منیرالدین بیروتی درباره وضعیت نشر کتاب و این‌که آیا این فضا رو به بهبودی است یا نه اظهار کرد: با این تیراژ پایین کتاب نمی‌دانم باید اسم فضای نشر را بهبود بگذاریم یا نابود. فکر می‌کنم در حال حاضر نشر کتاب و کتاب‌خوانی خیلی رونق ندارد. یکی از دلایل آن هم به نظرم جذابیت شبکه‌های اجتماعی برای مردم است که باعث شده این شبکه‌ها را به کتاب ترجیح بدهند تا هر چه دلشان می‌خواهد آن‌جا بنویسند.
بیروتی با بیان این‌که در این وضعیت به نظر می‌رسد کتاب نخواندن در حال تبدیل شدن به یک فرهنگ در جامعه است. ادامه داد: مردم ترجیح می‌دهند خلاصه یک مطلب درباره یک اثر را که معلوم نیست به چه صورتی نوشته شده بخوانند و با این کار راضی می‌شوند. مثلا کسی جمله‌ای می‌نویسد و زیر آن می‌نویسد نیچه و مردم هم بدون این‌که تحقیق کنند آن را می‌پذیرند. فکر می‌کنم این موضوع به خاطر این است که مردم ما به شدت بی‌توقع شده‌اند و به همین خاطر خیلی راحت هر چیزی را می‌پذیرند. مثلا کافی است که زیر شعری نوشته شود سهراب سپهری، کسی نمی‌رود تحقیق کند که آیا این شعر واقعا از سهراب سپهری است یا خیر. این موضوع باعث شده یک نوع فرهنگ بی‌توقعی یا توقع حداقلی در بین عموم جامعه رایج شود که تقریبا یک نوع فاجعه است.
او در ادامه با اشاره به وضعیت ناگوار کتاب بیان کرد: البته هنوز برخی مثل ما می‌نویسند که بگوییم کتاب زنده است، گرچه ناامیدانه.
بیروتی همچنین درباره کتاب‌هایش گفت: رمانی با عنوان «ماهو» نوشته‌ام که موضوع آن مسئله اجتماعی است. داستان آن مربوط به آدم‌هایی است که می‌خواهند یک‌شبه پولدار شوند و این موضوع خیلی در جامعه اپیدمی شده است. رمان دیگری هم به نام «مثله» نوشته‌ام که هنوز مجوز انتشار نگرفته است. مجموعه داستان دیگری هم به نام «آرام در سایه» دارم که این کتاب نیز هنوز در اداره کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
Sorry. No data so far.