همین چند وقت پیش بود که وحیدجلیلی از فعالان فرهنگی حزب‌الله در جمع اکران کنندگان مردمی جشنواره عمار در خوزستان عنوان کرده بود: «أین عمار» یعنی فراخوان ولی جامعه و رهبر نظام به گسترش آگاهی های عمومی. عمارها کجایند تا اجازه ندهند که یک سری از حقایق سانسور شوند؟
وی افزوده بود: تلاش در خصوص آگاهی دادن به مردم درباره کارکردهای انرژی هسته‌ای خود یک مجاهدت و حرکت جدی در برابر توطئه دشمن است. این یک کار ایجابی و بی حاشیه است که حتی بدون ورود به نقد مذاکرات و … هم ممکن است … مشکل امروز، فقر تحلیل نیست بلکه فقر اطلاعات است! رسانه های ما حتی از دادن اطلاعات خام راجع به کارکردهای بیشمار انرژی و صنعت هسته ای دریغ می کنند.
پس از این سخنان که از آن اولویت فعالان سینمای انقلاب در چند ماه اخیر معلوم شد که همان « ارتقای آگاهی‌عمومی از صنعت هسته‌ای» و مذاکرات هسته‌ای بود موج تولیدات فرهنگی در این باره آغاز شد.
جدا از مستندهای کوتاه و مقالات تصویری منتشر شده؛ یکی از قالب‌های استفاده شده و فعال شده در این عرصه، موشن‌گرافیک‌هایی است که با موضوع هسته‌ای این روزها در رسانه ملی و دیگر رسانه‌ها پخش می‌شود.
گروه‌های مختلف هنری به این قالب ارزان و سریع روی آورده‌اند تا مباحث مختلف مربوط به مسئله هسته‌ای را علاوه بر آسان سازی، رسانه‌ای کنند.
شاید بتوان گفت «خانه طراحان انقلاب اسلامی» وابسته به «سازمان هنری رسانه‌ای اوج» نخستین مرکزی بود که از قالب موشن‌گرافیک برای سخن گفتن درباره مسائل هسته‌ای استفاده کرد و آثاری با عنوان «صداقت آمریکایی» تولید کرد که از شبکه‌هایی چون افق و خبر سیما پخش می‌شود.
در کنار «خانه طراحان انقلاب اسلامی»، «موسسه سفیرفیلم» نیز با اثر شش قسمتی «داستان اعتماد» به سراغ قالب موشن‌گرافیک رفت تا 6 داستان از قصه‌های روابط ایران و آمریکا در سده گذشته را روایت کند.
«بیانیه تهران»، «شیردال»، «توافقنامه الجزایر»، «کودتا»، «مذاکرات هسته‌ای سال 82» و «گروگان‌ها» نام شش قسمت روایتی است که موسسه سفیر فیلم از داستان اعتماد به آمریکا در طول تاریخ یکصد ساله اخیر و با توجه به مذاکرات هسته‌ای ارائه داده است.
در همین حال جشنواره مردمی فیلم عمار که اکران‌های مردمی هسته‌ای را از ابتدای اردیبهشت ماه با فیلم‌های مستند، انیمیشن و … آغاز کرده بود و نهضت مردمی فیلم‌سازی آماتور با موضوع «حق هسته‌ای» را نیز کلید زده بود در بخش جدید التاسیس خود با نام «مدرسه سینمایی عمار» علاوه بر تولید مستندهای کوتاه آثار موشن‌گرافیکی نیز تولید کرد.
«تکرار مکر» و «آنچه دادیم، آنچه گرفتیم» دو موشن گرافیکی است که توسط این مدرسه سینمایی با موضوعات( به ترتیب) سوابق ارتباط غرب با ایران و بدعهدی‌های غرب به خصوص آمریکا در پرونده هسته‌ای ایران و همچنین مرور مفاد توافقنامه ژنو و بیانیه لوزان منتشر شده است.
اما مرکز دیگری که وارد عرصه ساخت موشن‌گرافیک شده؛ «مرکز مستندسازی حوزه هنری» است که کارهای این مرکز بسیار متفاوت‌تر از بقیه مراکز است.
مراکز مختلفی که ذکر آنها در بالا رفت از طریق موشن‌گرافیک بیشتر به مسئله مذاکرات هسته‌ای و تاریخ آن و تاریخ رابطه ایران با غرب و آمریکا پرداختند اما «مرکز مستندسازی حوزه هنری» به معرفی مزیت‌های استفاده از انرژی هسته‌ای در زمینه‌های مختلف پرداخته است.
مرکز مستندسازی حوزه هنری تاکنون هفت قسمت از مجموعه موشن‌گرافیک خود با عنوان «انرژی برد ـ برد» را با موضوعات استفاده از انرژی هسته‌ای در حوزه برق، پزشکی، کشاورزی و آب منتشر کرده است.
و این آن چیزی است که جلیلی هم در سخنرانی خود به آن اشاره کرده و گفته بود: تلاش در خصوص آگاهی دادن به مردم درباره کارکردهای انرژی هسته‌ای خود یک مجاهدت و حرکت جدی در برابر توطئه دشمن است. این یک کار ایجابی و بی حاشیه است که حتی بدون ورود به نقد مذاکرات و … هم ممکن است.
بنابر این گزارش اما نکته قابل توجه در 4 مرکزی که تاکنون به تولید موشن‌گرافیک‌های تبیینی درباره انرژی هسته‌ای و مذاکرات هسته‌ای اقدام کرده‌اند این است که این 4 مرکز همگی پس از فتنه 88 به راه افتادند و یکی از اهداف خود را روشنگری درباره فتنه در پاسخ به فریاد «این عمار» رهبری اعلام کرده بودند و می‌توان از آنها به رویش‌های انقلابی و فرهنگی پس از فتنه 88 یاد کرد.
Sorry. No data so far.