تریبون مستضعفین: حدود دو هفته از تخریب منزل پاکستانی‌های ساکن در مزارع باقرشهر می گذرد ولی طبق گفته اهالی و خانواده های باقی اتباع پاکستانی هنوز سرنوشت سه کودک گم‌شده پاکستانی مشخص نیست.
طبق گفته خانواده های پاکستانی خاتونه، فاطمه و محسن، کودکان بی‌پناهی هستند که چندی پیش از وحشت در مزارع ذرت و نیزارهای حاشیه باقرشهر متواری می شوند و پس از انتقال زنان و والدین این کودکان به پاکستان و متواری شدن پدران آنها برای فرار از مامورین تا کنون خبری از آنها نشده است.
بر اساس اظهارات مقامات انتظامی در رسانه ها، تخریب سکونتگاه مهاجران پاکستانی با تصمیم شورای تأمین شهرستان ری صورت گرفته است و دستورات لازم قضایی در این خصوص اخذ شده است.
پس از موج سواری رسانه های ضدانقلاب در انتشار خبری مبنی بر گم شدن ۶ کودک پاکستانی خبرنگار پایگاه ۵۹۸ با حضور در آن منطقه پیگیر وضعیت و صحت و سقم ماجرا شده که اهالی پاکستانی باقی مانده در منطقه در شرح ماجرا اظهار داشتند: حدود دو هفته پیش چند نفر به محل سکونت پاکستانی‌ها می‌آیند و بیان داشتند که قصد خدمات‌رسانیِ بهداشتی به کارگران پاکستانی را دارند، اما نیمه شب با اتوبوس و لودر به محل سکونت آنان می‌آیند و ضمن انتقال زنان و کودکان به کمپ های اتباع، محل اقامت و خانه‌های آنان را ویران می‌کنند..
نیمه شب زمانی که مامورین برای انتقال کارگران پاکستانی به مزاع ذرت کاری حاشیه باقر شهر می‌روند مردان پا به فرار می‌گذارند و در مزارع ذرت متواری می شوند که برخی از کودکان از ترس اقدام به فرار می کنند و به داخل مزارع می روند، زنان و کودکان باق مانده نیز با اتوبس به اقامت گاه اتباع و کمپ ها جهت انتقال به پاکستان منتقل می شوند.
مشاهدات خبرنگار ما از باقی ماندن اکثر وسایل منزل بر زیر آوارها دارد به گونه ای که هنوز پس از گذشت ۲ هفته فرش، پتو، تخت، صندلی، البسه، اسباب بازی و لوازم آشپزی در زیر آوار باقی مانده اند و این در حالی است که به علت حضور تعداد زیادی از معتادان در اطراف کهریزک بخشی از وسایل خانه های تخریب شده توسط معتادین دزدیده شده است.
بنابر گفته اتباع پاکستانی از ۱٢ کودکی که به مزارع ذرت فرار کرده بودند، ٧ نفرشان در مکان‌های مختلفی پیدا شدند و بر اساس اطلاعی که به خانواده یکی از اتباع پاکستانی داده‌شده نام ٢ کودک دیگر نیز در کمپ اتباع پاکستانی به ثبت رسیده است. بااین‌حال سرنوشت سه کودک با نام‌های خاتونه، فاطمه و محسن همچنان نامشخص است.
یکی از کودکان پاکستانی به اسم “مسعود” که مادرش به مرز پاکستان دیپورت شده است، می‌گوید برادر ۴ ساله‌اش «محسن» در شب واقعه به مزارع ذرت پناه برده والان بیش از ده روز است که هیچ خبری از او در دست نیست.
یکی از کشاورزان ایرانی باقرشهر که بخشی از مزرعه خود را برای سکونت در اختیار اتباع پاکستانی قرار داده است، می‌گوید بدون حضور پاکستانی‌ها انجام کارهای کشاورزی امکان‌پذیر نیست، او اتباع پاکستانی را کارگرانی زحمتکش و بی‌آزار معرفی می‌کند و می گوید که اتباع پاکستانی از سال های اول انقلاب در این منطقه کشاورزی می کردند و ما رفتار ناشایستی از آنها ندیدیم.
رحمت از مهاجران پاکستانی ساکن در این منطقه پاسپورت اش را به ما نشان می‌دهد، او بیش از ۳۰ است که در ایران زندگی می‌کند. به گفته رحمت و همسرش بسیاری از مهاجران پاکستانی در ایران متولدشده و قوم‌وخویش آشنایی در پاکستان ندارند، بازگشت آنان به خاک پاکستان اول بدبختی‌شان خواهد بود.
حال نگرانی اصلی کارگران پاکستانی نامشخص بودن وضعیت کودکانِ است، نیروی انتظامی اخیراً اعلام کرد که هیچ گزارشی مبنی بر گم‌شدن کودکان پاکستانی وجود ندارد این در حالی است که به گفته ساکنین منطقه، والدین این کودکان از ترس متواری شده و طبیعتا فرد پاکستانی متواری شده برای ارائه شکایت و اعلام مفقودی به نیروی انتظامی مراجعه نمی کند.
مسئله دیگری که در این سال‌ها نهادهای دولتی از کنار آن به‌سادگی گذشته‌اند، وضعیت بهداشتی این منطقه از شهرستان ری می‌باشد، این منطقه به دلیل وجود فاضلاب شهری بشدت غیربهداشتی بوده و ساکنین آن‌که اکثراً از اتباع پاکستانی هستند در وضعیت فاجعه‌باری به سر می‌برند.
تحقیقات محلی نشان می‌دهد که مهاجران پاکستانی از سالیان پیش در این منطقه زندگی کرده و به کارگری مشغول بوده‌اند ، بااین‌حال در سال‌های گذشته اقدام مؤثری در راستای ساماندهی آنان صورت نگرفته است.
حال باید از فرمانداری شهرستان ری پرسید که تخریب سکونتگاه مهاجران پاکستانی آنهم پس از اعتراض رهبر انقلاب به رفتار دولت آمریکا در برخورد با مهاجرین مکزیکی با تصمیم چه کسی و با چه هدفی صورت گرفته است؟ آیا در پیش گرفتن رفتارهای این چنینی در برخورد با مهاجران به وجهه عدالتخواهی و آرمان حمایت از مستضعفین عالم در فضای بین‌المللی لطمه وارد نمی‌کند؟
از طرفی «تکریم انسان‌ها» و «حمایت از مستضعفان جهان» از اصول جدایی‌ناپذیر انقلاب اسلامی است و مقام معظم رهبری بارها بر این نکته تأکید کرده‌اند که جمهوری اسلامی باید ملجأ و پناهگاه مسلمانان جهان باشد، حال ما را چه شده که سکونتگاه شیعیان و دوستداران امام حسین در بیخ گوش پایتخت تخریب می‌شود و هیچ‌کس صدایش در نمی‌آید؟
شیوه جمع‌آوری اتباع پاکستانی ساکن در منطقه باقرشهر این سؤال را به وجود می‌آورد که چرا مسئولین مربوطه از روش‌هایی مبتنی بر آداب اسلامی در برخورد با اتباع پاکستانی استفاده نکرده‌اند؟ ایجاد وحشت در بین زنان و کودکان در نیمه‌شب سنخیتی با رفتار دینی ما دارد؟
اینک با توجه به حادثه دل‌خراش اخیر در منطقه باقرشهر پیشنهاد می‌شود که مسئولین مربوطه و گروه‌های جهادی هرچه سریع‌تر به وضعیت کودکان جامانده رسیدگی نمایند. وضعیت فاجعه‌بار بهداشتی، کمبود مواد غذایی سالم و نبود سرپرست در کنار این کودکان ممکن است اتفاقات ناگوار دیگری را رقم بزند. در منطقه‌ای که به علت حاشیه‌نشینی و نزدیکی به کهریزک تعداد زیادی معتاد در آن دیده می‌شود به‌هیچ‌وجه نباید از وضعیت کودکان غافل شد.
Sorry. No data so far.