در کشور مشکلات و نقایص زیادی وجود دارد و حتما باید برای اصلاح وضع موجود تلاش کرد و حتما یکی از تلاش های مهم هم انتقاد و اعتراض است. لیکن روش اعتراض و اصلاح بین کسانی که خود را ذیل حکومت اسلامی و ولایت ولیِ عادل می دانند و کسانی که متفاوت فکر می کنند فرق می کند.
اصلاح کشور با اراده و خواست یک نفر انجام نمی شود که برای آن دنبال منجی بگردیم و یا فردی را منجی آن بدانیم. بدنه مردم و آحاد ملت باید بخواهند تا اصلاح پایدار در جامعه رخ بدهند. مهمترین مسائل کشور نظیر انرژیهسته ای تا زمانی که مردم خواستند وجود داشتند و وقتی مردم نخواستند دیگر نبودند. بنابراین اصلاح کشور یک حرکت اجتماعی است؛ منجی نما شاید با خودرایی و نفی دیگران و برخوردهای دیکتاتور گونه بتواند موفقیت های مقطعی را شکل دهد اما تا به رشد اجتماعی مردم منجر نشود شاهد حرکت های اصلاحی پایدار نخواهیم بود. فقط می توانیم خاطرات دورانی خاص را مرور کنیم و احتمالا برای خوشحالی های مقطعی گذشته حسرت بخوریم.
جمهوری اسلامی مهمترین ثمره انقلاب اسلامی است و تحقق آرمانهای انقلاب اسلامی جز از مسیر کارآمدی جمهوری اسلامی محقق نخواهد شد. جمهوری اسلامی ظرفی نیست که بتوان آن را به راحتی با ظرف دیگری جابجا کرد. همین ظرف است و باید با همین ظرف آرمان های انقلاب اسلامی را محقق کنیم. کسی که جمهوری اسلامی را قبول ندارد نمی تواند مدعی انقلاب اسلامی باشد.
آرمانهای اصلی انقلاب پابرجا هستند و پیش رفته اند. کارنامه جمهوری اسلامی در عدالت اجتماعی و استکبار ستیزی قابل دفاع است ، هر چند هنوز تا وضع مطلوب فاصله زیادی وجود دارد. هنوز اراده اصلی ترین ارکان جمهوری اسلامی و به طور خاص رکن ولایت فقیه به تحقق آرمانهای انقلاب است و در سطح کلان اراده سیاسی برای اصلاح کشور وجود دارد؛ البته روش آن مبتنی بر رشد اجتماعی است و نه منجی محوری.
هر چند رویه های جدی نگران کننده و سرطان گونه در کشور بنا شده است و متاسفانه تقویت می شوند که اگر درمان نشوند حتما به انحراف های جدی انقلاب منجر خواهد شد.
نگرانی برای انحراف از آرمانها از مسیر تلاش برای تحقق عینی آنها حاصل می شود و نه از مسیر کنار گود نشستن و ابراز نگرانی کردن و تنزه طلبی حجتیه مسلک و یا رفتارهای ساختارشکنانه روشن‌فکر مآبانه با ژست انقلابی و عدالت‌خواهی.
البته تحقق عینی آرمانها اصول و روشی دارد که مجال آن در نوشته دیگری است.
Sorry. No data so far.