در میان هشت کشوری که موج بزرگ انتفاضه عربی- اسلامی آنها را فرا گرفته بحرین به دلایل زیر ویژه تر و قابل توجه تر است! آن هم برای ما به عنوان جمهوری اسلامی ایران:
الف- بحرن نزدیک ترین فاصله را با ما دارد! هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر تاریخی و هویتی! انتفاضه بزرگ در بحرین رنگی عاشورایی به خود گرفته است. مردم این کشور با پرچم های یا حسین (ع) به خیابانها آمده و با ندای یا علی (ع) و یا زهرا (س) به خاک افتاده و به شهادت رسیده اند. آمیخته شدن راهپیمایهای مردم بحرین با سینه زنی و پوشانیدن تابوت های شهدا با پارچه های مزین به عبارت “علی ولی الله” نشانه هایی از این قرابتند.
ب: هر چند تحول خواهان بحرینی با هوشیاری از مذهبی کردن (بخوانید شیعی کردن) خیزش خود خودداری کرده و حرکت خود را اعتراض مردم (اعم از شیعه و سنی) نسبت به استبداد “آل خلیفه” معرفی می کنند تا مانع نزدیکی اقلیت اهل تسنن این کشور به خاندان سنی مذهب (و در حقیقت انگلیسی مذهب) آل خلیفه شوند، اما بدون تردید تسلط تبعیض آمیز آل خلیفه بر این کشور از ابتدای تاسیس آن در سال 1350 شمسی تا به امروز و نادیده گرفتن بدیهی ترین حقوق شیعیان در این کشور (که روزگاری نزدیک به هشتاد درصد از جمعیت بحرین را تشکیل می دادند و امروز بر اثر سیاستهای ضد شیعی آل خلیفه، میزان آن به هفتاد درصد کاهش یافته است) از جمله دلائل اصلی قیام در این جزیره کوچک به شمار می رود. آل خلیفه در مسیر اجرای تدابیر اتخاذ شده از سوی انگلستان (که حاکم واقعی و مسلط این جزیره به شمار می آید) با تشویق مهاجرت اهل سنت به ویژه هندی تبارها به این کشور و سپردن بسیاری از امور به این عده تلاش کرده اند در سایه اختلافات مذهبی، نظام استبدادی خود را حفظ کرده و تداوم ببخشند! هر چند اکثریت شیعه مذهب این کشور تن به این بازی نسپرده، اما در طول 39 سال گذشته قربانی مظلوم آن بوده است. هنوز در این کشور خانواده های مظلومی دیده می شوند که در تامین حداقل معاش خود در مانده اند و به جرم شیعه بودن، از کسب شغل و در آمد مناسب محرومند.
بیش از 400 هزار نفر از جمعیت 900 هزار نفری این جزیره در شرایط فقر زندگی می کنند که البته بیش از 95 درصد از این عده را شیعیانی تشکیل می دهند که ساکنان اصلی این جزیره به شمار می آیند.شیعیان از کمترین فرصت برای استخدام در ادارات دولتی برخوردار نبوده و نیستند و آل خلیفه حتی فرصت ماهیگیری را از بسیاری از شیعیان سلب نموده است! (در حالیکه ماهیگیری شغل اصلی ساکنان این جزیره در طول قرنها بوده است). از مجموع 17 وزارتخانه در دولت بحرین سهم شیعیان تنها 5 وزارتخانه غیر مهم بوده و نمایندگان شیعه در مجلس این کشور همواره در اقلیت قرار داشته اند. (مثلا در فاصله سالهای 2006 تا 2010، سهم شیعیان 18 کرسی و سهم اهل تسنن 22 کرسی بوده است).
شیعیان بحرین به جرم تشیع همواره مورد غضب آل خلیفه (و انگلستان!) بوده اند، حال آنکه نفرت آنان از آل خلیفه به سیاستهای تبعیض آمیز این قبیله باز می گرددو نه مذهب آنها! (که آل خلیفه بیش از آنکه اهل سنت نبوی باشند شیعه بریتانیای کبیر بوده و هستند که اگر چنین نبود، ریاست سازمان امنیت و پلیس این کشور سالها ی سال در دست ماموران انگلیسی قرار نداشت!)
ج: دلیل اصلی قیام مردم بحرین اعتراض به حاکمیت سراسر تبعیض آل خلیفه است. حاکمیتی که نابودی تشیع در بحرین را یکی از اهداف اصلی خود قرار داده و به همین دلیل همیشه مورد حمایت “آل سعود” قرار داشته و از کمکهای مالی و نظامی و امنیتی عربستان بهره برده تا آنجا که برای تهاجم به متحصنان در میدان شهدای منامه، از نیروهای امنیتی عربستان کمک گرفته است! تهاجمی که بیش از 8 شهید و 400 مجروح بر جای گذاشت و خشم بیش از پیش مردم بحرین را برانگیخت.
د: قیام بحرین نجیبانه ماهیتی مسالمت آمیز در پیش گرفته و با قدرت از به کار گیری خشونت خودداری نموده است. چرا که خود را محق می داند و برای اثبات حقوق بدیهی خود نیازی به استفاده از زور نمی بیند! در چنین موقعیتهایی معمولا کسانی دست به سلاح می برند که دستشان از منطق و حق خالی باشد و آل خلیفه که تا کنون با تکیه بر انگلستان و عربستان بر چنین مردم نجیبی حکم رانده، امروز در جهت تداوم حاکمیت استبدادی و تبعیض گستر خود چاره ای جز پناه آوردن به عربستان و انگلستان نمی بیند!
ه: به این دلایل و دلایل دیگر جا دارد به قیام مردم بحرین توجه ویژه داشته باشیم! بماند که تا امروز بحرین را فقط با تیم فوتبالش آن هم به عنوان “گربه سیاه تیم فوتبال ایران” می شناختیم!
Sorry. No data so far.