آسیب‌های ورود به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی اگر همراه با آگاهی نباشد، همچون راه رفتن درمه، غیرقابل پیش‌بینی است.
در هرم سلسله مراتب نیاز از آبراهام مزلو، پس از رفع نیازهای فیزیولوژیکی مانند خوردن و آشامیدن و حفظ امنیت، پذیرش توسط اجتماع، مهمترین نیاز هر انسانی محسوب می‌شود.
پذیرش کارها، حرف‌ها، نقطه نظرات و واکنش‌ها به اتفاقات زندگی، جامعه و جهان، توسط دیگران در دنیایی که احتیاج چندانی به فعالیت فیزیکی و پرداخت هزینه زیاد نداشته باشد امکان پذیر شده است.
اینکه ما با دنیایی رو به رو هستیم که رفتار و اعمالمان تنها با چند کلیک و در عرض چند ثانیه در مقابل میلیون‌ها انسان قرار می‌گیرد و می‌توانیم با چند وقت فعالیت مستمر، چند ده نفر را با خود همراه کنیم که هم درد ناراحتی‌ها و شریک خوشحالی‌هایمان باشند، جزو جذابیت‌های انکار ناپذیر این فضاست.
اما جذابیت فضای مجازی وشبکه‌های اجتماعی همچون تیغ دولبه ای است که اگر مراقب باشیم، می‌توانیم بهترین استفاده‌ها را از این فضا داشته باشیم.
ایجاد شبکه ارتباطی قوی در این فضا و تشکیل گروه‌های دوستی برای رفع نیاز نیازمندان، دوره های ختم قرآن و ختم صلوات، حتی آموزش ها و مشاوره‌های مذهبی رایگان که توسط نهادهای رسمی و مردمی مورد اعتماد در این فضا قرار گرفته است، دسترسی خوبی را برای بالا بردن اطلاعات فرد فراهم کرده است.
گروه‌های فعالین اقتصادی محلی در قالب معرفی، آموزش و فروش محصولات دستی، هنری و حتی تغذیه‌ای و دریافت ایده برای فعالیت در این حوزه و دیگر حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی از دیگر فواید بسیار خوب و غیرقابل انکار این شبکه هاست.
اما از سوی دیگر برخی این فضا را به واقع دنیای دیگری تصور می‌کنند، دنیایی که انسان‌های آن نه همین مردم روی زمین بلکه اسطوره صداقت و پاکی از محلی که در جهان یافت نمی‌شود، تشکیل شده است و با چنین دیدی پا به این دنیای مه آلود می‌گذارند و برای رفع دلتنگی‌هایشان و پر کردن خلاء هایشان این فضا را امن‌ترین محل می‌دانند.
در این تصور، فرقی میان مجرد، متاهل و یا حتی افراد دارای سن زیاد و تجربه زندگی بالا نمی‌توان قائل شد، اخبار کلاه برداری و سوء استفاده از بانوان گرامی در همه رده های سنی و شرایط زندگی این گفته را تصدیق می‌کند.
در مقابل عده ای این جهان مجازی را همچون شهربازی محلی برای پر کردن زمانهای خالی‌شان، ایجاد سرگرمی و شادی خود می‌پندارند، افرادی که باری به هر جهت وارد این فضا شده و توجهی به ایجاد احساس خوب یا بد در مخاطبانشان ندارند. کسانی که برنامه خاصی برای مراجعه به شبکه‌های اجتماعی ندارند و ممکن است همزمان با چند نفر آشنا شده و صفحات خود را در شبکه‌های اجتماعی با اطلاعات نادرست پر کنند، با این دید که این فضا فقط برای گذراندن اوقات فراغت است و نیازی نیست که این کاربر شناخته شود.
هرچندکه اساس ایجاد وبلاگ‌ها در ابتدای استفاده کاربران از اینترنت بر ناشناخته بودن آن‌ها بوده و استفاده از هویت مجازی کاربرد بسیاری داشته اما در زمان فعلی این ناشناخته ماندن چندان مورد پسند نیست و اکثر کاربران در شبکه‌های اجتماعی با هویت واقعی خود ورود می‌کنند، در چنین بستری اصلی‌ترین مشکل، زمانی ایجاد می‌شود که این دو گروه (احساسی و باری به هر جهت) با هم برخورد می‌کنند.
از دیگر مشکلاتی که در این جهان مه‌آلود وجود دارد عدم توجه و تقید در برخی کاربران است، استفاده از کلماتی که به عنوان حریم شخصی افراد محسوب می‌شود و بیان آن در عرف جامعه چندان پذیرفته نیست، در این فضا به راحتی بیان می‌شود، تکرار این بیان‌هاست که در ذهن مخاطب به طور روز افزون باعث کم شدن حیا می‌شود.
سستی اعتقادات دینی خطر مهلک این فضاست، کاربر در مواجهه با توهین‌ها دو عکس العمل بیشتر نمی‌تواند از خود بروز دهد، یا بی تفاوت باشدکه در دراز مدت بی تفاوتی کلی در زندگی حقیقی در خصوص امور دینی را دربرخواهد داشت و راه حل دوم برخورد با شبهه‌های مطرح شده است که در آن صورت نیز اگر اطلاعات کامل و کافی نداشته باشد، به راحتی خلع سلاح شده و به مرور شک در اعتقادات دینی وی رخنه خواهد کرد.
هرچندکه نمی‌توان در خصوص شناخت انگیزه های هر فرد برای ورود به این شبکه مصادیق کلی و کاملی ارائه داد که بتوان در قالب چارچوبی آن را تعریف کرد اما ورود با آگاهی از آسیب‌های احتمالی در این فضا می‌تواند جلوی بسیاری از این خطرات را بگیرد.
اینکه کاربران بدانند این فضا همچون دنیای حقیقی قابل اعتماد نیست و افراد ممکن است اطلاعات واقعی و احساسات حقیقی خودرا بیان نکنند و از سوی دیگر بالابردن اطلاعات در خصوص اعتقادات دینی از جمله راهکارهای مفید برای ورود به این فضا محسوب می‌شود.
Sorry. No data so far.