جمعه 01 جولای 11 | 08:00

سینمای کودک؛ سودایی برلبه تیغ

دور از ذهن نیست که چرا سرمایه گذاری های عظیمی برای تولید محصولاتی با مخاطبانی در رده های سنی پایین توسط سرمایه داران و سردمداران غرب می شود، این مخاطبین همگی سربازان، کاگران و مشتریان فردای همین سرمایه گذاران خواهند بود.


تریبون مستضعفین-سینمای کودک یکی از گسترده ترین حوزه های سینمایی را در بر می گیرد به گونه ای که هر ساله رقابت میان انیمیشن های تولیدی غول های انیمیشن سازی دنیا مانند «والت دیزنی» و «پیکسار» با فیلم های مطرح روز دنیا برای بدست آوردن فروش بیشتر در رقابتی تنگاتنگ هستند.

نقش سینما در تربیت کودکان

سینمای کودک علاوه بر تمامی منافعی که برای سرمایه گذاران آن به ارمغان می آورد، به عنوان ابزاری بسیار قدرتمند برای نسل آینده یه شمار می آید.

امروزه علاوه بر خانواده و گروه همسالان که کودک از آنها تاثیر می پذیرد باید برای اینگونه محصولات نیز جایگاه خاصی در شکل گیری شخصیت کودک در نظر گرفت.

این معلم مجازی که درسهای خویش را به تمام کودکان در خانه هایشان می دهد، با بکارگیری بهترین تکنیک ها برای برقراری ارتباط با کودک وی را بی چون و چرا به کلاس درس خویش می خواند.

برای فرستادن کودک به این مکتب خانه مدرن دیگر نیازی به تنبیه و تشویق نیست و این کودک است که مصرانه به پیگیری این درس ها می پردازد.

و همچنین وسیله خوبی برای والدین می شود تا برای ساعتی هم که شده کودک مسحور را در مقابل جعبه جادویی با آرامش رها کنند و از شیطنت او در امان باشند.

و در نهایت وسایلی هستند که فرهنگ غربی را از همان کودکی برای کودک نهادینه کرده و آنگونه که اربابان زور و زر دنیا می خواهند وی تربیت می کند.

سینمای کودک و برنامه ریزی برای آینده جامعه

نقش سینما در جهت گیری فکر افراد به حدی است که کشور های استعمارگر سالانه خرج های کلانی برای تولید آثاری در حمایت از سیاست های مستکبرانه خویش می کنند. این تاثیرات در بزرگسالان بدلیل فعال بودن ذهن و وجود پیش زمینه های قبلی کمتر بوده اما به هیچ وجه قابل چشم پوشی نیست. اما در بین مخاطب کودک و نوجوان بدلیل آمادگی ذهنی بیشتر، نبود پیش زمینه محکم و قابلیت بهتر ذهن در یادگیری و از همه مهمتر اعتماد به هر آنچه از قاب جعبه جادو پخش می شود، تاثیری به مراتب شدیدتر خواهد داشت.

پس دور از ذهن نیست که چرا سرمایه گذاری های عظیمی برای تولید محصولاتی با مخاطبانی در رده های سنی پایین توسط سرمایه داران و سردمداران غرب می شود، این مخاطبین همگی سربازان، کاگران و مشتریان فردای همین سرمایه گذاران خواهند بود.

بازار عرضه محصولات فرهنگی

امروزه با سر زدن به هر فروشگاهی که محصولات فرهنگی در آن عرضه می شود به تعداد زیادی انیمیشن دوبله شده و یا زیرنویس شده و یا حتی در برخی موارد بدون هیچ دوبله یا زیرنویسی برخورد می کنیم که در بازار عرضه می شوند.

و متاسفانه در بسیاری از این آثار که حتی بازبینی شده و تحت نظارت توزیع می شوند، وجود صحنه های رقص و آواز و دوستی دختر وپسر مسئله ای همه گیر است و کمتر اثری یافت می شود که از این قاعده مستثنی باشد به خصوص هنگامی که مخاطب اثر دختران باشند.

نقش والدین، نهاد های نظارتی و دست اندر کاران سینما

برای مقابله آگاهانه با این معضل که نسل فردای این مرزو بوم را تهدید می کند چند نکته قابل توجه است که در زیر به اختصار می آید:

– مسئولین باید با جدیت بیشتری بر امر نظارت همت گماشته و مانع فروش چنین محصولاتی بی هیچ مزاحمتی در بازار شوند.

– والدین برای خرید محصولاتی از این دست دقت بشتری مبذول داشته و به آنچه به عنوان محصول فرهنگی و در اختیار کودک خویش قرار می دهند به دید وسیله ای موثر در تربیت وی نگاه کنند. و تنها به مجاز بودن محصول و یا عرضه آن در فرشگاه های عرضه محصولات فرهنگی به عنوان دلیل کافی برای مضر نبودن آن نگاه نکنند.

– تولیدات آثار داخلی در حوزه کودک و نوجوان که در صورت اعمال محدودیت نتواند خلا بوجود امده را تاحد امکان پر کند.

هر چند اختصاص شبکه ای به عنوان شبکه کودک و نوجوان در این زمینه اقدام قابل توجهی است، اما رنگارنگ کردن «خاله» ها و «عمو» ها در صدا سیما نمی تواند جای تولید محصولاتی چون انیمیشن را بگیرد. انیمیشن هایی برگرفته از فرهنگ غنی اسلامی- ایرانی مانند انیمیشن موفق «شکرستان» می توانند در این زمینه بسیار تاثیر گذار باشند، امید تولید آثاری از این دست، بیش از پیش در دستور کار مسئولین صدا وسیما قرار گیرد.

متاسفانه در سال های اخیر در سینمای ایران خلاء آثاری با مخاطب کودک و نوجوان به شدت احساس می شود.علت این کمبود در چندین بعد قابل بیان است که نبود نیروی متخصص و دغدغه مند و ضعف تکنیکی آثار تولید داخل را می توان مهمترین موانع برای تولید آثار سینمایی داخلی دانست.

هر چند ورود به این حوزه بدلیل ظرافت های لازم برای تولید آثار مفید و از طرفی وارد نشدن به ورطه تولید آثار موزیکال که سنخیتی با فرهنگ و مذهب ما ندارند راه رفتن بر لبه تیغ است.

در نهایت باید به یاد داشته باشیم که ذهن کودک مانند لوحی نانوشته است که توسط عوامل مختلف تعلیم و تربیت می توان آن را سیاه کرده و یا به صورت تصویری زیبا نگار گری کرد.

ثبت نظر

نام:
رایانامه: (اختیاری)

متن:

پربازدیدترین

Sorry. No data so far.

پربحث‌ترین

Sorry. No data so far.