یکی از کانال ها زده که مسئول انتشارات یکی از نهادهای بزرگ فرهنگی کشور پس از انتصابش ماشینش رو فروخته و گفته برایم ماشین بخرید. این سازمان هم در اجابت میل آقای مدیرعامل، در ابتدا یک خودروی ال۹۰ تدارک دیده اما با اعلام این مساله که چنین خودرویی در شان مدیرعامل انتشارات حاکمیتی و مرتزق از بیت‌المال نیست، یک خودرو وارداتی «رنو سیمبل» برای جناب مدیر تدارک دیده!
توی گروه بغلی دیدم آقای مدیر واکنش داده که خودرو شخصی من سالهاست ال نود و در منزل است. همچنان برای مصارف شخصی و رفت و آمد از وسیله شخصی خودم استفاده میکنم. زمانی هم که بنده مدیر شدم؛ خودروی سازمانی مدیر فروخته شده بود و وقتی میخواستند بخرند، من درخواست کردم که ماشین دنده اتومات تهیه کنند. دوستان زحمت کشیدن و گشتن تقریبا ارزان ترین خودروی اتومات رو تهیه کردن. دنبال شأن مدیریت بودیم باید میرفتیم سراغ سراتو و …
از خبر اول متاسف شدم اما از واکنشش که بخش هایی از خبر را هم تایید می کند بیشتر!
وقتی برای مستند فراموش شده ها سراغ احمد توکلی رفته بودیم داستان وزیر صنعت هاشمی (محلوجی) را گفت که دستور داده بود در آن وضعیت بد اقتصادی دفتر کارش را آن چنان کنند که در شأن وزیر باشد و خدادمیلیون تومان خرج کرده بودند که شکاف طبقاتی مدیران و مردم کاملا ملموس باشد!
آقا در دیدار کارگزاران نظام سال هفتاد گفتند:
گزارش آمده که روحانی عقیدتی، سیاسی در یکی از دستگاهها، خودش ماشین دارد، ولی ماشین دولتی سوار میشود! من نوشتم که حق ندارد این کار را بکند. برای من جواب آمد که این کار رویه است و همه میکنند! این آقا خودش یک ماشین دارد، که برای خودش لازم است؛ یکی هم خانمش دارد و نمیشود که خانمش از این ماشین استفاده‌کند! عجب! این چه حرفی است؟
من الان اعلام میکنم و قبلاً هم نوشتم و این را گفتم که آن وقتی که آقایان امکانات شخصی دارند، حق ندارند از امکانات دولتی استفاده بکنند. اگر ماشین دارید، آن را سوار شوید و به وزارتخانه و محل کارتان بیایید؛ ماشین دولتی یعنی چه؟ والله اگر من از طرف مردم مورد ملامت قرار نمیگرفتم که مرتب ملاحظه‌ی جهات امنیتی را توصیه میکنند، بنده با ماشین پیکان بیرون می‌آمدم.
بیانات در دیدار کارگزاران نظام؛ ۱۳۷۰/۰۵/۲۳
Sorry. No data so far.