یمن از جنگ خارجی تا انسجام داخلی

یمن به عنوان یکی از مهم ترین نقاط استراتژیک جهان سالهاست آرامش و امنیت کامل از آن سلب شده است. این کشور که از مردمانی شجاع برخوردار است هم به دلیل موقعیت جغرافیایی و تاریخی و هم به دلیل شرایط فرهنگی و وجود چنین مردمان شجاعی مورد طمع قدرتهای استعماری فرا منطقه ای و شیوخ دست نشانده منطقه قرار گرفته است.

یکی از کشورهای که همواره سعی داشته است تا یمن را زیر سلطه خود قرار دهد و از نا ارامی های یمن نهایت استفاده را نموده است همسایه شمالی آنها یعنی عربستان است. در طول چندین دهه گذشته عربستان از طریق مزدوران خود سعی می کند به صورت غیر مستقیم یمن را در سلطه خود داشته باشد. این سیاست عربستان توسط امثال علی عبدالله صالح به خوبی اجرا می شد ولی بعد از سقوط این دیکتاتور ، آنها ناگزیر به حمایت از منصور هادی به عنوان دیگر مهره کلیدی پرداخته اند. با مخالفت های مردمی نسبت منصور هادی و آشکار شدن بی کفایتی های ایشان وضعیت یمن دوباره به حالت تنش های داخلی سوق داده شد. این وضعیت با فرار منصور هادی از یمن و پناه بردن به عربستان قدری پیچیده تر شد و حمله نظامی عربستان به یمن اوضاع این کشور استراتژیک را وخیم تر کرد. در چنین وضعیتی سئوالی که به ذهن متبادر می شود این است که چرا واکنش نظامی در حد یک مقابله نظامی از سوی حوثی ها نسبت به عربستان صورت نمی گیرد؟ و اینکه این جنگ تحمیلی چه فرصتی را در اختیار انصار الله یمن قرار می دهد؟ آیا جنگ خارجی اوضاع داخلی یمن را آشفته تر خواهد کرد یا تنش های داخلی به خاطر وجود یک دشمن بیرونی به سمت انسجام ملی سوق داده می شود؟

پاسخ به سوالات فوق را می توان در دلایل حوثی ها برای عدم مقابله نظامی با عربستان جستجو کرد. جنبش انصار الله در درجه اول سعی دارد تا جای که ممکن است از جنگ خارجی به نفع سرکوب شورشیان و تروریستهای طرفدار منصور هادی در یمن استفاده نماید. یک جنگ خارجی مهمترین بهانه را در اختیار حکومت مرکزی قرار میدهد تا ضمن دعوت همه گروههای داخلی به اتحاد و یک پارچگی ملی، نسبت به برخورد جدی با شورشیان و تروریستهای تجزیه طلب اقدامات لازم را انجام دهد. در نتیجه پیروزی های انصار الله در عدن را می توان در این راستا ملاحظه کرد.آنها بعد از حملات هوایی عربستان توانسته اند به پیشرویهای خود در جنوب یمن سرعت ببخشند و در نتیجه فعلا انرژی خود را صرف مبارزه با عربستان نخواهند کرد.

نکته بعدی این است که جنبش انصار الله عمده نیروی خود را صرف مقابله با تهاجمی زمینی خواهد کرد؛ این بیشتر به این دلیل است که نمی خواهند متهم به حمله هوایی به مکه و مدینه شوند. هرگونه حمله هوایی یمن به خاک عربستان می تواند آنها را در موقعیت نامناسبی از لحاظ اعتقادی قرار دهد و برای بقیه شیعیان منطقه نیز دردسر ساز شود این تدبیر انصار الله نقشه شوم عربستان را خنثی نمود و یمنیها تنها به پدافند خود در سرنگونی چندین جنگنده عربستان اکتفا نمودند.

علاوه بر این یمن با دفاع مشروع خود و عدم تجاوز هوایی و زمینی به خاک عربستان سعی دارد ائتلاف غیر رسمی شکل گرفته علیه خود را خنثی نماید. در صورت واکنش سریع و احساسی انصار الله دیگر کشورهای عربی و حتی ممکن بود ترکیه و پاکستان نیز عربستان را در تجاوز خود همراهی کنند و سازمانهای بین المللی که ابزار دست آمریکا و دیگر کشورهای غربی هستند بهانه لازم را برای حمایت از عربستان پیدا می کردند.

اما در این زمینه نیز صبر حوثی ها جواب داده و به تدریج شاهد محکومیتهای بین المللی علیه تجاوز عربستان هستیم در صورت تداوم این تجاوز و افزایش محکومیتهای بین المللی و دولتی در منطقه و جهان، همراه با موج اعتراضات مردمی به تدریج فضا برای مقابله نظامی به صورت گسترده مهیا خواهد شد و در این صورت است که مردم عربستان به عنوان مردمی رفاه طلب و فربه شده از پولهای نفت، توان مقابله با مردمی شجاع و در تنگنای معیشتی نخواهند داشت . به نظر می رسد تعلل عربستان در حمله زمینی نیز نتیجه همین ترس می باشد.

به هر حال نتیجه ای که از این بحث می توان گرفت این است که سیاست انصار الله در مقابله با تجاوزات عربستان این است که با یک تاکتیک صبر و انتظار سعی دارد از طرفی نسبت به رفع تنشهای داخلی اقدام نموده و مزدوران و تجزیه طلبان داخلی را مهار نماید و از طرف دیگر منتظر ایجاد موقعیت مناسب هم از لحاظ تبلیغاتی و هم از لحاظ بین المللی باشد تا در صورت حمله زمینی عربستان ، ضمن شکستن ائتلاف غیر رسمی شیوخ عربی علیه خود، به عنوان یک جنگ تدافعی و نه یک تجاوز به خاک همسایه، درسی محکم به عربستان نشان دهد تا مانع از تجاوزات آتی آنها در آینده شده و فکر هرگونه تجاوز به دیگر کشورهای منطقه را از ذهن آنها خارج نماید.