اعلام موارد متعدد نقض حقوق بشر رژیم عربستان در بحرین

نامه حقوقی-سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) خطاب به دولت عربستان:

امام خامنه ای مدظله العالی : شکی نیست بر اساس حقایقی که خدای متعال تقدیر کرده، خاورمیانة جدید شکل خواهد گرفت و این خاورمیانه، خاورمیانة اسلام خواهد بود.

جناب آقای محمد بن عباس الکلابی

سفیر رژیم آل سعود در ایران

سلام علیکم؛

همانطور که می دانید علیرغم تلاشهای استکبار جهانی برای حاکم کردن اسلام آمریکایی در منطقه، ملت های مسلمان بر خلاف ارادة آنها و با تأثیر پذیری از انقلاب اسلامی ایران دیگر حاضر به تحمل حقارت و ظلم حکام وابستة عرب نیستند.

با این وجود در حالیکه ملت های منطقه در جستجوی اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم می باشند ملاحظه می شود که حکومت های وابسته به غرب حاضر به پذیرش خواسته های قانونی مردم نبوده و با سرکوب شدید ایشان بدنبال جلوگیری از گسترش موج بیداری اسلامی در منطقه می باشند.

متأسفانه رژیم آل سعود با تجاوز غیر قانونی، بازداشت، شکنجه و کشتار بی رحمانة مردم بی دفاع و آزادیخواه بحرین و نیز اهانت به مقدسات دینی و مذهبی از قبیل آتش کشیدن قرآن کریم، حمله به مساجد و حسینیه ها موارد متعددی از نقض احکام اسلام و قواعد و مقررات حقوق بین الملل را از خود به نمایش گذاشته است.

در زیر برخی از موارد نقض حقوق بشر را بر اساس منشور ملل متحد و اعلامیة جهانی حقوق بشر به شما متذکر می شویم، شاید که پند گیرید.

1- بر اساس بند 2 ماده یک منشور ملل متحد مصوب 1945 میلادی در بیان مقاصد و اصول ملل متحد، بر خود مختاری ملل در انجام امور داخلی تأکید شده است؛ همچنین طبق بند 4 ماده 2 منشور ملل متحد نیز به عدم استفاده از زور، تهدید و … علیه تمامیت عرضی هر کشور دیگر اشاره شده است. در نتیجه هرگونه دخالت نظامی دولت عربستان در مسئله داخلی بحرین مخالف نص صریح منشور ملل متحد بوده و نقض آشکار قوانین بین المللی به شمار می آید.

2- روح کلی حاکم بر اساسنامه شورای همکاری خلیج فارس مصوب 21 رجب 1401 هجري مطابق با 25 آيار 1981 ميلادي مبتنی بر تعاون و همکاری در غیر حوزه های نظامی و امنیتی و دقیقا در زمینه مسائل سیاسی، فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی تعریف شده است.

بدیهی است عدم تصریح به همکاریهای نظامی و امنیتی در این اساسنامه، بیانگر انصراف آن از این گونه همکاری ها می باشد. لذا استناد به اساسنامه ی شورای همکاری خلیج فارس به منظور توجیه ورود نظامی دولت آل سعود به کشور بحرین فاقد هرگونه وجاهت حقوقی و قانونی است.

3- بر اساس پیمان نظامی “سپر جزیره” که با هدف ايجاد يك قدرت نظامي خليجي جهت دفاع از امنيت كشورهاي حوزه خليج فارس و حمايت اين كشورها از تعدي‌ها و تجاوزات خارجي تشكيل شده است، هیچگونه ارتباط منطقی بین ورود نظامی هریک از کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در اختلافات داخلی و تظاهرات سیاسی کشور عضو دیگر ندارد و در نتیجه اقدامی مغایر با مفاد پیمان نظامی “سپر جزیره”تلقی می شود.

4- سوای مداخلة خودسرانة عربستان در قضیة داخلی بحرین که یک اقدام غیر قانونی و ضد حقوق بشری به شمار می آید؛ هرگونه کشتار، سرکوب، بازداشت، شکنجه، تبعید، تجاوز به حریم خصوصی افراد، توهین به مقدسات مذهبی اشخاص، تخریب اماکن مذهبی، منع برگزاری مراسمات مذهبی و دینی و همچنین نقض آزادی اراده مردم در تعیین نوع و مدل حکومت بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر و منشور ملل متحد ممنوع و مصداق آشکار نقض حقوق بشر است.

ذیلاً برخی از حقوقی را که توسط مقررات بین المللی برای جامعة بشری به رسمیت شناخته شده و رژیم آل سعود با اقدامات اخیر خود در بحرین مانع از استیفای آن شده است را اشاره می کنیم:

الف) به رسمیت شناخته شدن آزادی مذهب و عقیده سیاسی بر اساس بند یک ماده 2 اعلامیه جهانی حقوق بشر؛

ب) لزوم احترام به آزادی های اساسی به دور از هرگونه تبعیض مذهبی با توجه به بند 3 ماده یک منشور ملل متحد؛

ج) به رسمیت شناخته شدن حق آزادی و امنیت شخصیطبق ماده سوم منشور ملل متحد؛

د) منع هرگونه شکنجة متهمان بر اساس ماده پنجم اعلامیة جهانی حقوق بشر؛

ه) حق افراد در رجوع به محاکم ملی در برابر تجاوز به حقوق اساسی آنان با توجه به ماده هشتماعلامیة جهانی حقوق بشر؛

و) رعایت امنیت شخصی افراد و عدم ورود خودسرانه به منازل مطابق با ماده دوازدهماعلامیة جهانی حقوق بشر؛

ز) حق آزادی مذهب، عقیده و برگزاری مراسمات مذهبی به طور عمومی یا خصوصی بر اساس مواد هجدهم و نوزدهم اعلامیة جهانی حقوق بشر.

اینک ما دانشجویان ضمن محکوم نمودن اقدامات غیر قانونی دولت عربستان در نقض حاکمیت بحرین و دخالت نظامی در امور داخلی این کشور، از شما انتظار می رود که ضمن اعلام مراتب نگرانی و اعتراض ما به حکام سر سپرده عرب، علی الخصوص حاکمان رژیم مستبد و آمریکایی عربستان سعودی، گامی در جهت جلوگیری از ادامة تضییع حقوق مسلمانان بی گناه و مظلوم بحرین بر دارید.

این هشدار را نیز به دولت عربستان خواهیم داد که در صورت عدم خروج هرچه سریع تر از خاک بحرین و عدم توجه به مطالبات مشروع و انسانیِ ملت ستمدیدة عربستان، سرنوشت شوم حسنی مبارک در انتظار رژیم آل سعود خواهد بود.

مستندات مربوط به این نامه به پیوست ارائه می گردد.

وَ سَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام

رونوشت:

وزارت امور خارجه
شورای عالی امنیت ملی
کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی
دفتر سازمان ملل متحد در ایران
اعضای شورای همکاری خلیج فارس:
1- سفارت قطر در ایران
2- سفارت عمان در ایران
3- سفارت کویت در ایران
4- سفارت بحرین در ایران
5- سفارت امارات متحده عربی در ایران

***

مستندات نامه حقوقی – سیاسی قرارگاه بیداری اسلامیِ بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام:

الف) بر اساس بند 2 ماده یک منشور ملل متحد مصوب 1945 میلادی در بیان مقاصد و اصول ملل متحد، بر خود مختاری ملل در انجام امور داخلی تأکید شده است:

«توسعه روابط دوستانه در بین ملل بر مبنای احترام به اصل تساوی حقوق و خود مختاری ملل و انجام سایر اقدامات مقتضی برای تحکیم صلح جهانی.»

ب) طبق بند 4 ماده 2 منشور ملل متحد بر عدم استفاده از زور، تهدید و … علیه تمامیت عرضی هر کشور دیگر تأکید شده است:

« کلیة اعضا اختلافات بین المللی خود را با شیوه های مسالمت آمیز به صورتی که صلح و امنیت بین المللی و عدالت به خطر نیافتد حل و فصل خواهند کرد.»

ج) در اساسنامه شورای همکاری خلیج فارس مصوب 21 رجب 1401 هجري مطابق با 25 آيار 1981 ميلادي در ماده چهار اساسنامه در بیان اهداف تشکیل شورای همکاری خلیج فارس اینگونه آمده که:

«اهداف شورای همکاری بر پایه موارد زیر شکل گرفته است:

دستیابی به هماهنگی، یکپارچگی و وابستگی متقابل در میان کشورهای عضو در تمام زمینه ها و در جهت رسیدن به وحدت کشورهای عضو، تعمیق و تقویت روابط، پیوندها و اشکال مختلف همکاری بین مردم این کشورها در زمینه های مختلف. ایجاد نظام ‌های مشابه در زمینه ‌های مختلف از جمله موارد زیر:

امور اقتصادی و مالی

امور بازرگانی و گمرکی و حمل و نقل

امور آموزشی و فرهنگی

امور اجتماعی و بهداشتی

امور رسانه و گردشگری

امور قانونگذاری و اداری

پیشبرد پیشرفت علمی و فنی در صنعت و معدن و کشاورزی و منابع آبی وحیوانی و ایجاد مراکز تحقیقات علمی و راه اندازی پروژههایمشترک و تشویق مشارکت بخش خصوصی در جهت منافع کشورهای عضو».

برخی از حقوقی که بواسطه مقررات بین المللی برای جامعة بشری به رسمیت شناخته شده و رژیم آل سعود با اقدامات اخیر خود در بحرین مانع از استیفای آن شده است:

الف) به رسمیت شناخته شدن آزادی مذهب و عقیده سیاسی:

بند یک ماده 2 اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هرکس می تواند بدون هیچگونه تمایز مخصوصاً از حیث زبان … مذهب، عقیده سیاسی یا هر عقیده دیگر … از تمام حقوق و کلیه ی آزادی هایی که در اعلامیه ی حاضر ذکر شده است بهره مند گردد».

ب) لزوم احترام به آزادی های اساسی به دور از هرگونه تبعیض مذهبی:

بند 3 ماده یک منشور ملل متحد: « حصول همکاری بین المللی در حل مسائل بین المللی که دارای جنبه های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی یا بشر دوستی است و در پیشبرد و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همگان بدون تمایز از حیث نژاد، جنس، زبان یا مذهب و …»

ج) به رسمیت شناخته شدن حق آزادی و امنیت شخصی:

ماده سوممنشور ملل متحد:« هرکس حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.»

د) منع هرگونه شکنجة متهمان:

ماده پنجم اعلامیة جهانی حقوق بشر: «احدی را نمی توان تحت شکنجه یا مجازات یا رفتاری قرار داد که ظالمانه یا بر خلاف انسانیت و شئون بشری یا موهن باشد.»

ه) حق افراد در رجوع به محاکم ملی در برابر تجاوز به حقوق اساسی آنان:

ماده هشتم اعلامیة جهانی حقوق بشر:« در برابر اعمالی که حقوق اساسی هر فرد را مورد تجاوز قرار دهد و آن حقوق به وسیله ی قانون اساسی یا قانون دیگری برای او شناخته شده باشد حق رجوع مؤثر به محاکم ملی صالحه دارد.»

و) امنیت شخصی و عدم ورود خودسرانه به منازل:

ماده دوازدهم اعلامیة جهانی حقوق بشر: « احدی در زندگی خصوصی و امور خانوادگی، اقامتگاه یا مکاتبات خود نباید مورد مداخلة خودسرانه واقع شود و شرافت و اسم و رسمش نباید مورد حمله قرار گیرد …»

ز) حق آزادی مذهب، عقیده و برگزاری مراسمات مذهبی به طور عمومی یا خصوصی:

ماده هجدهم اعلامیة جهانی حقوق بشر:« هرکس حق دارد که از آزادی فکر، وجدان و مذهب بهره مند شود این حق متضمن آزادی تغییر مذهب یا عقیده و هم چنین متضمن آزادی اظهار عقیده و ایمان است و نیز شامل تعلیمات مذهبی واجرای مراسم دینی است. هرکس می تواند منفرداً یا مجتمعاً به طور خصوصی یا به طور عمومی (از این حق) برخوردار باشد.»

ماده نوزدهم اعلامیة جهانی حقوق بشر: « هرکس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آنست که از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و در اخذ و انتشار آن به تمام وسایل ممکن و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد.»