امام رضا علیه السلام نسبت به کسانی که نام شیعه بر خود نهاده بودند برخورد سختی کردند. این که چهل شبانه روز کسانی را که از راه دور به شوق دیدار آمده اند را به ملاقات نپذیری برخورد عادی و آسانی نیست!
برخی فکر می کنند همین که در مسیر زیارت و اربعین و هیئت و اینها هستند نشانه شیعه ائمه بودن است!
چرا چنین حالتی در ما وجود دارد؟ یک مساله مهم جهل و توهم است! ما به خیلی از تکالیفی که ایشان از ما خواسته اند جهل داریم و توهم کرده ایم که همین اقدامات مناسکی و ظواهر کفایت است!!
حال آنکه ایشان معتقدند باید عامل به همه دستورات باشیم تا بتوانیم خود را شیعه آنان بنامیم.
مرور روایات رضوی می تواند به خوبی ما را به حال مان آگاه سازد و خودآگاهی را تقویت کند. یک روایت تقدیم به همه محبان ایشان :
ابراهیم بن عباس در عین از امام رضا علیه السلام نقل می کند که:
هرگز ندیدم که امام رضا علیه السلام با سخن خود کسى را برنجاند و سخن کسى را قطع کند، تا این که سخن خود را تمام بکند، و هرگز حاجت کسى را که توان اداى آنرا داشت ردّ نمى کرد.
Sorry. No data so far.