سردار بهروز اثباتي در گفتگویی به چگونگی راه‌‌اندازي اولين كنگره شعر دفاع مقدس در دفاع مقدس در جبهه‌هاي حق عليه باطل پرداخته است كه در ذيل مي‌آيد:
اولين كنگره شعر دفاع مقدس در سال 1364 در جبهه تشكيل شد، توسط جمعي كه چند ويژگي مشترك داشتند هم رزمنده بودند و هم شاعر. الان كنگره‌هاي مختلف و متعدد شعري در كشور برگزار مي‌شود اما شايد حال و هواي هيچ يك از اين كنگره‌ها به صفا و صميميت كنگره آن روزها نرسد و هر چند كه الان هم از ته دل براي مقاومت از سرزمين و دينشان شعر مي‌گويند اما اسحله به دستي شاعران ديروز و قرار گرفتن در فضاي جبهه‌ها و هم نفس شدن با رزمنده‌هاي و ديدن شهدا از نزديك، حال و هوايي ايجاب مي‌كرد كه شايد بعدها هرگز به وجود نيايد و به همين دليل بود كه سرودند: «در باغ شهادت را نبنديد/ به ما بيچارگان زان سو نخنديد».
تاكنون 19دوره از برگزاري كنگره شعر دفاع مقدس مي‌گذرد. الان اين كنگره بين‌المللي شده و با حضور شاعران زيادي از سراسر كشور برگزار مي‌شود اما شايد خيلي‌ها ندانند عقبه اين كنگره به روزهاي جهاد و از خود گذشتگي دفاع مقدس و در اوج جنگ و جهاد برمي‌گردد.
«ما تيمي بوديم كه با هم از سال اول جنگ در كردستان بوديم. احمد زارعي، نصرتي مقدم، من و عده‌اي ديگر از دوستان اين گروه را تشكيل مي‌داديم. اين تيم بعد از كردستان به تهران آمد. شهيد زارعي افراد ديگري را به جمعمان اضافه كرد كه همه اهل شعر بودند مثل زهتاب و صفايي و …
جمعي تشكيل شد كه 2 ويژگي داشت همه در جبهه بودند و همه شعر را مي‌شناختند. همه دانشجو و شاعر و پاسدار و جبهه‌اي بودند. در همان سال‌ها يك كاري انجام شد به عنوان آزمون و آن برگزاري كنگره شعر بود! ايده برگزاري كنگره شعر در جبهه به تجربه‌هاي شهيد زارعي از كنگره‌هاي شعر دانشجويي برمي‌گشت.
سال 62 كنگره‌هايي با عنوان شعر دانشجويي در مشهد توسط شهيد زارعي تشكيل شد و دومين كنگره شعر دانشجويي در كرمان سال 63 تشكيل شده. در آن روزها، در كنگره شعر دانشجويي به علت ايام جنگ، همه شعر جنگ خواندند و همين باعث شد كه بچه‌ها به فكر بيفتند كه قالبي بگذارند با عنوان شعر جنگ و چه خوب كه كنگره شعر جنگ هم برگزار كنيم.
يادم مي‌آيد اولين دوره‌اش را سال 64 در شهر اهواز برگزار كرديم. اولين دوره‌اش به اسم كنگره شعر بسيج بود چون 5 آذر كه سالروز تشكيل بسيج بود، اين كنگره در اهواز برگزار شد.
بسيجي‌ها مي‌آمدند با پرچم و شعار مي‌دادند. بچه‌هاي شاعر هم لباس بسيجي مي‌پوشيدند و تعامل عجيبي بين اين دو گروه ايجاد شده بود اين فضا باعث شد كنگره شكل بگيرد كه دوره‌هاي بعدي هم در اهواز و كرمانشاه و خرمشهر برگزار شد و تا الان اين كنگره شعر دفاع مقدس ادامه دارد. بهترين و ريشه‌دارترين كنگره شعر جمهوري اسلامي همين كنگره شعر دفاع مقدس است كه من 8 دوره دبير آن بودم.
اگر بخواهم شعرهاي آن دوران را با الان مقايسه كنم، خب به لحاظ قدرت شعري نمي‌توان گفت كه آن شعرها خيلي قوي بود. اما به لحاظ فضا و حال و هوا و تأثير خيلي قدرتمند بود. يكي از شعرهاي مشهوري كه آن دوران خوانده شد شعر پرويز بيگي حبيب‌آبادي بود. «ياران چه غريبانه رفتند از اين خانه» يادم مي‌آيد پرويز مريض بود و به شدت هم تب داشت طوري كه نتوانست از اهواز خارج شود. بچه‌ها شعر پرويز را گرفتند و همين شعر را توي ميني‌بوس كه از اهواز به سمت آبادان مي‌رفتيم شروع كردند به صورت نوحه خواندند. بعد به آبادان رفتيم همين شعر را خواند و بسيجي‌ها سينه زدند و بعد شعر دست به دست شد تا الان كه اين شعر هم سمفوني شد و موسيقي شد روضه شد. تأثيرش خيلي عجيب بود. اما شعر دفاع مقدس الان انصافا شعر بسيار فاخري است.
Sorry. No data so far.