تریبون مستضعفین- رضا احسان پور
امید، چیز خوبی است. افراد به بسته به شخصیت، نوع تفکر و شرایط پیرامونشان به امور مختلفی امید دارند؛ امید به خدا، امید به زندگی، امید به اوضاع جهان و شنیدن بودن بهبود از آن، امید به صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی، امید به مسئولین، امید به خود، امید به نا امیدی و … از جمله امیدهایی است که افراد مختلف دارند.
راه‌های مختلفی برای افزایش امید وجود دارد؛ از جمله:
1- ناامید نبودن:
شاید ساده و ابلهانه به نظر برسد ولی باور کنید مهم‌ترین راه امیدوار بودن، ناامید نبودن است. یعنی به مجرد اینکه قرار شد ناامید بشوید، ناامید نشوید. حل و فصل خیلی از مشکلات در همان ابتدای ظهور مشکل، نیمی از راه حل است. یعنی مشکل را در نطفه، خفه کنید. هرچند تمرین امیدوار بودن، امری انتزاعی و دشوار است ولی می‌توان با تمرین روی محسوسات، به مرور این قدرت را پیدا کرد. برای مثال ابتدا روی گرسنگی تمرین کنید. به مجرد اینکه گرسنه شدید، فکر کنید گرسنه نیستید. مگر شما چه چیزی از افرادی که اعتصاب غذا می‌کنند کم دارید؟!
2- صحبت با مشاور:
مراجعه به مشاور همیشه جواب می‌دهد. مشاور، پول می‌گیرد که حال شما را خوب کند. چون در غیر اینصورت، اگر باز هم مشکلی برایتان پیش بیاید دیگر به او مراجعه نمی‌کنید. پس او تمام تلاش خود را خواهد کرد تا درد شما را درمان کند. به شعبده‌ی مشاوره ایمان بیاورید. آدم ناامید ممکن است بزند و بلایی سر خودش یا دیگران بیاورد و از آنجایی که هزینه مشاوره بسیار پایین‌تر از هزینه درمان یا دیه‌ای است که قرار است بعداً پرداخت کنید، پس حتماً به مشاور مراجعه کنید.
3- تماشای فیلم هندی:
در طول تاریخ بشریت، حتی یک فیلم هندی هم وجود ندارد که پایان تلخی داشته باشد. همیشه در انتهای فیلم، از طریقی که فکرش را هم نمی‌کنید، امدادهای غیبی به کمک شخصیت فیلم می‌آیند، او نجات پیدا می‌کند و همه مسائلش حل و فصل می‌شود. چرا شما آن شخصیت نباشید؟ امید داشته باشید که بالاخره یک روز، زود یا دیر یا دیرتر یا خیلی دیرتر، مشکل شما هم حل می‌شود. حتی اگر عمرتان هم کفاف نداد که حل شدن مشکلتان را ببینید، مهم این است که تا آخر عمر با امید زندگی کرده‌اید.
4- مصرف یک چیزی:
معمولاً پژوهشگران و دانشمندان هر چند روز یک بار اعلام می‌کنند که مصرف فلان چیز برای بهمان چیز خوب است. مثلا مصرف گوجه برای رشد مو؛ مصرف کدو تنبل برا خارش کمر و …
هر وقت ناامید شدید، هر چیز مصرف شدنی‌ای که دم دستتان بود، مصرف کنید و منتظر نتیجه آن باشید؛ بالاخره در دنیای به این بزرگی یک چیزی هست که مصرف آن باعث افزایش امید شود. اگر نتیجه داد که شما می‌توانید آن را به نام خود ثبت کنید و از فردا جزو همان پژوهشگران و دانشمندان به حساب بیایید. اگر هم نتیجه نداد، بالاخره در طول دوره ناامید، سرگرم کاری بوده‌اید. سرگرم بودن خیلی بهتر از بیکار بودن است. نیست؟!
Sorry. No data so far.