آفتاب روز هشتم ربیع الاول در حال طلوع بود، که آفتابی پرفروغ از دیگر سو غروب می‌کرد. او یازدهمین پیشوای آسمانی مردمان، حضرت امام حسن عسکری علیه السلام بود، که شمع وجودش پس از ۲۸ سال پرتوافشانی به خاموشی می‌گرایید. در سالروز شهادت آن امام بار دیگر زمین و آسمان در عزای سلاله‌ای پاک از خاندان نبوی سوگوار است، تا با گریه و فغان بر مظلومیت آن امام همام با فرزندش حضرت ولی عصر عجل اللّه فرجه هم ناله شود. شهادت امام عسکری علیه السلام را بر دادگس‌تر جهان، امام زمان عجل‌الله‌فرجه، و تمام رهروان راه آن حضرت، تسلیت می‌گوییم.
ای که چون شمع به پیشِ نظرم آب شدی
ای پدر جان تو بگو بهرِ چه بی‌تاب شدی
مگر از دستِ عدو زهرِ جفا نوشیدی
در می‌انِ شبِ ماتم زده مهتاب شدی
ای که از سوز عطش در برِ من می‌سوزی
گشتی خاموش مگر تشنه تو سیراب شدی
بسکه پیچیده‌ای از درد در این حجره‌ی سرد
روی دستِ پسرت‌ای پدرم خواب شدی
دیدم آن لحظه ز من روی چو برگرداندی
خون به لب داشتی و محرمِ خوناب شدی
ای خداوند، قسم بر تو یتیمی سخت است
عاقبت نام من از چوبِ غمش قاب شدی
پدرم مهدیِ گریانِ تو تنها و غریب
در جهان ماند ولی گوهر کمیاب شدی
Sorry. No data so far.