شخصیت رهبر کبیر انقلاب اسلامی آنقدر بزرگ و چند بعدی است که به فرموده رهبر معظم انقلاب هیچ کسی به شایستگی او را نشناخته است. شاید هنوز آنقدرها از دوران خاطره انگیز رهبری امام خمینی(ره) دور نشده ایم که بزرگی روح و شخصیت او را آنچنان که باید درک کنیم.
همه رفتارهای امام راحل در عرصه سیاست، اخلاق، اجتماع، خانواده، اقتصاد و مدیریت، مسائل شخصی و … مثال زدنی و راهگشا هستند و بخشی از آن ها کم و بیش بازخوانی شده اند اما دیدگاه امام(ره) درباره نحوه انتشار اخبار در رسانه ها و اولویت های مطبوعات یک روایت خواندنی دارد که کمتر بیان شده و بسیاری از آن بی اطلاعند.
در همین راستا، ایشان در یک سخنرانى در جمع مسئولان روزنامههاى كيهان، اطلاعات و جمهورى اسلامى در روز ۱۰ شهريور ۱۳۶۴ از نحوه چاپ اخبار در مطبوعات گلایه می‌کنند؛ گلایه‌هایی پرمغز و مهم که قریب به اتفاق رسانه‌های امروز هم به آن توجه عملی ندارند؛ هرچند بسیاری از مشکلات نتیجه همین بی توجهی هاست. ایشان در این دیدار وظیفه رسانه‌ها را این چنین بیان می‌کنند:
راديو- تلويزيون و مطبوعات مال عموم است- چنانچه شما هم همين اعتقاد را داريد كه عموم بر آنها حق دارند- از اين جهت، من به سهم خود خيال دارم كه راجع به من كم باشد، مگر در مواقع حساسى كه لازم است كه آن هم بايد از ما سؤال شود كه آيا مطلبى را بايد نقل بكنند يا خير. و الّا آنچه خوب است در راديو- تلويزيون و مطبوعات باشد، آن است كه براى كشور اثرى داشته باشد.
مثلًا اگر زارعى خوب زراعت كرد و زراعتش خوب بود، شما اين شخص را به جاى مقامات كشور در صفحه اول بگذاريد و زيرش بنويسيد اين زارع چگونه بوده است، اين منتشر بشود. و يا كارمندى خوب كار كرد، و يا اگر طبيبى عمل خوبى انجام داد، عكس او را در صفحه اول چاپ كنيد و بنويسيد كه اين عملش چطور بوده است. اين باعث تشويق اطبا مىشود و بيشتر دنبال كار مىروند. يا مثلًا اگر كسى كشفى كرد، بايد مفصل با عكس و مطلب باشد، يا اگر كسى سارقى را دستگير نمود، و يا يك كشاورز و يا هنرمند و يا جراح، كه متأسفانه نه اسمشان است و نه عكس‌شان، در حالى كه اينها لايقاند تا در روزنامهها مطرح شوند، خلاصه، بايد اساس تشويق اشخاصى باشد [كه] در اين كشور فعاليت مىكنند؛ اينها به اين كشور حق دارند، به اين روزنامهها حق دارند، به راديو- تلويزيون حق دارند، ولى ماها نسبت به آنها حقمان كم است.
رهبر کبیر انقلاب اسلامی با بیان اینکه من ميل ندارم راديو هر وقت باز میشود اسم من باشد تاکید می‌کنند: مدتهاست كه از اين جهت متنفرم، اين كار غلطى است، به اندازه متعارف نسبت به همه خوب است، زيادىاش مضر است، اين به ضرر مطبوعات است و مطبوعات را سبك مىكند. اشخاص، شخصيتهايشان با خودشان است، اين طور نيست كه اگر اسمشان زياد يا كم مطرح گردد، شخصيتشان زياد يا كم شود. در ايران هر كس معلوم است چه جورى است. بنا بر اين، آنچه راجع به خودم مىگويم اين است كه اگر قرار است عكس مرا بگذاريد، به جاى آن، عكس يک رعيت را بگذاريد و زيرش بنويسيد اين رعيت چه كار مهمى كرده است.
امام راحل در همین زمینه افزودند: اخبار روزنامهها تكرارى نباشد، آخر كى با كى ملاقات كرده، اين چه خبر مهمى است؟ اين اصلا قابل نيست بگوييم خبر، تا بگوييم مهم! اينكه بگوييد من هر روز با كى ملاقات و به او چه گفتم، اين تكرارى است. آخر هر روز من يك مسأله را مىگويم، و هى تكرار مىكنند كه فلانى چه گفت، اين چه فايدهاى دارد؟ من راجع به خودم مىگويم كه عكس من مطلقاً در صفحه اول نباشد، همان طور كه گفتم. گاهى لازم است كه گفته شود، مثلًا فرض كنيد بناست رياست جمهورى معرفى شود، خوب، اين مسئله مهمى است و يا مثلًا هيأت دولت آمده است، خود اين مسئلهاى است، ولى هر چند وقت يك بار از اين مسائل پيدا مىشود. اما هر روز كى آمد اين جا و من چى گفتم و چى شد و يا كى با كى ملاقات كرد، اين چه اثر و فايدهاى دارد؟
ایشان در پایان با تاکید بر اینکه «روزنامهها(رسانه‌ها) مال طبقه سوم است، تصریح کردند: (رسانه‌ها) مال طبقه اول نيست و اين هم نيست كه همهاش مال حكومت باشد و از چيزهاى حكومتى بنويسيد، اين صحيح نيست. به نظر من روزنامهها براى همه مردم است و همه مردم در آن حق دارند و مىشود گفت كه گاهى جاى ديگران غصب مىشود،- البته بدان معناى غصب نه! ولى نظير آن- اين عرض من است.
به گفته امام راحل «اين طور نيست كه همه للَّهِ كار كنند و چه بنويسيد و چه ننويسيد، فرقى نكند. ما مكلفيم تا افراد را در هر رشته تشويق كنيم تا امثالشان زياد شود. اگر مطلبى از اين طبقهها در روزنامهها آمد، روزنامهها آبروى خوبى پيدا مىكنند.»
Sorry. No data so far.