اجازه دهید برنامه «هفت» همچنان زنده اجرا شود!

تریبون مستضعفین – در آخرین برنامه هفت که بامداد شنبه ۲۷ فروردین به صورت زنده برای دوست داران سینما به روی آنتن رفت، شاهد حضور «تهمینه میلانی» برای نقد آخرین ساخته‌اش «یکی از ما دو نفر» بودیم.

این حضور با حاشیه‌های بسیاری همراه بود، و می‌توان گفت که میلانی از همان ابتدا ساز مخالف را کوک کرده بود و در جواب هر نقدی نیشگونی از مسئولین فرهنگی مملکت می‌گرفت.

اما داستان آن‌جا به اوج رسید که پس از پخش نظرات مردم درباره «یکی از ما دو نفر» که حاکی از عدم رضایت عمومی مخاطبین فیلم بود، میلانی تلویحا سازندگان هفت را متهم به مونتاژ نظرات به دلخواه خود کرد و در ادامه هنگامی که از توجیه نقص‌های موجود در فیلم باز ماند تمامی مردم ایران را عقده‌ای خطاب کرده و فقط تفاوت را در مقدار آن دانست.

کدام جوان؟

میلانی یکی از ما دو نفر را بیان دغدغه‌های جوان امروزی دانست. جوانی که به دلیل محدودیت‌های اعمالی بسیار، از سوی نظام، مجبور به برقراری روابط پنهانی شده است و به عبارتی اصول اخلاقی خود را از دست داده‌ است. به دلیل مطرح کردن کشور‌های غربی به عنوان مصداق از جانب ایشان، می‌توان اخلاق مدنظر او را همان اخلاق لیبرال دانست، که مصداق آن در توصیف ایشان می‌شود:« دختری که در خارج تحصیل کرده اما به اصول خود پایبند است … محافظه‌کار نیست و به خانه‌ی هر دو مرد مجرد می‌رود …» حال آیا این اخلاق اسلامی است؟ یا اخلاق لیبرال که همه حدود را منوط به رضایت‌مندی انسان می‌داند و هر کاری را که مرضی‌الطرفین باشد مجاز؟ گویی لازم به یاد‌آوری است که: خانم میلانی شما در ایران زندگی می‌کنید! مختصات فرهنگی و اخلاقی ایران با فرنگ فرق دارد.

کارگردان اجتماعی!

ایشان برای اثبات گفته‌های خویش درباره جوانان امروزی خیل مراجعین بیست سی نفری گزارش‌گران به ایشان را یاد آور شده و فراستی و جیرانی را ناآگاه به مسائل جوانان خواندند. باید گفت که تصور میلانی از جوان امروزی توهمی بیش نیست که به دلیل دوری وی از بدنه جامعه و نزدیکی فکری و فیزیکی به قشری که تمامی نیازهایش به جز روابط پنهانی – که خانم میلانی ذکر کردند- برآورده شده، مربوط می‌شود که باعث تاسف برای کارگردانی است که ادعای اجتماعی بودن دارد.

موضع‌گیری‌های اشتباه برخی از رسانه‌ها و مسئولین

اما مسئله‌ی مهم و قابل توجه، انتقادات ایراد شده به برنامه‌ی «هفت» به دلیل رفتار ناشایست این کارگردان است. پس از نمایش زنده این برنامه بسیاری در برابر این عمل موضع گرفته و خواستار زنده نبودن پخش برنامه هفت شدند.

لازم به ذکر است که برنامه هفت را می‌توان احیاء گفتمان انتقادی در سینمای ایران و شکننده تابوی روشنفکری حاکم بر آن دانست که در فضای کنونی سینما کاری بس ارزشمند و قابل تقدیر است. این برنامه از ابتدای کار خویش توانست صدای بسیاری از کسانی را که سینما را قلمرو ممنوعه خویش کرده بودند در آورد و آماج اتهامات قرار گیرد.

اتفاق اخیر را نیز می‌توان دلیلی بر پختگی این برنامه دانست، چرا که توانست افکار واقعی یکی از سینما‌گران را برای مردم و مخاطبین سینما آشکار کند، هر چند در ظاهر به نظر می‌رسد که به تمامی ملت ایران از تریبون این برنامه توهین شده است اما در واقع بزرگترین خدمت با فراهم آمدن این فرصت صورت گرفت.

مطمئنا بسیاری از سینما دوستان اگر از دیدگاه این کارگردان به مردم ایران آگاه بودند و می‌دانستند که مخاطب این فیلم به زعم سازنده آن فردی عقده‌ای است، به دیدن «یکی از ما دو نفر» نمی‌رفتند و همین مخاطب اندک را نیز از دست می‌داد.

اتفاقا باید گفت که یکی از وظایف رسانه ملی همین است که تا کنون به آن بی‌توجهی شده است. آیا برخورد شفاف و به دور از تزویر برای ایجاد آگاهی، اشتباه و یا جرم است که برنامه تهدید به از دست دادن آنتن زنده می شود؟

این کار می‌تواند بستری برای آنان که این برنامه را مخالف منافع خویش می‌دانند فراهم آورده تا با ایجاد بهانه باعث شوند تا پخش زنده از این برنامه گرفته شود و بعد نیز جانب‌دارانه سازندگان را متهم به سانسور کنند.

امید است که مدیران رسانه ملی به این امر توجه بیشتری داشته باشند و به جای تهدید تنها برنامه مفید در زمینه سینما به تشویق آن بپردازند.