تریبون مستضعفین– گذراندن زندگی به شکل حلال نیازمند آن است که کاری باشد تا بر اساس آن منبع درآمدی برای تامین و رفع نیازها لحاظ شود. بیکاری و نبودن شغل مناسب برای افراد معضلی است که اکثر جوامع دنیا با آن به گونه‌ای مواجه هستند. در جریان مسائل اقتصادی اخیری که در کشورهای پیشرفته دنیا رخ داده، بیکاری بیش از پیش نمود پیدا کرده و هر روز بر تعداد بیکاران آنان افزوده می شود.
کشور ما نیز با آنکه کشور پیشرفته ای نیست ولی به نظر بسیاری از کارشناسان دچار چنین بحرانیهای اقتصادی نشده است با این مساله به نحوی اساسی روبرو است، به طوریکه در حال حاضر نرخ بیکاری در کشور توسط کارشناسان 17 درصد اعلام شده است.
هر چند این آمار با آمار اعلامی از سوی مسئولان دولتی متفاوت بوده و آنها میزان آن را معادل 14.6 درصد که معادل دو میلیون و 400 هزار نفر در جمعیت فعال کشور باشد، اما این تفاوت در اعداد و ارقام در اصل مساله یعنی وجود بیکاری و ریشه های آن و همچنین آسیب ها و معضلات ناشی از آن تاثیری نخواهد داشت.
بررسی دلایل و ریشه های بیکاری و همچنین آسیب های ناشی از آن بارها به شکل های گوناگون از سوی کارشناسان حوزه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است اما در این یادداشت سعی شده‌است با دیدی متفاوت به این معضل پرداخته شود.
نقطه پرش آغاز به کار
این مساله به بحث شروع به کار افرادی بر می گردد که تازه می خواهد وارد بازار کار شوند . این افراد بعد از اتمام دوره تحصیل (چه در دانشگاه ها و چه در دبیرستان) به دو طریق می توان وارد بازار کار شوند یا از طریق دوستان و آشنایان یا از طریق جستجو در نیازمندیهای روزنامه ها.
یافتن کار از طریق دوستان و آشنایان یا به قول خودمان از طریق بند پ، تنها شامل عده ی محدود و معینی می شود که دسترسی به این آشنایان را دارند و افراد بسیاری کار نمی توانند پیدا کنند مگر این که به نیازمندی های روزنامه ها مراجعه کنند. در جستجوی کار در نیازمندی های روزنامه ها اگر نگاهی گذرا به این مساله بیاندازیم می بینیم که آگهی اکثر روزنامه ها به دنبال افرادی هستند که حداقل سه الی چهار سال سابقه کار داشته باشند.
این جا این سوالی پیش می آيد: پس کسانی که می خواهند کار را شروع کنند و هیچ آشنایی برای ورود به کار را ندارند چه باید بکنند؟
آيا کسانی که این آگهی را می دهند فراموش کرده اند که خود آنها هم از ابتدا هیچ سابقه کاری نداشتند ولی کسی به آنها فرصت انجام کار را دادند تا به جایی که هستند رسیدند.
مساله دیگری که می توان در این جا بیان کرد به توانمندیها و اراده و یا بهتر بگوییم پشت‌کار افراد باز می گردد. تعدادی از جوانان جامعه ما راحت طلب هستند و به دنبال کارهای آسوده یا بهتر بگوییم پشت میز نشینی می گردند و حاضر نیستند که کمی سختی کار را بچشند. در نتیجه حتی اگر کاری هم برای آنها درست شود که مطابق میل آنها نباشد از پذیرفتن آن سر باز می زنند.
بیکاری پنهان جدید
تا کنون وقتی سخن از بیکاری پنهان می شد ما کسانی را به نظر می آوردیم که به فروش سیگار و اقلام این چنینی می پرداختند. اما اکنون با شکل جدید از مشاغل که به نوعی فصلی هستند و به عنوان مشاغل پروژه ای مشهورند، مواجه هستیم. با شروع هر پروژه منبع درآمد جدید و به دنبال آن آرامش و آرزوی وجود یک شغل دائم در میان شرکت کنندگان در میان آن پروژه شکل می گیرد.
درآمدی که از این مشاغل نسیب کارکنان می شود تنها خوشحالی کوتاه مدتی را به همراه دارد. این در آمدها تنها برای مدت زمان کوتاهی آسایش خیال برای فرد می آورد. بعد از اتمام کار فرد از پس انداز کمی که از آن جمع کرده است تنها برای هزینه های اولیه زندگی خود استفاده می کنند.
یکی دیگر از مسائل این مشاغل بیمه نبودن افرادی است که در آن مشغول به کار هستند. در نتیجه اگر فردی در زمان کار خود دچار آسیب شود هیچ فردی خود را مسئول پاسخگویی به آن نمی داند. از سوی دیگر هیچ تضمینی برای آینده فرد وجود ندارد. و فرد باید در کنار نگرانی گذران حال خود باید هزینه هایی را برای تامین آينده خود قبول کند.
خوب چی شد الان به جه نتیجه ای رسیدیم؟؟