در ادامه جملات قصاری از امام موسی صدر درباره ماه مبارک رمضان را با هم می خوانیم:
– روزه ماه رمضان و سایر عبادت‌ها و شعائر دینی تنها فقط فعالیت‌های جسمی نیستند بلکه همه این‌ها اعمالی هستند که از عقل و دل سرچشمه می‌گیرند و در قالب حس می‌ریزند و با آن همراه می‌شوند.
– روزه، همان آزادی از آتش، یکی از ارکان اسلام، مهمانی خداوند، گرامیداشت انسان توسط خدا و قضا و قدر انسان است.
– رمضان ماه خو گرفتن و چشیدن دردهای دیگران، از یاد بردن کینه‌ها، تجمیع صفوف، هم‌صدا و هم‌دل شدن و برانگیخته شدن دوباره امت است.
– ماه رمضان همان دوره آموزشی است که سرنوشت انسان را تعیین می‌کند.
– بیم آن می‌رود که روزه به عادتی خشک و آداب آن به رسومی سرگرم کننده تبدیل و ماه رمضان از همه‌ی معانی واقعی‌اش خالی شود. با کمی دقت متوجه می‌شویم همه عبادت‌ها و شعائر گرفتار همان بلایی هستند که بر سر روزه و رمضان آمده است.
– ای مؤمنان، آیا در روزه اثری می‌بینیم؟ آیا نماز ما را به معراج می‌برد؟ آیا در فطر و قربان معنی و تحرک‌بخشی اعیاد را حس می‌کنید؟ آیا ما همه با شعائر ارتباط برقرار می‌کنیم و از اماکن تأثیر می‌پذیریم؟ آیا در مسجد الاقصی و کلیسای رستاخیز معنایی برای امت خود یافته‌ایم که اگر صدمه‌ای به آن‌ها رسید احساس خسارت و مصیبت کنیم؟
– روزه به معنای خروج از روزمرگی و لحظه‌ای تأمل در یک روز و یک ماه دور از عادت‌های شخصی است.
– ما در این ماه و از طریق تمرین و روزه این امکان را می‌یابیم که سرنوشت خود را به دست بگیریم. چه این که از هواهای نفسانی، ظلمت‌ها، ضعف‌ها، نیازها و درغلتیدن به روزمرگی رهایی می‌یابیم و به آزادگانی تبدیل می‌شویم که بر آینده‌ی خود حاکمیم و سرنوشتمان را خودمان تعیین می‌کنیم.
– وقتی ماه رمضان و عید جنبه تشریفات پیدا می‌کنند طبیعی است که هیچ یک از ظاهر عبور نکنند و در ظرف زمانی محدود خود بمانند.
– در تجربه جدیدمان در این ماه مبارک و در فریضه روزه‌داری باید عقل و دل خویش را با بدن‌هایمان به کار بیاندازیم. بر ماست که بیاندیشیم و تأمل کنیم. باید محبت بورزیم و به فکر دیگران باشیم. باید محبت و اندیشه را در عبادت روزه خود وارد کنیم.
Sorry. No data so far.