مسعود پزشکیان درباره دلایل گرایش مسئولان به کار حزبی با توجه به نزدیک شدن ایام انتخابات اظهار کرد: مشکل جامعه ما نبود نگاه مشترک در نهادهای مردمی است که اسم آن را می‌توان حزب یا نهاد هم گذاشت.
وی افزود: نبود نگاه مشترک باعث می‌شود که افراد به تنهایی هر وقت قدرتی بدست آوردند، فضای سیاسی را به جایی که دیدگاه آن فرد است، سوق می‌دهند و این فضا با نگاه افراد چپ و راست می‌شود؛ بنابراین ما چیزی را می‌بافیم که هر روز رشته می‌کنیم. به عنوان مثال مدام قانون می‌نویسم، هدف مشخص کرده و یا برنامه تدوین می‌کنیم اما به سال نکشیده آن را تغییر می‌دهیم و یا مدیری را تعیین می‌کنیم پس از این‌که مهارت لازم را بدست آورد آن را عوض کرده و چیزی را که او ساخته خراب می‌کنیم. این بدترین نوع مدیریت واداره جامعه است و پس از 36 یا 37 سال که از انقلاب می‌گذرد اگر به خوبی نگاه می‌کنیم متوجه می شویم تعداد افرادی که از جمله مدیران با سابقه هستند به اندازه انگشتان دست هستند، در واقع هنرمان این است که آن‌هایی که کاری کرده‌اند را خراب کرده و به نوعی برای‌شان پرونده ساخته‌ایم.
وی درباره این‌که تاکنون از مغفول ماندن احزاب چه ضررهایی دیده‌ایم؟ گفت: مشکل ما این است که نهادهای اجتماعی نداریم، اگر هم وجود داشته باشند خیلی ضعیف هستند و اگر ضعیف هم نباشند نگاه‌های مشترک اجتماعی و علمی ندارند و بیش‌تر به خاطر منافع حزبی و جریانی در کنار هم قرار گرفته‌اند.
وی افزود: در واقع این افراد یا نهادها در کنار منافع حزبی و جریانی نگاه‌های کاملا متضادی دارند، یکی کاملا سرمایه‌داری فکر می‌کند و دیگری سوسیالیستی، یکی بی‌تفاوت است و دیگری دیدگاه‌های تند دارد در صورتی اگر حزب، حزب باشد باید برای اقتصاد، آموزش و فرهنگ برنامه روشنی ارائه دهد و اگر نتوانست اجرا کند باید جوابگو باشد.
Sorry. No data so far.