قوم و خویش بازی ممنوع

حکومتی که امام حسین می خواست احیا کند حکومتی بود که خودش و مردم قبلا تجربه کرده بودند و در عاشورا به خاطر همان اصول کشته شد.
حکومتی که وقتی ظرف های عسل از بیت المال یمن رسیده بود، حضرت امیر(ع) خواست همان را آنگونه که همه چیز را به مساوات تقسیم می کرد، به مساوات تقسیم کند و حتی از یک ظرف عسل هم نگذشت و گفت آن را نیز بیاورید می خواهیم بین فقرا توزیع کنیم. وقتی آوردند، حضرت در ظرف را باز کرد و دید که دست خورده است. از قنبر پرسید: چه کسی اینها را دست زده است؟ معلوم شد که یکی از نزدیکان حضرت گویا میهمان برایش آمده و قبل از تقسیم سهم دیگران، به اندازه سهم خود و نه بیشتر عسل بداشته است.حضرت فورا او را خواست و شلاق خود را جلوی صورت او گرفت و پرسید به اجازه چه کسی در این عسل ها تصرف کردی؟ گفت من تنها به اندازه سهم قانونی خودم برداشتم و بیشتر از سهمم برنداشتم. فرمود: تو حق نداشتی زودتر از بقیه مردم برداری گرچه تو هم از این عسل ها حقی داری، «لَیسَ لَکَ اَن تَنتَفِعَ بِحَقِکَ قَبلَ اَن یَنتَفِعَ المُسلِمُون بِحُقُوقِهِم»؛ قبل از این که سهم مردم را بدهم تو حق نداشتی برداری. وقتی تقسیم کردم و سهم همه را دادم آن وقت تو هم میگیری، اما حق نداری جلوتر از بقیه صرفا به خاطر ان که از خویشان من هستی سهم خودت را برداری.