در ادامه سلسله برنامههای انجمن تهیهکنندگان سینمای مستند که سهشنبه 3 شهریور در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد، فیلم مستند «جای خالی» به کارگردانی کمیل سوهانی و تهیهکنندگی محمدصادق باطنی به روی پرده رفت. در ادامه نیز نشست نقد و بررسی فیلم با حضور کمیل سوهانی، محمدصادق باطنی و پدرام اکبری برگزار شد.
در ابتدای این نشست پدرام اکبری از چرایی و انگیزه انتخاب موضوع فرهنگ برای ساخت این فیلم پرسید و باطنی در جواب گفت: ایده فیلم در اصل به سوهانی برمیگردد. پریشانحالیهای حوزه فرهنگ عمومی برای ما آزاردهنده بود و همین دغدغه باعث شد به سمت تولید این فیلم برویم. مستند «جای خالی» نه سوژهمحور بلکه پژوهشمحور و مصاحبهمحور است و سعی کردهایم بیانی شاعرانه نیز به آن ببخشیم. از آنجایی که احساس کردیم مفهوم فرهنگ عمومی و آسیبشناسیهایی که به دنبال آن میتواند انجام شود نیاز به طرح مساله دارد، محور اصلی فیلم را همین مساله قرار دادیم. در واقع گمان ما بر این است که هنوز در تعریف کلمه فرهنگ هم مشکل داریم.
در ادامه اکبری ضمن انتقاد از دیدگاه مطرح شده توسط صادق زیباکلام در فیلم مبنی بر اینکه فرهنگ اصلا وجود ندارد، او را مصداق سیاستزدگی دانست و سپس نظر فرهاد ورهرام را که در میان تماشاگران حضور داشت جویا شد. ورهرام ضمن گسسته توصیف کردن فیلم گفت: متاسفانه بعضی از شخصیتهای انتخاب شده در فیلم صلاحیت صحبت کردن در مورد فرهنگ را ندارند چرا که دارای دیدگاههای متعصب ملیگرایانه هستند. یا چه دلیلی دارد معصومه ابتکار در مورد فرهنگ صحبت کند؟ ضمن اینکه درک نمیکنم چرا مهندسان مملکت باید به کار ساخت فیلم در مورد فرهنگ مشغول شوند و در همه چیز دخالت کنند. مهندسان علاقه دارند سریع به جواب مسائل برسند و عدم توجهی که به جامعهشناسان در ایران میشود، به ساختار اندیشه مملکت ضربه زده است.
سوهانی ضمن تایید نگاه ورهرام در خصوص مهندسان گفت: در فیلم دیگری که در حال ساخت آن هستیم و به بحران آب مربوط میشود، متوجه شدیم مشکل ما خشکسالی مدیریتی است و نه خشکسالی طبیعی. این موضوع نیز به دلیل غلبه نگاه فنسالارانه در ایران است که تصمیمگیریهای کلان را در اختیار مهندسان قرار داده است. زمانی که امیرکبیر دارالفنون را تاسیس کرد نیز چنین نگاهی داشت که از طریق فن بتوانیم مترقی شویم. امیدواریم که بتوانیم از این فضای فنسالارانه جدا شویم.
Sorry. No data so far.