اوضاع اسفناک مردمی در کنار من و تو + درخواست کمک

حضرت امیرالمؤمنین (ع):

«این درد تو را بس که شب را با شکم سیر بخوابی و در اطراف تو شکم هایی گرسنه و به پشت چسبیده باشند» «نامه 45 نهج البلاغه »

آنقدر در زندگی شهری و ماشینی و روز مره خود فرور فته ایم که نه دیگر چشمی داریم برای دیدن حقایق ونه گوشی برای شنیدن فریادها و ناله ها و نه قلبی برای عاطفه ورزیدن به محرومین و پابرهنگان؛

اما اگر دقایقی از این زندگی ماشینی بیرون بیایید می خواهیم شما را به چند قرن گذشته در اعماق آفریقای ایران ببریم بلی قلعه گنج و عنبر آباد کرمان ؛

در سفری که در آذر ماه ( 1389) به قلعه گنج و رمشک و عنبر آباد داشتیم چیزهایی را دیدم و شنیدم که بعد از 31 سال از نظام مقدس جمهوری اسلامی و تقدیم هزاران شهید و جانبار و اسیر قلم از نوشتن آن ها شرم دارد.

چقدر خجالت کشیدم وقتی وضعیت بسیار اسفناک بهداشتی روستای ابوذر مندوستی (شهرستان قلعه گنج) را دیدم

ریش سفید آنجا خیلی می نالید از وضعیت بسیارشرمگین و نا بهنجار بهداشتی آن جا ؛ ما فکر کردیم به خاطر وجود زباله می نالد اما وقتی که ما را به پشت تپه ها برد ، حالمان چنان به هم خورد از آن همه تعفن و آلودگی که اگر به شما بگویم شاید تا چند روز از غذا خوردن بیفتید ؛ با عرض پوزش فراوان فضایی باز بود از فضولات انسانی ؛ نه آبی ، نه آفتابه ای و نه حتی کپری به عنوان سرویس بهداشتی تا چه رسد به حمام و صابون و شامپو ؛ دردآورتر از این قضیه این که مدرسه ابتدایی آن جا سه دستشویی بدون آب داشت که علی رغم درخواست و مراجعه مردم به آموزش و پرورش جهت استفاده از سرویس های بهداشتی ، مسئولین آموزش و پرورش جواب رد داده بودند .

اما چه غمناک بود مظلومیت و محرومیت روستای زبرنگ( از توابع دهستان کتیج بخش فنوج شهرستان نیک شهر استان سیستان و بلوچستان ) روستایی که از لحاظ مسافت 7 کیلومتر بیشتر با دهستان کتیج فاصله نداشت اما از لحاظ امکانات و توجه مسؤولین، صد ها کیلومتر با دهستان کتیج فاصله داشت چرا که این روستا در حوزه استحفاظی نیک شهر بود و چون اکثر مسئولین آنجا از فرماندار و بخشدار گرفته تا رئیس آموزش و پرورش و… همه سنی بودند؛ شیعیان این روستا از بسیاری از تسهیلات دولتی و قانونی مثل وام و…محروم شده بودند ( فقط مسئولین 4 ارگان در آن جا شیعه بودند) .آنان مصداق واقعی از این جا مونده و از اونجا رونده بودندکه این امر لزوم حمایت مردمی از آنان را مضاعف می نمایند چرا که هم معاش آنان در خطر است و هم معاد آنان و اگر به آنان کمک نشود تا چند سال آتی هم چون سال های گذشته شیعیان آنجا سنی می گردند چرا که وهابیت جهت سنی شدن شیعیان و یا حتی اظهار وهابی بودن به آنان پیشنهاد های مالی خوبی داده اند و می دهنداما از طرف شیعیان حمایتی از آنان نمی شود .

در باب اهمیت بزرگان اهل تسنن به مریدان خود ذکر همین نکته کافی است که مولوی عبدالحمید بزرگترین مرجع اهل تسنن در ایران هر چند وقت یک بار با 200 ماشین اسکورت به همین مناطق محروم می آید و کمک های ویژه ای به اهل تسنن می نماید.

بزرگی و اهمیت این حرکت مثل این می ماند که یکی از مراجع عظام تقلید ما به این مناطق محروم شیعه نشین سفر کنند و از نزدیک شاهد دردها و رنج های شیعیان باشند.

ما که یکی از سربازان کوچک مراجع می باشیم وقتی در این سفر با یک از خیرین تهران همراه برادر مقداد امیری ( که 8 سال یک تنه و دست تنها در منطقه کار می کند) و یکی از دوستان دانشجو به منطقه رفتیم شیعیان آن جا آنقدر خوشحال و ذوق زده شده بودند که تمام هستی خود یعنی گوسفندی را برای ما ذبح نموده و برای نهار تدارک دیده بودند ، حال وای به این که یکی از علمای تراز اول و یا مراجع عظام به منطقه تشریف فرما شوند ؛ ببینید چه تحول و انقلابی در منطقه رخ خواهد داد و چه میزان رغبت به شیعه ماندن و شیعه شدن افزایش پیدا خواهد کرد ؟

چقدر سوزناک بود آن گاه که مظلومیت مولایمان امیر المؤمنین (ع) را در روستای ریتک دیدم روستایی که 11خانوار شیعی در کنار 70 خانوار سنی زندگی می کردند و بعضی از دختران شیعی از فرط فقر به عقد پسران سنی درآمده بودند . چقدر ریش سفید آن جا می سوخت از این که برادران و نزدیکانش به خاطر فقر ، تن به دین فروشی داده بودند و سنی شده بودند شاید اگر در روستا ی ریتک یک چاه آب زده می شد و یک پمپ آب نصب می شد و کشاورزی و دامداری مردم احیاء می شد شاهد این همه مظلومیت مولایمان امیر المؤمنین (ع) در آن روستا نبودیم . اما دریغ از چند میلیون تومان و دریغ از یک جو همت علوی !!!

چقدر له له می زدند مردم روستای زبرنگ و ریتک برای یک روحانی مستقر و دائمی تا جوانان آنان را از گرایش به اهل تسنن حفظ کند روستایی شیعه نشین که توسط روستاهای سنی نشین اطراف محاصره شده بودند؛ آنجا خط مقدم جنگ نرم بود لشکر مقابل مجهز بود به 50 افسر(مولوی)(طلبه سنی) ویک حوزه علمیه؛ آنهم فقط در یک روستا ولی دریغ از یک سرباز در جبهه خودی!!!

چقدر سوزناک بود نفله شدن آینده تحصیلی و علمی دانش آموزان روستای زبرنگ و ریتک به خاطر نبود مدرسه راهنمایی و دبیرستان وعدم دسترسی بچه ها به مدارس شیعه به خاطر صعب العبور بودن جاده و طولانی بودن مسیر (130 کیلومتر تا قلعه گنج) ؛ این در حالی بود که چندین مدرسه ابتدایی،راهنمایی و حتی دبیرستان در دهستان کتیج سنی نشین آنهم فقط با فاصله 7 کیلومتر از روستای زبرنگ وجود داشت.

چقدر تأسف آور بود که به خاطر عدم تمکن مالی مردم روستای زبرنگ و ریتک برای خرید یک موتور آب و تراکتور، دین و دنیای مردم در خطر بود و من و توی مسلمان…؟؟؟

با این که چهارمین بارم بود که به منطقه کپر نشین عنبر آباد می رفتم ولی برادر عادلی از بچه های کمیته امداد گفتند می خواهم شما را جایی ببرم که اشکتان جاری شود.

بعد از این که روستای عبدالله آباد را دیدم و با مردم مصاحبه کردم آنقدر آن صحنه ها و حرف ها برایم ثقیل و دردناک بود که دوست داشتم زمین دهان باز می کرد و مرا در درون خود فرو می برد تا مجبور نشوم در کسوت روحانیت به چشمان ناامید وسائل مردم خیره شوم و بیش از آن خجالت بکشم ، آن ها 50 خانواری بودند که 6 ماه پیش به علت خشکسالی از منطقه صعب العبور و دور افتاده جبل بارز جنوبی عنبر آباد کوچ کرده بودند و آمده بودند به روستای عبدالله آباد عنبر آباد ؛

می نالیدند از این که چرا در این 6 ماه هیچ مسئولی نیامده بگوید شما زنده اید یا مرده ؟

با تمام بغض و غضب و سوز حرف می زدند؛ از همه جا ناامید بودند اکثرشان دچار بیماری های متعدد بالاخص کلیه درد بودند چون نه آبشان بهداشتی بود و نه حمام داشتند و نه آبگرمکن ؛ لذا مجبور می شدند با آب سرد استحمام کنند و بعد استحمام هم در کپر سرد به سر برند. به معنای واقعی کلمه هیچ چیز نداشتند ، نه دستشویی ، نه حمام ، نه خانه ، نه مدرسه ، نه گاز ، نه نفت ، نه تلفن و نه حتی آب لوله کشی شده ( مجبور بودن برای آوردن آب 1200متر راه را با دبه سنگینی طی کنند)

چقدر سوختم وقتی شنیدم چند نفر از بچه های آن جا به علت وجود خانه های کپری و منفذهای کپر دچار عقرب زدگی شده بودند !!!

چقدر سوختم از این که شنیدم در روستای مجاور آنان یعنی روستای رحمت آباد 7-6 ماه پیش یک مادر با 4فرزندش نیمه شب در آتش کپر سوختند و جزغاله شدند و اما دریغ از امداد رسانی یک آتش نشان و یا آمبولانس؟(روزنامه محلی گلدشت)

چقدر خجالت کشیدم از این که وقتی در یخچال 5-4 بچه یتیم را باز کردم و آن را خالی یافتم و فقط مرغی را دیدم که گویا بعد از چند ماه تلاش آن را به دست آورده بودند!!!

به یاد آن حدیث حضرت امیر (ع) افتادم که فرمودند:

الله الله فی الایتام فلا تُغِبّوا اَفواهَهُم و لایَضیعُوا بِحَضرَتِکُم

خدار ا خدارا درباره یتیمان، نکند آنان گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند و حقوقشان ضایع گردد (نامه 47 نهج البلاغه ). تمام این دردها و سوختن ها یک طرف و سوختن از این که چرا آنانی که می دانند و می توانند و موظفند که رسیدگی و دستگیری کنند و نمی کنند هم یک طرف ؛

البته آن چه مسلّم است فعالیت دولت نهم و دهم قابل قیاس با هیچ دولتی نبوده و از مظلومیت و حقّانیت این دولت باید دفاع کنیم چرا که احمدی نژاد اولین رئیس جمهوری بوده که در نظام جمهوری اسلامی برای یک بار هم که شده به شهر عنبر آباد و قلعه گنج آمده و از 40 مصوبه ای که برای خود شهر عنبر آباد داشته تا به حال 37 مصوبه آن عمل شده و در راستای طرح کپرزدایی و مسکن سازی برای محرومین تا به حال برای مناطق محروم کهنوج 40000 واحد مسکونی احداث شده است که ضمن تشکر فراوان از زحمات دولت، لازم به ذکر است که جبران نمودن کم لطفی ها و بد اخلاقی های گذشتگان ، همتی مضاعف را از دولت وملت بزرگوار می طلبد.

در نهایت به همه دلسوزانی که درد دین دارند عرض می نمائیم که ما در این راه تنهاییم و اگر همکاری و هم فکری شما نباشد از دست ما کاری بر نمی آید .

ما سه طرح مهم و کلیدی برای مناطق محروم درنظر گرفته ایم که عبارتند از :

1-طرح اکرام ایتام مناطق محروم

2- طرح حمایت از نخبگان مناطق محروم:

به فضل الهی در مراسمی که در روز عید غدیر خم در این سفرمان برگزار نمودیم از بین 1000 دانش آموز یتیم عنبر آباد از 77 دانش آموز یتیم نخبه و ممتاز که دارای معدل بالا بودند با اهدای لوح تقدیر و مبلغی نقدی ، تجلیل به عمل آوردیم و این قول را دادیم که انشاءالله با کمک شما خیرین علاوه بر این که مراسم را هر ساله در روز عید غدیر خم برگزار نماییم هرماهه با واریز حد اقل مبلغ 30000 تومان کمک تحصیلی، بچه های ممتاز را تشویق نمائیم تا به مدارج عالی دانشگاهی و حوزوی دست یابد.

3- طرح اشتغال آفرینی :

با تشکیل تعاونی ها ، آموزش و حمایت از صنایع و هنرهای دستی ، احداث چاه آب ، نصب پمپ آب ، لایروبی قنوات ، تهیه تراکتور ، احداث یک حوضچه آب ، سیستم آبیاری قطره ای و سایر طرحهای کشاورزی به راحتی می توان روستا های قحطی زده را از فقر و فلاکت نجات داده و روح امید و نشاط را در مردم دمید

لذا از سرورانی که مایلند به رسالت دینی خود عمل نمایند خواهشمند است جهت دریافت شماره حساب ایتام ،ممتازین درسی و کمک به طرح اشتغال آفرینی و احیای منطقه با شماره تلفن 09108051182 تماس حاصل نمایند. بديهي است كه اختصاص منابعی همچون زکات، خمس (با اجازه مرجع تقلید)، نذر، عهد ، قسم، کفارات روزه ،رد مظالم، صدقات و … به آن منطقه محروم و تاسيس بناهاي عام المنفعه در آنجا از ثوابي مضاعف برخوردار خواهد بود .

ضمناً جهت اعتماد سازی ، ما آمادگی خود را جهت ارسال گزارشات ، عکس ها ، CD مستند منطقه و حضور خود در جمع دوستان دانشجو و طلبه و… اعلام می داریم .و از دوستان دعوت می نمائیم که حتماً قدم رنجه فرموده و از منطقه بازدید نمایند. باتشکر فراوان ، والسلام