دست به نقد در توهین به خبرنگاران

باشگاه مخاطبان تریبون مستضعفین- احسان سرشت

درست است که خنده باعث اميدواري می‌شود و نتيجه جامعه باانگیزه، شاداب و سرحال است همه می‌دانیم که از گونه‌های برنامه‌سازی كه باعث خنده، طراوت و شادابي می‌شود برنامه‌های طنز است. طنز يك اثر ادبي است كه با استفاده از بذله‌گویی، فكاهه، كمدي و ساير لطايف نقاط ضعف را مطرح می‌کند و از طريق بيان شيرين و زيباي نقطه‌ضعف‌ها باعث شادي در جامعه می‌شود.

متأسفانه پنجشنبه‌شب در برنامه طنزی به نام دست‌به‌نقد که زمانی نمی‌گذرد از شروع پخش آن، در قسمتی از آن به جامعه خبری و خبرنگاران توهین شدیدی شد به‌گونه‌ای که در این پلان خبرنگاران را افرادی گرسنه و محتاج به تکه نان رایگان سازمانی که برای پوشش خبری آن می‌روند، معرفی کرد. درست است که خبرنگاران خود منتقدین جامعه هستند؛ اما دلیل بر این نیست که جامعه خبری بی‌احترامی را به نقد منصفانه ترجیح دهند. این را هم می‌دانیم که یک جامعه سالم و پیشرو را رسانه سالم و آزاد می‌سازد؛ اما رسانه سالم و آزادی که برای روشنگری و رشد فکری جامعه و جلوگیری از سوءاستفاده افراد خاص اقدام به تهیه برنامه طنز می‌کند، نویسندگان مجرب‌تری می‌خواهد.

محمدحسین صوفي معاون صداي رسانه ملي با اشاره به برنامه‌های طنز می‌گوید: طنز در رسانه قصه‌ای است كه شروع و پايان، فرازوفرود، پيام و اثربخشي و نتيجه دارد و وظيفه طنزپرداز رسانه اين است كه متوجه اثر تولیدی‌اش در جامعه باشد چراکه ما در بازخورد آثار چه منفي و چه مثبت نقش داريم و بايد پاسخگوي اعمال خود باشيم.

صوفی افزود: برنامه‌نویسی طنز مانند فردي است كه چاقوي جراحي به دست گرفته هم می‌تواند قاتل شود و هم می‌تواند نسبت به جراحي اقدام كرده و باعث بهبود افراد شود.

وی تصریح کرد: بنابراين از برنامه‌ساز طنز انتظار می‌رود به‌عنوان جراح مسئول و وظیفه‌شناس درد جامعه را بشناسد و متناسب با آن نسخه بپيچد و باعث آرامش و تسكين دردها شود نه تشدید درد مردم شود.

با توهینی که به جامعه خبری و به‌ویژه خبرنگاران شد بد نیست بدانیم که خبرنگاری حرفه‌ای مقدس است و کار خبرنگار ارتقاء آگاهی مردم است که خواست و تمنیات اعضای جامعه را شکل می‌دهد. یک خبرنگار مقام قلم خود را می‌شناسد و می‌داند در چه صحنه‌ای وارد می‌شود و قصد چه‌کاری را دارد. بدون شک جامعه بی‌ادعا و فعال خبرنگار، هیچ چشم‌داشتی به دست کسی یا سفره سازمانی خاص را ندارند و همواره افتخار آن‌ها این بوده که با مشقات بسیار کار خبری، و تهیه خوراک افکار عمومی جامعه، به کسب درآمد مشغول هستند و هیچ‌گاه رسالت قلم خود را در پس استرس‌ها و دشواری‌های کار خبرنگاری فراموش نکرده‌اند، اما شاید این طنز نویسان می‌توانستند به‌صورت دیگر انتقاد کنند نه این‌که جامعه خبری و خبرنگار را گرسنگانی راحت‌طلب نشان دهند. مگر نه این است که خبرنگاران چشمان بیدار مردم هستند بنابراین حفظ جایگاه خبرنگار، احترام به شأن، شخصیت و هویت فردی و اجتماعی آن‌ها تنها انتظاری است که جامعه خبری در قبال خدمت به یک جامعه دارند.