افزایش ظرفیت دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور در مقاطع مختلف، از یکسو و تنوع در روش‌های ورود به این دوره‌های تحصیلی از سوی دیگر، این روزها شرایط به مراتب مناسب‌تری را نسبت به گذشته برای تحصیلات عالیه البته برای علاقه‌مندان آن فراهم کرده است.
با این وجود هنوز هستند افراد بسیاری که رؤیای تحصیل در کشوری خارجی را در سر می‌پرورانند و بدون ارزیابی منطقی و جست‌وجوگرانه در مورد سطح و موقعیت آموزشی رشته مورد نظرشان در داخل، سراغ مؤسسات و دانشگاه‌های خارجی می‌روند. بعضی به هر قیمتی سعی می‌کنند از دانشگاهی پذیرش بگیرند بدون اینکه حتی سعی کرده باشند از شانس ورود به یکی از دانشگاه‌های داخلی بهره برند.اینکه تحصیل در دانشگاهی که در رتبه‌بندی‌های گوناگون منطقه‌ای و جهانی دارای جایگاهی پائین‌تر از تعدادی از بهترین مؤسسات آموزش عالی داخلی است چه لطف و مزیتی دارد را باید آسیب‌شناسی کرد. مقبولیت عام عنوان یک دانشگاه تا حد زیادی با مبنای علمی و تا حدی نیز براساس باورهای عمومی شکل می‌گیرد، در حالی که بسیاری از دانشگاه‌های دیگر که در رده‌های دیگر این رتبه‌بندی ذهنی قرار دارند، هر یک حداقل در بعضی رشته‌ها حتی توانایی رقابت با بالادستی‌های خود را دارند. تفاوت در حجم امکانات و فضای آموزشی و بهره‌مندی از استادان و نیروی آموزشی برجسته، مهمترین عناصری هستند که موجب می‌شوند دانشگاه‌های داخلی را از یکدیگر متمایز کنیم. در عین حال وقتی حرف از تحصیل در یک دانشگاه خارجی به میان می‌آید این موضوعات رنگ می‌بازند و فقط این مسئله مدنظر قرار می‌گیرد که دانشگاه خارجی است!
اگر سهم اقبال به تحصیل فارغ‌التحصیلان داخلی در مقاطع پس از کارشناسی ارشد در خارج از کشور را حداکثر 10 درصد بدانیم، بقیه کسانی که راهی کلاس‌های درس آن سوی آب می‌شوند متقاضیان مدرک کارشناسی ارشد و چندین برابر آنها پشت‌کنکوری‌های کارشناسی هستند. از این افراد تعداد بسیار کمی برای مقطع فوق‌لیسانس با برخورداری فرصت‌های تحصیلی و علمی سراغ این روش ادامه تحصیل می‌روند و اغلب آنها کسانی هستند که ورود به دانشگاه‌های داخلی هم آنچنان برایشان دشوار نبوده است. اما فعالیت گسترده و پرسود مؤسسات اعزام دانشجو به خارج از کشور در مقطع کارشناسی است که جای بررسی و تأمل دارد. به گفته برنامه‌ریزان آموزش عالی کشور با نزدیک شدن تعداد پذیرفته‌شدگان آزمون‌های ورودی دانشگاه‌ها به داوطلبان، به جرأت می‌توان گفت همه متقاضیان تحصیل پس از اخذ مدرک دیپلم می‌توانند وارد دانشگاه شوند. شاید وجود امکان ورود به دوره تحصیلی در همان رشته مورد علاقه در دانشگاه‌های خارجی باشد که هم دانشجو را به آن سو متمایل می‌کند و هم قاعدتاً پول گزاف خرج تحصیل و زندگی‌اش را. این مسئله اگرچه همچنان پاشنه آشیل نظام آموزش عالی در کشور ما است، اما دانشگاه‌های خارجی هم که به راحتی و در واقع فقط با دریافت شهریه‌های سنگین اقدام به پذیرش دانشجو می‌کنند معمولاً در رده‌های پائین‌تر رتبه‌بندی کیفی آموزشی قرار دارند و درجه 2 یا 3 محسوب می‌شوند. واقعیت این است که هنوز هم در معتبرترین مؤسسات آموزش عالی و دانشگاه‌های سراسر دنیا، ورود دانشجو در مقاطع پائین با برگزاری نوعی آزمون و مصاحبه صورت می‌پذیرد و در مقاطع بالاتر نیز عملکرد تحصیلی و البته پژوهش دانشجو در دوره‌هایی که گذرانده بیش از همه مدنظر قرار می‌گیرد.وقت ارزشیابی مدارک فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های خارجی در داخل کشور که می‌رسد، روی دیگری از این روش تحصیلی خود را نشان می‌دهد. تغییر سطح آموزشی این دانشگاه‌ها متقابلاً باعث تغییر در قالب ارزشیابی مدارک صادره از سوی آنها در ایران نیز می‌شود و چه بسا بعضی از آنها به طور کلی قابل قبول نبوده و ارزشیابی نشوند. تحصیل در خارج از کشور اگرچه تصویری رؤیایی از آینده‌ای متفاوت را در ذهن بعضی افراد ترسیم می‌کند اما اقدام برای هدایت روند پیشروی در یکی از مهمترین سال‌های زندگی هر فردی دقت زیادی می‌طلبد.
Sorry. No data so far.