این حقیقت که مساله وحدت در کشور ما تقریبا منحصر به هفته وحدت و این هفته هم منحصر به کارهای دولتی و شبه دولتی است، یک واقعیت تلخ غیرقابل انکار است. اگر ضرورت وحدت را به اندازه ضرورت حفظ اجتماع و عزت و قدرت اسلام بدانیم که در واقع نیز چنین نقشی را دارد، یعنی یکی از مهمترین موضوعاتی که باید بدنه مردمی و تشکلهای خودجوش جامعه نسبت به آن دغدغه داشته باشند همین مساله است.
اگر در عرصه اقتصاد باید حضور مردم دیده بشود تا هم در بعد ایجابی انرژی متراکم و گسترده مردم به میدان بیاید و بارهای سنگینی که دستگاههای ناکارآمد و متمرکز دولتی توان برداشتن آنها را ندارند، بردارد و هم در بعد سلبی مطالبه ای عمومی در زمینه مسائل مختلف ایجاد کند تا دولتمردان را وادار به ایجاد اصلاحات و تصحیح روندها سازد، عرصه وحدت نیز به طریق اولی به چنین فرآیندی نیازمند است.
رهبر معظم انقلاب در اموری که اهمیت بسزایی دارد تاکید بر مساله «گفتمان سازی» می کنند بدین معنا که باید سعی کرد آن مساله را به یک باور عمومی تبدیل کرد آنگاه حل مسائل مربوط به آن خیلی آسان تر خواهد شد. در زمینه وحدت نیز ایشان بارها از نخبگان و دلسوزان جامعه خواسته اند که به میدان بیایند و برای بهبود وضعیت تلاش کنند.
وقتی مردم به میدان عرصه وحدت وارد شوند روابط میان فرهنگی بدنه شیعه و سنی تقویت خواهد شد و این مساله خود بهترین درمان برای سم پاشی های مکرر شبکه های فتنه گر و افراطی است که مدام ذهنیت افراد را نسبت به هم خراب می کنند!
Sorry. No data so far.