این روزها همه جا حرف از «خندوانه» است. ایده های جذاب و نوآوری های محتوایی و فرمی، از خندوانه برنامه ای ساخته که کمتر مخاطبی می تواند از وسوسه تماشای آن بگذرد. گذشته از خلاقیت های فنی، پرداختن به موضوعات بکر که علاوه بر بدیع بودن حامل گفتمانی برادرانه است، خندوانه را تبدیل به برنامه ای جذاب و در عین حال ارزشی و مفید کرده است. پرداختن به موضوع مهاجرین افغان، شهدای اهل سنت و نیز شهدای غیرمسلمان، جانبازان مظلوم اعصاب که کمتر بدانها پرداخته شده است، نمونه هایی از این رویکرد پسندیده خندوانه است.
متاسفانه در سالهای متمادی سیستان و بلوچستان وقتی به صدا و سیما می آمد که یا تروری اتفاق افتاده بود و یا انفجاری! قاچاقچی های فیلم سینمایی های دهه 70 هم همگی لباس بلوچی بر تن داشتند! این بی سلیقگی مخرب رسانه ای سبب شده تا کسر بالایی از مردم ایران سیستان و بلوچستان را با خشونت، ترور و ناامنی بشناسند. حال آنکه هرکس که به آن دیار سفر کرده و از نزدیک با مردمانش خونگرمش خو گرفته، از مهمان نوازی و ایران دوستی و وطن پرستی مردمان بلوچ انگشت به دهان مانده است.
یکی از هنرهای خندوانه گردآوردن همه مردمان ایران زمین به مثابه یک «خانواده» در کنار هم است. رامبد جوان در عین حال که سعی می کند اعضای کمتر شناخته شده این خانواده را به سایرین بشناساند و آنان را از غریبگی درآورد، هنرمندانه به تحکیم روابط عاطفی اعضای این خانواده بزرگ نیز اهتمام می ورزد. و این همان چیزی است که در این اوضاع پرآشوب غرب آسیا و در میانه توطئه های خبیثانه دشمنان در جهت ایجاد چنددستگی در میان ملت ما، از نان شب برای ایران اسلامی عزیز حیاتی تر است.
برنامه دیشب خندوانه با حضور میهمانان و حضار از سیستان و بلوچستان به مردم نجیب و غریب این استان اختصاص داشت.
Sorry. No data so far.