بریتانیا آیین نامه شواری قانون گذاری فلسطین را دهم اوت ۱۹۲۲ م. صادر کرد.
طبق این آیین نامه، مجلس مورد نظر، دارای ۲۳ عضو بود که ۱۱ نفرشان از کارمندان عالی رتبه انگلیسی بودند و به دست انگلستان تعیین می‌شدند و دوازده نفر دیگر که با انتخاب مردم تعیین می‌شدند، باید هشت مسلمان، دو مسیحی و دو یهودی باشند و بدین ترتیب انگلستان و یهود که در یک جبهه بودند، تعداد رای بیشتری را دارا می‌شدند.
بریتانیا با اینکه بیشترین افراد شورا را در دست داشت احتیاط‌های لازم را به قرار ذیل مراعات کرد:
۱-ریاست این شورا باید برای همیشه، به رئیس سرپرستی (نماینده عالی) اختصاص داشته باشد؛
۲- اگر احیاناً تعداد آرای مخالف و موافق در موردی مساوی باشد، حق ترجیح با رئیس مجلس است؛
۳- این مجلس حق ندارد در مواردی که با اساس سیاست یهودی کردن فلسطین و تشکیل وطن یهود مخالف است، اظهار نظر کند؛
۴- مصوبات این مجلس بدون امضای رئیس حکومت سرپرستی یا دولت بریتانیا اجرا شدنی نیست؛
۵- رئیس مجلس حق دارد هر وقت بخواهد مجلس را منحل یا تعطیل کند.
اما روباه پیر استعمار در جایی از کتاب سفید آورده که اصولاً دولت اعلیحضرت هیچ هدفی جز برقراری یک حکومت خود مختار!! در فلسطین ندارد.
هیأت نمایندگی اعراب پس از ملاحظه پیش نویسی متنی که به عنوان قانون اساسی فلسطین تدوین شده بود، آن را به سه دلیل زیر رد کردند:
۱- اعلامیه بالفور در مقدمه متن آورده شده است؛
۲- فلسطین نوعی مستعمر انگلیس محسوب می‌شود.
۳- نمایندگانی انتخابی مجمع در هر صورت به سمت صهیونیست‌ها سنگینی می‌کرد و جانبدارانه بود.
در مقابل اعراب بر تشکیل حکومتی ملی و مستقل ویک قانون اساسی که بر پایه آن عرب‌ها بر امور ویژه خود به صورت کامل نظارت داشته باشند، اصرار ورزید. ولی حکومت انگلیس آن را قبول نکرد، زیرا با محتوای پیمان بالفور در تناقض بود.
البته ملت فلسطین شیوه مبارزه منفی (غیر مسلحانه و غیر مستقیم) را در پیش گرفتند و با این مجلس به مخالفت برخاستند و در فوریه ۱۹۲۳ م از شرکت در انتخابات کناره گیری کردند و تهدید‌ها و ترغیب‌های حکومت سرپرستی هم نتوانست کاری از پیش ببرد و در نتیجه حکومت رسماً اعلام نمود که به دلیل مخالفت تمام عرب با مجلس قانون گذاری، از برگذاری انتخابات خودداری می‌کند و مواد مربوط به این مجلس از کتاب سفید، فعلاً تعطیل می‌شود.
انگلستان برای فریب اعراب حیله‌های دیگری را نیز به کار برد مانند مجلس مشورتی که ۱۰ تن از اعراب در آن حضور داشتند ولیکن، اعراب عضویت این شورا را نپذیرفتند.
پس از آن پیشنهاد تشکیل آژانس یهود بتواند رسماً در اداره مملکت دخالت کند را داد. در ادامه نیز می‌افزاید که این آژانس فقط حق مشورت دارد و به هیج وجه حق دخالت در قانون گذاری را ندارد. اعراب این پیشنهاد را نیز نپذیرفتند، زیرا خواسته‌های اعراب را تامین نمی‌کرد.
فلسطینیان در این دور، هر ساله برای کمیسیون دائمی سرپرستی سازمان ملل یاداشت می‌فرستادند، اما همه این اقدامات بی‌نتیجه بود.
Sorry. No data so far.