پدیدۀ راه اندازی رستوران ها، کافه ها و مکان های پذیرایی مشابه، و منحصر به ورود خانواده های مذهبی و خانم های دارای حجاب چادر در تهران و برخی شهرهای دیگر در حال گسترش است. این پدیده در واقع مصرف مکان های خاص توسط قشر خاص می باشد که آن را می توان با انگیزۀ « #تمایز» مشخص ساخت. تمایزپذیری یا تفاوت گذاشتن بین خود و دیگری یکی از سازوکارهای سبک زندگی مدرن است. این پدیده را می توان بر مبنای لذت تمایز تحلیل کرد؛ لذتی که ناشی از نمایش دادن سبک مصرفی متمایز خود به دیگران است.
تمایز معمولا جنبه فرهنگی دارد و از یکسو به افراد هویت می دهد و از سوی دیگری با عنصر « #طرد_دیگری» همراه است. یعنی زمانی که ما خود را از دیگری متمایز می کنیم به نحوی او را طرد هم می کنیم. در پدیده رستورانهای متفاوت، این طرد جنبه جغرافیایی و مکانی هم پیدا می کند. یعنی طرف مقابل و دیگری از ورود به « #مکان_ما» محروم می شود. گویا در اینجا امتیازی وجود دارد که فقط به ما تعلق دارد و دیگری از آن محروم است. یعنی می توان وارد یک قلمرویی شد که دیگریِ متمایز با ما، نمی تواند وارد این قلمرو شود.
بروز و رواج این پدیده احتمالاً می تواند نوعی واکنش ناخودآگاه در مقابل برخی از محدودیت های این قشر هم باشد. مثلا افراد مذهبی نمی توانستند برخی جاها ورود پیدا کنند و اگر هم ورود پیدا می کردند راحت نبودند. بنابراین احساس طرد شدگی می کردند و این احساس طرد باعث شد آن ها در موقعیتی قرار بگیرند که حالا دیگران اجازه ورود به مکان های آنان و شرایط خاص پذیرایی از آنان را نداشته باشند…
Sorry. No data so far.