عید گرفتن غدیر، فقط جنبه ی مذهبی شیعی و ذکر مناقب امیرالمومنین نیست. روح غدیر، مسئله ولایت، نه به معنای نازلی که نو حجتیه ای ها و مقدس مآب های متحجر بر طبل آن می کوبند، که به معنای سرپرستی و حق حاکمیت الهی و وحدت و تعاطف و همدلی و پیوستگی بین مومنین و جبهه تسلیم مقابل امر الهی در برابر استکبار و استضعاف و اسلام امریکایی است. برنامه غدیر، نصب رهبری دینی با شاخص های اعلای دین فهمی(فقاهت) و دین ورزی در همه ی ساحت های فردی، خانوادگی و اجتماعی، تقوا، جهاد، ورع، فداکارى در راه خدا، سبقت در ایمان و اسلام ، تکیه روى ا رزش های دینی در تشخیص و تعیین مدیریت جامعه (عدالت) است، تا حول این امام، امت اسلامی شکل بگیرد. و در دو سطح ولایت بین مومنین بر مبنای پای بند به دین و رهبری دینی (همان امت اسلامی که کسانی که هزینه های تحقق این رهبری و حاکمیت دینی را ندهند و هجرت نکنند از این دایره بیرون اند، و بدون پی گیری این ارزش ها همان ولایت طاغوت و شیطان است ولو در ظاهر ادعای ولایت امیرالمومنین داشته باشد. ( إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ الَّذینَ آوَوْا وَ نَصَرُوا أُولئِکَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یُهاجِرُوا ما لَکُمْ مِنْ وَلایَتِهِمْ مِنْ شَیْءٍ حَتَّى یُهاجِرُوا الأنفال : ۷۲) و در یک سطح ولایت و پیوستگی بین امام و رهبر دینی (به خاطر دو ویژگی دین فهمی و دین ورزی) بر عموم امت است و این دو ویژگی بعد از امام در ولایت فقیه تسری می یابد. استحباب عقد اخوت در روز غدیر بر مبنای همین گسترش رابطه و همدلی است که با تدوام قیام لله و آوردن همه ی توانایی های غیبی و شهودی و علمی و عملی در راه دین (قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا سبأ : ۴۶ ) بین آن ها محکم تر خواهد شد( إِنهَُّمْ فِتْیَةٌ ءَامَنُواْ بِرَبِّهِمْ وَ زِدْنَاهُمْ هُدًى وَ رَبَطْنَا عَلىَ قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا الکهف۱۳ و ۱۴)
معنای تمسک به ولایت
پیام بزرگ غدیر که دشمنی ها را علیه امت اسلامی بر می انگیزد، همین ضرورت تمسک به ولایت در این معنای وسیع حق جاکیمیت دینی و تحقق عدالت اسلامی است که مستحب است در روز غدیر بگوییم اللهم اجعلنا من المتمسکین بولایه امیر المومنین. و این تمسک در ابعاد مختلف فردی و اجتماعی به معنای پای بندی به گفتار و سیره رهبری دینی( به تعبیر امام علی مَن أرادَنا فلیــَأخـُذ بقــَولنا هر کس بودن با ما را اراده کرده است پس به گفتار ما تمسک بجوید.) و گردن نهادن به آن در دوره حضور و غیبت امام معصوم است. تمسک به ولایت با خروج از دار نفس به ولایت الله و سیطره ولایت الهی بر جامعه، که آن چه فاصله ی بین اسلام ناب و اسلام آمریکایی بی تبری را مشخص می کند همین مسئله است و دین بدون حاکمیت دینی تمام و کامل نیست و ولو هزار زحمت برای آن کشیده شود ارزشی ندارد که مورد رضایت خدا نیست (الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دینا المائده ۳) وگرنه دشمن را به عافیت طلبان متحجری که تنها به نفرین های اختلاف افکن چند نفر در ۱۴ قرن پیش تمسک می کنند و با تمرد در مقابل حاکمیت دینی و نقش آفرینی سیاسی واجتماعی دین و ظلم به مسلمانان در فلسطین و عراق و افغانستان و پاکستان و سایر جهان نقاط دنیا کاری ندارند چه کار؟ دعوا سر عدالت اسلامی و دل بستن به آن و تلاش برای اجرای آن است نه جنگ های زرگری و شعاری بی توجه ب هاقتضائات زمان و مکان و مصلحت امت اسلامی. و در این سوی استکبار به هر نقش آفرینی اجتماعی و سیاسی دین چه در مقابل تنها حکومت دینی دنیا یعنی جمهوری اسلامی و چه حضور آن در عرصه ی علمی و نظام سازی حتی در دانشگاه های کوچک کشور که در سیطره دیکتاتوری آکادمیک نوکران بی مزد و مواجب یا بعضا جیره خوار خویش است عکس العمل نشان می دهند. (به تعبیر امام باقر بُنِیَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَایَةِ وَ لَمْ یُنَادَ بِشَیْءٍ کَمَا نُودِیَ بِالْوَلَایَةِ (الکافی ۲ ۱۸ باب دعائم الإسلام ….. ص : ۱۸) دین بر پنج بنا اقامه شده، نماز وزکات و روزه و حج و ولایت و با هیچ چیز مثل حاکمیت و سرپرستی دینی برپا نگه داشته نمی شود و دین بدون تعیین تکلیف حق حاکمیت الهی و سرپرستی مسلمین انگار که ابلاغ نگردیده است و ادعای اوج معنویت هم بدون حاکیمت و رهبری دینی دین نیست یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرینَ المائدة : ۶۷) که دین به مثابه ی صراط زندگی به دنبال شکل دادن و جهت دادن و قالب بخشیدن به همه‌ى تلاشهاى انسانى است. و نهج البلاغه به عنوان کتاب زهد و تقوا، زهد حکومتی و دین در صحنه و تقوای ستیز و نه پرهیز صرف است.
معیارهای حکومتی امیرالمومنین، شاخص های تمسک حکومت و جامعه به ولایت
نفی جدایی دین از سیاست نیز شعاری نیست و باید در عمل و برنامه ها و ارزش گذاری های حکومت خود را نشان دهد که تمسک به الگوی حکومتی امیرالمومنین به معنای این است که معیارهای حکومتی امیرالمومنین شاخص های حکومت اسلامی باشد. معیارهایی نظیر: احیای عدالت علوی، دفاع از مظلوم، احساس مسئولیت و عدم بی تفاوتی، مقابله با سلطه ی کفار، عدم اغماض مقابل حقوق ضعفا و درماندگان و پابرهنگان، مبارزه با مفاسد اقتصادى و گرایش به سمت بى‌بندوبارى در امور مالى و مسائل بیت‌المال، وحدت، دفاع از حکومت دینی و حاکمیت دین، اقامه ی شعائر دینی، و هوشیاری در مقابل دشمن و مقابله با او، ارتباط با مردم، تعاطف و همدلی و همکاری و تعاون مردم و حکومت و نخببگان، امر به معروف و نهی از منکر و نصیحت با خیرخواهی و روش عقلایی و بدون درشتنمایی مشکلات و تضعیف مسئولین، پیوندهاى محبّت‌آمیز و عاطفى و فکرى و عقیدتى بین مسئولین و مردم، تامین دنیا و زندگى و معیشت مردم در کنار عزّت و اقتدار ملى و آبروى جهانى و فرهنگ متعالىو پیشرفت علمى و معنویّت و فضیلت و دین و اخلاق، عدم آلودن سیاست به اغراض و امیال و شهوات و منافع پست جناحی؛ ترجیح منافع عمومى ملت بر منافع شخصى و گروهى و قومى و بیگانگان، پرهیز از راحت‌گرایى و غفلت‌گرایى و تنبلى‌و آسان‌گرایى و عافیت طلبی و تمایل به پرهیز کردن از میدانهاى دشوار، تمایلات انحرافى مثل تمایل به مال دنیا و منطقه‌هاى انحصارى زندگى و شهوات گوناگون، جدّ و جهد و مجاهدت، اخلاق، توحید، کار را براى خدا انجام دادن، نگاه مهربان و عطوفت بار به همه‌ى افراد جامعه و آحاد بشری از هر ملیت و مذهب، نگاه جدى و قاطع نسبت به گناه و تخلف و خیانت، فداکاری ، گذشتن از حق خود به خاطر مصالح جامعه اسلامی، عدم برجسته کردن اختلافات و تحریک احساسات یکدیگر، عدم فراموش کردن دشمن، توجه به عرصههاى کارآمدى.
صد البته فاصله ها تا امیرالمومینین بسیار زیاد است اما باید در آن هدف و جهت به قدر میسور و ممکن حرکت کرد.
درس های غدیر
درس های غدیر، ضرورت عدم بی تفاوتی در مقابل تکالیف دینی و دفاع از رهبری دینی (امامت) و امت اسلامی (من نام عن نصرة ولیه انتبه بوطء عدوم)، هزینه دادن برای دفاع از دین، اصلاح ضعف های خویش و جامعه دینی و مقابله با متحجرین و التقاطیون و خواص بی بصیرت و جاهلان متسنک و دانشمندان متهتک (که دین از جانب این ها بیش از دشمن خارجی در خطر است ٌ الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ دینِکُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ المائده ۳)، پی گیری ارزشهاى اسلامى ولو با دادن هزینه و گذشت از حق شحصی، پی گیری مسائل امت اسلامی و تشکیل شبکه ی جهانی ولایت مستضعفین(در مسائلی مانند غزه و پاکستان و….) پرهیز از انحراف یا بى‌مبالاتى یا تحجّر و جمود یا فراموش کردن نقش عقل یا التقاط و عدم سکوت و کناره گیری از عرصه‌ى وسیع زندگى جمعى انسانها و جامعه ، و از آن مهم تر وحدت در کنار ولایت است که روح غدیر در اتحاد مقابل دشمن خارجی ذیل رهبری دینی است. آن چه که در فتوای وحدت بخش مقام معظم رهبری در مورد نسبت با عقاید اهل سنت نمود عینی یافت وچون تیر بر یددیه ی همه ی پیروان اسلام آمریکایی و وحدت شکنان بین شیعه و سشنی افتاد بدون آن که ذره ای از عقاید شیعی عقب نشنینی کند.
این موارد است که از غدیر «عیداللَّه‌الاکبر»، «یوم العهد المعهود» و «یوم المیثاق المأخوذ» نه شعائر و مناسک ظاهری که می تواند در هر دین حتی خرافات ساخته ی بشر سنتی و مدرن یافته شود، می سازد و اهمیت آن را در غدیر در ارتباط با بعثت، عاشورا، انتظار، انقلاب اسلامی و ظهور مشخص می کند.
Sorry. No data so far.