امام فرمود مبارزه با راحت طلبی جمع نمی شود.” مبارزه راحت طلبانه” یعنی مبارزه منهای پیگیری، منهای استقامت، منهای صبر، منهای تلاشِ منظم و مستمر! اینها را که از مبارزه بگیری؛ می ماَند خودنمایی و عقده گشایی با چندتا بد و بیراه، چند تا جیغ بنفش و ادعاهای گزاف.
زمانی که امام عَلَم مبارزه را به دوش گرفت، قاعدین تاش کردند با تئوریزه کردنِ دینداریِ راحت طلبانه، امام را متهم و خودشان را تبرئه کنند. گوشه نشین های تنزه طلب به جای اینکه در میدان های واقعی با استکبار و طاغوت درگیر شوند، و به آمریکا و شاه حمله کنند، زبان هایشان روی امام و انقلابیون دراز بود.
بهانه شان هم این بود که این شیوه مبارزه جواب نمی دهد و تئوری امام غلط است و ظلم را باید از بیخ ریشه کن کرد که آن هم صرفا با ظهور امام زمان ممکن است؛ و رفع گام به گام ظلم، نه تنها ممکن نیست که مطلوب هم نیست و منافی ظهور و باعث عقب افتادن عدالتِ ایده آل است!
برخلاف این جانماز آب کش هایِ متحجر؛ یک عده دیگر معتقد بودند با حجم فساد و ستمی که در جامعه هست روشِ امام محافظه کارانه است و “سرعت” مناسب را ندارد و روش بهتر، مبارزه مسلحانه است. مبارزه مسلحانه وجه دیگری از مبارزه راحت طلبانه بود.
اما بالاخره معلوم شد که نه ایده آلیزم انجمن حجتی های و نه پرا گماتیزم “پیکار”ی هیچکدام نه مبنای عمیق و درستی دارند و نه نتیجه موثری.
روش امام مبتنی بر تبیین و استقامت و صبر و اقناع بدنه مردم برای قیام و اقدام : ” لیقوم الناسُ باالقسط”؛ جواب داد.
راحت طلب ها چه آنها که با ایده آلیسمِ کورِ انجمن حجتیه ای؛ مبارزه با شاه را کنار گذاشتند و به امید تحقق “صددرصدی و یک باره و بدون زحمت” عدالت نشستند، و چه آنها که صبر و طاقت برای هم افزایی مردمی نداشتند و می خواستند با اتکا به حرکت های تندِ فردی و گروهکی؛ زود به هدف برسند؛ با امامت، که محور حرکت گام به گام جمعی به سمت عدالت است زاویه پیدا کردند.
امام به آیه “فاستقم کما امرت و من تاب معک” استناد میکرد که پیامبر(ص) فرمود : ” این آیه مرا پیر کرد! “. آیه ای که سختی های مبارزه عمومی و با همراهی همگانی را به یاد می آورد.
این ماجرا بعد از انقلاب هم به گونه دیگری تکرار شد. امروز ما دوباره با جریان تحجر که خودش را بازسازی کرده و برای مبارزه با خط امام با قیافه حق به جانب و گونه های انقلابی نما به میدان آمده مواجه هستیم. دقت که می کنیم تشابهات قاعدین قبل انقلاب با قاعدین امروز آشکار می شود.
آنها می گفتند رفع گام به گام ظلم و استکبار ممکن نیست و باید ایده آلیست بود و فقط به حکومت امام زمان امید داشت . اینها می گویند تحقق گام به گام عدالت ممکن نیست و باید ایده آلیست بود و نباید به جمهوری اسامی امید بست.
آنها گوشه ای می نشستند و مبارزه را نقد می کردند و می گفتند این روشها جواب نمی دهد اینها هم گوش های می نشینند وتلاش می کنند مردم را از هر فرصت عدالتخواهی داخل نظام مایوس کنند. فرار از میدان های گسترده عدالتخواهی که به یمن شکل گیری جمهوری اسلامی به وجود آمده ویژگی اصلی قاعدین جدید است.
جمود فکری و تهمتِ محافظه کاری به هر گونه ابتکار و تحرکِ هدفمندِ مرحله بندی شده ؛ یک ویژگی دیگر این جریان است.
تنزّه طلبیِ افراطی برای جلوه گری فردی و گروهکی؛ از دیگر شاخصه های اینهاست.
Sorry. No data so far.