حمایت لفظی از مقاومت فلسطین، حمله لفظی به شیمون پرز در نشست داووس، عدم برگزاری مانور هوایی سالانه با اسرائیل، قطع روابط دیپلماتیک با اسرائیل پس از ماجرای کشتی مرمره و… همه این‌ها از سوی اردوغان در حالی برخی از «ما» را در ایران سر شوق آورده بود که روابط اقتصادی ترکیه با اسرائیل در همین سال‌ها رو به رشد بود.
واقعیت را بپذیریم؛ در ساختن وجهه‌ی کنونی اردوغان در پرونده فلسطین، «ما» هم مشارکت داشته و مقصریم. و او حالا، در دیپلماسی عمومی در ماجرای قدس، مرد شماره یک شده و ما حتی در نشست استانبول، جرات زدن زیر میز طراحی شده از سوی او را هم نداشتیم. دل‌مان هم خوش است که مصلحت را رعایت کرده‌ایم و نسبت به برخی بندها اعلام تحفظ کرده‌ایم! سلمنا، حداقل در بیان این تحفظ به ملت‌ها، محافظه‌کار نباشیم. واقعا امکانش نبود وزارت خارجه در بیانیه‌ای ماجرای تحفظ را شرح داده و مواضع اصولی ایران را تکرار کند؟
هرچه زمان می‌گذرد، بی‌تعارف، سوز نشست استانبول بیشتر احساس می‌شود.
Sorry. No data so far.