفر هم به علت مشکلات تنفسی تحت درمان تکنسین‌های اورژانس قرار گرفتند و وجود آلاینده‌ها در سطح شهر موجب شد تا سال گذشته وزارت بهداشت فوت ۳۷۰۰ نفر را هم مشکوک به آلودگی هوا اعلام کند که همه اینها قابل بررسی است.
تا زمانی که رفتارهای ترافیکی الگوی مصرف انرژی و آب و نحوه استفاده از خودرو را اصلاح نکنیم، مشکلات تهران اعم از آلودگی هوا، سلامت نبودن آب و ترافیک پابرجا خواهد ماند. در وضعیت نابه‌سامان اقتصادی فعلی که خانواده‌ها متحمل هزینه‌های بالای نیازهای معمول زندگی هستند، باید علاوه‌بر تحمل درد و رنج به دلیل ابتلا به بیماری‌های قلبی و تنفسی که ناشی از وجود آلودگی هوا است خسارت‌های مالی ناشی از مراجعه به مراکز درمانی و بیمارستان‌ها را هم با شروع هر سال متقبل شوند.
کاش درباره عملکرد مسئولین در دولت تحلیل شود در حالی که حتی محیط زیست که مهمترین سازمان برای رفع آلودگی هوا است در برابر سیاست‌های اشتباه دولت سکوت می‌کند و گاهی اگر صحبتی می‌کند متوجه دولت قبل است، حتما این بیت شعر را بارها شنیده اید که: «بزرگش نخوانند اهل خِرد / که نام بزرگان به زشتی برد». عادت و سیاست بدی که مدیران و مسئولان ما در پیش گرفته اند این است که تمام مشکلات را به گردن دیگران و افرادی که نیستند بیندازیم و مثلا بگوییم عملکرد دولتهای قبل عامل بروز سرطان و آلودگی هوا بوده است اما اشاره‌ای به اقدامات خودمان و تاثیرات آن نداشته باشیم. موضوع آلودگی هوا چیزی نیست که در یک دولت اتفاق افتاده باشد و یا مردم به تنهایی مقصر این مشکل بزرگ باشند. این معضل بیست و اندی سال است که آغاز شده و باید عملکرد و اقدامات دولتهای متعددی در این زمینه بررسی شود. با این حال واقعیت این است که مسئولین مربوطه هرازگاهی برخی مسائل را با هر نیت و انگیزه‌ای عنوان می‌کنند اما انتظار داریم این موضع‌گیری‌ها گزینشی نباشد، چراکه مردم ما خبره سیاسی هستند و به خوبی تشخیص می‌دهند که چه کسی برای مردم دلسوزی می‌کند و چه کسانی به دنبال حمایت از حزب و گروه و دوستان خود هستند.
Sorry. No data so far.