ایرانی‌ها زیر فشار تحریم‌ها اسلام را سربلند نگه داشته ‌اند

 به گزارش تریبون مستضعفین سیدسرباز روح الله رضوی در صفحه شخصی‌اش در شبکه اجتماعی پلاس سفرنامه سفر به کشمیر  را منتشر می‌کند.

در  در کشمیر، انقلاب اسلامی ایران جزء لاینفک هویت شیعیان شده است. حسب اطلاعی که من از جوامع شیعیان در کشورهای مختلف دنیا دارم، چنین تأثیرگذاری را تقریبا در هیچ کجای دنیا نمی توان یافت.

اساسا تمیز مناطق شیعی از دیگر مناطق در کشمیر بر اساس نمادهای متعلق به انقلاب اسلامی است و هیچ شیعه ای را نمی توان یافت که دل در گرو ایران نداشته باشد.

تصویر زیر مسجدی در یکی از روستاهای حومه شهر سرینگر است که متعلق به شیعیان است؛ جایی که بخشی از ماه مبارک را در آنجا به تبلیغ گذراندم.

تصویر امام و رهبری بر سردر مسجدی در کشمیر پاکستان

مهمترین مسجد کشمیر

اینجا مقدس ترین مسجد برای بیش از هشت میلیون مسلمان کشمیری است؛ مسجدی بنام «حضرتبال». شیعه و سنی هم ندارد. از گذشته نقل شده است که کسی بطریقی، تار مویی از حضرت رسول(ص) را به اینجا منتقل کرده و از آن زمان تا کنون این مسجد نماد عشق و محبت مردم مسلمان این خطه به پیامبر اسلام است.

بنای مسجد همه از سنگ سفید است و در کناره دریاچه «دال» در شهر سرینگر قرار گرفته؛ یعنی دریاچه درست پشت تصویر است. شب قدر و شب معراج اینجا پر است از شب زنده دارانی که تا صبح نیایش می کنند. رسم است دختر و پسرهایی که می خواهند زندگی مشترکشان را آغاز کنند، برای صحبت و گفتگوهای پیش از عروسی به اینجا می آیند. در طول سال هم اینجا یکی از جاذبه های توریستی کشمیر برای ده ها هزار جهانگرد است. جای جای در و دیوار این مسجد هم کتیبه هایی به زبان فارسی است. روی یکی شان این شعر حک شده که:

به مصطفی برسان خویش را که دین همه اوست / اگر به او نرسیدی تمام بولهبی است.

بعضی از عزیزانی که بعضا فرصتی تفریحی را در دبی و ترکیه و … می گذرانند خوب است بدانند دنیا جاهای دیگری هم دارد، خصوصا برای بچه مسلمان های ایرانی. بعنوان یک مسلمان کشمیری ساکن در ایران بر خودم وظیفه می دانم بخشی از جاذبه های فرهنگی، تاریخی و طبیعی کشمیر را معرفی کنم.

ایرانی‌ها زیر فشار تحریم‌ها اسلام را سربلند نگه داشته ‌اند

از جمله زیبایی های کشمیر دریاچه ای است واقع در شهر سرینگر بنام “دال”. این دریاچه از یک سو به شهر محدود است و رودخانه ای که از آن سرازیر می شود شهر را دو نیمه می کند و از دیگر سو به کوه هایی سبز. دریاچه پر است از قایق های تفریحی که در زبان محلی “شکاری” نامیده می شود. دور تا دور ساحل دریاچه هم پر از هتل های کوچک و بزرگ است. نوعی از این هتل ها بر روی لنج هایی ساخته شده اند که به آنها House Boat می گویند و بر روی آب معلقند.
هفته قبل دوستی ایرانی به همراه خانواده آمده بود کشمیر و بسختی توانستیم در این فصل توریسم برایش جایی در یکی از هتل های آشنا، اطراف همین دریاچه بیابیم. بعد از چند روزی گشت و گذار، موقع رفتن صاحب هتل حاضر نشد پول اتاق ها را بگیرد؛ یعنی اقلا یکی دو میلیون تومان را بیخیال شد. می گفت: “ایرانی ها دارند این همه تحریم و فشار تحمل می کنند اما اسلام را سربلند نگه داشته اند، حالا من بیایم پول هتل ازشان بگیرم!؟”

گفتنی است کشمیر منطقه‌ای در شمال غربی شبه‌جزیره هند است که از ایالت جامو و کشمیر تحت کنترل هند، ایالت گلگت-بلتستان و کشمیر آزاد تحت کنترل پاکستان و منطقه اقصای چین تحت کنترل جمهوری خلق چین تشکیل می‌شود. کشمیر یکی از حوزه‌های اصلی نفوذ زبان فارسی به‌شمار می‌رود.

ایالت هندی جامو و کشمیر حدود ۱۰۱٬۴۳۷ کیلومتر مربع وسعت دارد و در سرشماری سال ۲۰۱۱ بیش از ۱۲ میلیون نفر جمعیت داشته‌ است. منطقه تحت کنترل پاکستان از کشمیر آزاد به پایتختی مظفرآباد با مساحت ۵٬۶۱۹ کیلومتر مربع و ایالت گلگت بلتستان با مساحت ۷۲٬۴۹۶ کیلومتر مربع تشکیل می‌شود و مساحت مناطق عمدتا خالی از سکنه تحت کنترل چین هم ۴۲٬۶۸۵ کیلومتر مربع است.

این منطقه تا پیش از استقلال هندوستان در سال ۱۹۴۷ یک دولت سلطنتی تحت‌الحمایه بریتانیا داشت. در جریان جدایی پاکستان از هند هر دو کشور مدعی حکومت بر این منطقه بودند که به وقوع چندین جنگ بین این دو کشور انجامید.