متن زیر سخنرانی وحید جلیلی در جمع اکران‌کنندگان جشنواره مردمی فیلم عمار در خوزستان است. جلیلی که برای شرکت در همایش کلانشهر‌ها به اهواز رفته بود در دیدار با جمعی از فعالان فرهنگی از لزوم کار رسانه‌ای و فرهنگی در خصوص انرژی هسته‌ای سخن گفته است که در زیر می‌خوانید:
.jpg)
خوشحالم که در خدمت برادران عزیز اکران‌کننده فیلمهای جشنواره مردمی فیلم عمار در خوزستان هستم. به دنبال فرصتی بودم که بحث مهمی را به دوستان گوشزد کنم و فکر می‌کنم اینجا برای آن بحث مناسب است.
فلسفه وجودی و ماهیت جشنواره فیلم عمار همانطور که از اسمش مشخص است لبیک گویی به ندای «این عمار» است. «این عمار» یعنی فراخوان ولی جامعه و رهبر نظام به گسترش آگاهی‌های عمومی. عمار‌ها کجایند تا اجازه ندهند که یک سری از حقایق سانسور شوند؟ عمار‌ها کجایند که نگذارند که یک سری از مضامینی که باید به مردم برسد بر اثر مصلحت‌اندیشی و محافظه‌کاری در سینه‌ها نماند که فضای جامعه به سمت ابهام و گیجی برود. جشنواره عمار ذیل این مفهوم شکل گرفته است.
اگر دیدید که ندای رهبری برخاست و به بهانه اینکه مشغول سازماندهی هستیم یا مشغول تربیت فیلم‌سازان انقلابی یا کارهای خوب دیگر هستیم؛ به ندای این عمار رهبری پاسخ ندادیم تفاوتی با کسانی که به بهانه‌های دیگر، رهبری را تنها می‌گذارند نداریم.
مواظب باشید جشنواره فیلم عمار برای ما بت نشود و خیال نکنیم که هرچه ما در این جشنواره انجام بدهیم همین تکلیف ما است. دست‌اندرکاران جشنواره همواره و هر لحظه باید نسبت خودشان را با فضای اجتماعی و فرهنگی و فضای به روز جهانی بسنجند و ببینند کجا ایستاده‌اند. عمار یک حرکت و نهضت است نه یک دستگاه تشکیلاتی.
مثال مشخصی که می‌شود بیان کرد، جریانات اخیر هسته‌ای است. جشنواره فیلم عمار در این مسئله که یکی از مهم‌ترین مسائل ۲۰ سال اخیر کشور است چه کار کرده است؟ بچه حزب‌الهی‌هایی که با جشنواره عمار احساس فعال بودن و احساس هویت انقلابی کردند باید این سوال را از خودشان بپرسند که به خصوص بعد از بیانات ۲۰ فروردین رهبری ما چه واکنشی نشان دادیم؟ چه کاری کردیم و چه کاری می‌توانستیم بکنیم؟
چرا اکران‌کنندگان عمار دبیرخانه عمار را تحت فشار قرار نداده‌اند که در این مسئله به این مهمی که حتی بزرگانی که تصورش را نمی‌کردیم به اشتباه افتادند و خود و دیگران را به گیجی انداختند چرا کاری انجام نمی‌شود؟ اگر فلسفه وجودی ما جلوگیری از افزوده شدن ابهام پشت ابهام و گیج شدن افکار عمومی است اگر این مسئله عرصه حضور عمار نیست پس کجاست؟
اکران کنندگان عمار باید در بزنگاه‌های سخت و گلوگاه‌های مهم حرکت تاریخی انقلاب اسلامی نیروهای تازه نفس و پا به رکاب شبانه روزی نظام باشند. اگر در این صحنه مهم تاریخ انقلاب حضور فعال و تاثیر گذار نداشته باشیم..؟
تنهایی رهبری در این قضیه مشاهده شد، تا یک روز قبل ازسخنرانی در جمع مداحان، اینگونه به مردم القا شد که موضع رهبری چیز دیگری است. بعضی از چهره‌های موجه نظام تلاش کردند نظر رهبری را ۱۸۰ درجه خلاف چیزی که در واقعیت بود بنمایانند. این همه اختلاف نگاه و تحلیل برخی حلقه‌های نخبگانی مدعی و موجه؛ با رهبر انقلاب؛ آن هم در مسایل مهم و با حساسیت بالا بسیار خطرناک است.
حضرت امیر در خطبه ۳۴ نهج البلاغه می‌فرمایند: تُکَادُونَ وَ لَا تَکِیدُونَ «دشمنان همواره در مکر و حیله و برنامه ریزی هستند ولی شما برنامه ریزی دقیق و همت و تلاش همه جانبه ندارید» و در نهایت حضرت امیر قسم جلاله می‌خورند که: غُلِبَ وَ اللَّهِ الْمُتَخَاذِلُونَ. بخدا شکست خواهید خورد! چرا؟ چون توان‌های شما هم افزایی نمی‌کنند در مقابل کاری که دشمن می‌کند. متحد نمی‌شوید و کار زنجیره‌ای نمی‌کنید. صف و بنیان مرصوص نمی‌شوید و به میدان نمی‌آیید.
در صحبت‌های اخیر یک سرفصل خطاب به مردم بیان شد؛ که خود من هم تا به حال نشنیده بودم. آقا شروع کردند برای مردم «کارکردهای صنعت و انرژی هسته‌ای» را توضیح دادن. که به عنوان نمونه به کارکرد انرژی هسته‌ای در صنعت شیرین‌سازی آب دریا اشاره کردند و از نخبگان و دلسوزان نظام خواستند که در خصوص این نوع مسائل به مردم آگاهی بدهند تا فریب آن دسته از افرادی که در داخل کشور مسئله هسته‌ای را یک مسئله کم اهمیت جلوه می‌دهند نخورند و بدانند گرگ‌های عالم دست به دست هم داده‌اند که چه گوهری را از چنگ ملت در بیاورند. تلاش در خصوص آگاهی دادن به مردم درباره کارکردهای انرژی هسته‌ای خود یک مجاهدت و حرکت جدی دربرابر توطئه دشمن است. این یک کار ایجابی و بی‌حاشیه است که حتی بدون ورود به نقد مذاکرات و… هم ممکن است. و کسی نمی‌تواند شما را متهم کند. اگر چه رهبری تاکید کردند که جریان نقد لوزان هم باید مورد توجه جدی قرار بگیرد اما کار انتقادی پیشکش! ما حتی وارد کار ایجابی هم نمی‌شویم! و حساسیتی نداریم، رهبری تلاش می‌کنند در ما حساسیت ایجاد کنند و ما بی‌تفاوت هستیم.
رهبر و ولی جامعه وظیفه دارد که اولویت‌ها را به ما یاد آوری کند. نمی‌شود ایشان با این صراحت و نگرانی سخن بگویند ولی در ما هیچ احساس نگرانی ایجاد نشود و قبل و بعد از آن سخنرانی انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است. ولایت پذیری بدون اولویت‌پذیری معنا ندارد.
من به دوستان دبیرخانه هم گفتم که شما باید همان شب درخصوص وظیفه عمار در خصوص لبیک به سخنان رهبری جلسه برگزار می‌کردید و راهکار‌ها را بررسی می‌کردید. آیا نمی‌شد که یک جریان جدی اکران؛ جهت بازخوانی و یاداوری دغدغه‌های رهبری در مساجد و دانشگاه‌ها و مدارس و پارک‌ها و… ودر هرجایی که می‌شود با مردم ارتباط برقرار کرد، با استفاده از فیلم‌هایی که در خصوص انرژی هسته‌ای تولید شده است به راه انداخت؟ چرا این اتفاق نیفتاد؟
در خصوص فواید و کارکردهای انرژی هسته‌ای اکثر ما بی‌اطلاع هستیم و دشمن نیز از این خلاء اطلاعاتی استفاده می‌کند. متاسفانه بسیاری از رسانه‌هایی که می‌توانند در انتشار این آگاهی‌ها کمک کنند به وظیفه خود عمل نمی‌کنند. صدا و سیما چه قدر تلاش کرده است که در خصوص فواید و کارکردهای صنعت هسته‌ای میزان آگاهی مردم را بالا ببرد؟ مطبوعات و رسانه‌های ما در این خصوص چه فعالیتی ازخود بروز دادند؟ اگر قرار است معامله کنیم لااقل بدانیم چه چیزی را داریم معامله می‌کنیم!
مشکل امروز فقر تحلیل نیست بلکه فقر اطلاعات است! رسانه‌های ما حتی از دادن اطلاعات خام راجع به کارکردهای بیشمار انرژی و صنعت هسته‌ای دریغ می‌کنند.
جمهوری اسلامی یک نظام مردمی است. اگر ما یک نظام مردم سالاری دینی داریم باید به لوازم مردم سالاری ملتزم باشیم، یکی از لوازم مردم سالاری دینی تلاش برای توجیه و اقناع مردم است. این یک وظیفه عقلی و شرعی و انقلابی است. فلسفه وجودی جشنواره عمار این است که به روز حساسیت‌ها را بفهمد و مطالبه بکند تا در مورد آن‌ها اثر تولید بشود و به مردم منتقل بشود.
این جلسه را مغتنم می‌دانم و به کلیه عزیزان که در سراسر کشور بار اکران جشنواره عمار را بر دوش گرفته‌اند، همه دوستان مخلص و با انگیزه‌ای که وارد این کار شده‌اند عرض می‌کنم که اولویت امروز عمار ارتقای آگاهی‌های عمومی در خصوص صنعت هسته‌ای است. اگر در این امر خطیر کوتاهی کنیم عقبه اجتماعی انقلاب و نظام را تضعیف کرده‌ایم. وقتی که آگاهی‌هایی که افکار عمومی برای حرکت در مسیر آرمان‌های انقلاب باید داشته باشد را به آن‌ها نرسانیم و دریغ کنیم در آینده نمی‌توانیم گله کنیم. نظام مردم سالاری دینی مبتنی است بر انتخاب مردم و انتخاب مردم مبتنی است بر شنیدن حرف‌های مختلف و اتباع احسن از بین آن‌ها. وقتی شما حرف نزنید و دیگرانی که وابسته یا خود باخته‌اند حرف بزنند شما انتظار دارید فضای اجتماعی به چه سمتی برود؟ مشغول شدن به حاشیه‌سازی‌هایی که برای انصراف توجه مردم از مذاکرات پیش رو صورت می‌گیرد غلط است.
بعضی چون چیزی در چنته ندارند تلاش می‌کنند افکار عمومی را به هر نحوی شده از توجه به آنچه غرب می‌خواهد از ملت ایران بگیرد منصرف کنند. اگر دقیقا معلوم شود غرب به دنبال معامله بر سر چه چیزیست معادلات عوض خواهد شد. پس باید اطلاعات ایرانی‌ها راجع به صنعت هسته‌ای را که امروز یک صنعت ملی است پایین نگه داشت تا مذاکرات به آخر برسد. ولی ما نباید اجازه بدهیم دشمن بر چنین خلاءی سوار شود.
رهبری تاکید بر اولویت‌بندی می‌کنند. زمانی که امام حسین را به شهادت رساندند بسیاری از مسلمانان مشغول روزه و حج و بسیاری از کارهای خوب دیگر بودند ولی کارهای خوبی که اولویت نداشتند. امام جامعه اسلامی ایستاده بود و اولویت را مشخص می‌کرد و خیلی‌ها می‌گفتند که ما می‌توانیم مسلمان باشیم و به اولویت‌های جامعه اسلامی اعتنا نکنیم و در احکام فردی و عبادی غرق شویم. مراقب باشیم که دچار این وضعیت نشویم. اگر زمان‌شناس و اولویت‌شناس نباشیم و گوش به رهبری نسپاریم معلوم نیست که چه سرنوشتی در انتظار انقلاب باشد.
کاملا درسته. رسانه اصلا در این باره صحبت برنامه ای نداشته. بعدا انتظار هم دارن از رسانه هیچ انتقادی نشه….