هشدار نسبت به تغییر زمین بازی توسط انگلیس

تریبون مستضعفین – عاطفه صادقی

ماجرای “سه شنبه سفارت” بار دیگر خاطره 13 آبان 58 را برای ملت ایران زنده کرد.پیرامون اقدام دانشجویان و تبعات آن تاکنون دیدگاه‌های مختلفی طرح شده است چه در رسانه های وطنی و چه در رسانه های بیگانه.

از “خودسرانه” دانستن این رویکرد توسط رسانه ای که 8 آذر را، 13 آبان ندانستند تا طبیعی دانستن آن توسط دکتر جیمز بی ترینگ مسئول مؤسسه صلح انگلیس که خشم دانشجویان را نتیجه رفتار پیشین دولت انگلیس دانست، همه در یک موضوع وحدت نظر داشتند و آن تغییر رویکرد مسالمت آمیز در برخورد با روباه پیر است. اینکه این تغییر از مجاری قانونی صورت گیرد و مجلس و تنزل از سفیر به کاردار یا با بالا رفتن از دیوار سفارت و شکست شیشه و قفل چندان محلی از اعراب ندارد.

واقعیت این است که مردم ما منهای اختلاف در نحوه اجرا همه یک حرف دارند و آن اینکه کوپن انگلیس در این کشور ته کشیده است. بنابراین آن‌هایی که این اقدام را حربه ای برای مظلوم نمایی انگلیس می‌دانند، نگرانی بیهوده ای دارند. در مورد کشتن روباه اتفاق نظر وجود دارد. اختلاف در مورد چگونگی کشتن روباه است.

رهبر معظم انقلاب در دیدار با بسیجیان قم سه عنصر بصیرت، اخلاص و عمل به هنگام و به اندازه را شاخص حركت بسیج خواندند ، اقدام روز گذشته دانشجویان را می‌توان در همین چارچوب معنا کرد. استفاده از شور انقلابی مورد تأکید رهبری در مقابل انگلیس، بهترین امکان تحقق فرمایشات رهبری و جبران کم کاری و عقب ماندگی مجلس و دولت در برخورد با وقاحت دائمی روباه پیر است.

اقدام دانشجویان در “سه شنبه سفارت” علاوه بر آنکه مردودین و مقبولین را مشخص کرد، درس‌های در خور توجهی داشت:

۱. همزمانی این اتفاق با ایام سوگواری شهادت سالار شهیدان و نصب پرچم مزین به نام ابا عبدالله الحسین(ع) ، بار دیگر الگوگیری جوانان ایرانی،از خط سرخ حسینی را، هم زمان با بیداری دنیای اسلام، به تمام جهان مخابره کرد.

۲. صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در انعکاس اخبار این واقعه به مردم مردود شد. در یکی از مهم ترین بخش های خبری، نجف زاده د حالی که کنار مأموران امنیتی ایستاده، به گونه ای گزارش می‌دهد که هنوز تسخیر سفارت تمام نشده، این اتفاق پایان یافته برداشت شود. رویکرد منفعلانه و حتی ذلیلانه صدا و سیما در انعکاس این خبر به مردم ،تأسف انگیز است.

این در حالی است که شبکه پرس تی وی و العالم با نمایش همزمان و زنده تصاویر، از اولین ساعات به گزارش لحظه به لحظه حوادث پرداختند. رویکرد متناقض شبکه‌های داخلی و خارجی این تلقی را برای رسانه های بیگانه موجب شد که اتفاق رخ داده صرفا مصرف خارجی داشته و مسأله ای از پیش طراحی شده است. رویکرد غلطی که اتفاق خودجوش و مبارک دیروز را تا سطح یک حرکت برنامه‌ریزی شده و امتیازجویانه تقلیل ‌داد و اگر پایداری دانشجویان و ضرب و شتم آنان در برابر برخورد شدید پلیس نبود، خودجوش بودن این حرکت فدای رویکرد غلط رسانه ملی می‌شد.

۳. سی سال است که دشمن از طریق تمامی امکانات فرهنگی و رسانه ای تلاش می‌کند تا شور و خشم انقلابی جوانان ما را به خیال خام خویش مهار کند. ” تسخیر لانه جاسوسی روباه پیر، سند میزان موفقیت دشمن در این عرصه است و بار دیگر ریشه های نظری شعار “مرگ بر انگلیس” را در جوانان و نسل جدید انقلاب که حافظه تاریخی کمتری دارند احیا کرد.

۴. بار دیگر افتخار مبارزه تا پای جان و نپذیرفتن ذلت به نام دانشجویان و جوانان حزب اللهی رقم خورد و متاسفانه در شرایطی که انتظار می‌رفت برخی مسولان و نمایندگان مجلس با پیوستن به جمع جوانان موید این حرکت باشند، بسیاری سکوت وحدت بخش پیشه کردند و به عرف دیپلماتیک اندیشیدند!

از بازتاب‌های مختلفی که این اقدام داشته است چنین برداشت می‌شود که انگلیس به شدت در تلاش است تا زمین بازی را به نفع خویش تغییر داده و با مظلوم نمایی و همراهی سایر سفارت خانه‌ها و مسولان سایر کشورها، دانشجویان و ملت ایران را از موضع تهاجمی به موضع تدافعی بکشاند، لذا ضروری است که همه افراد و مسولان، ضمن حمایت همه جانبه از اقدام دانشجویان، بر مواضع انقلابی و تهاجمی خود تأکید کنند، لازم به ذکر است که کوچکترین وادادگی منجر به نیجه رسیدن سیاست‌های روباه پیر خواهد شد و خیانت است.

۵. سی و سه سال است که مخالفین ایران به سفارت خانه های جمهوری اسلامی در غرب حمله می کنند و پلیس این کشورها در برابر این حوادث تنها نظارگر ماجراست. نمونه این مسأله حمله به سفارت جمهوری اسلامی ایران در استکهلم در تابستان سال 2009 میلادی است.

دانشجویان انتظار همراهی از طرف وزارت خارجه و نیروی انتظامی را نداشته و به وظایف این سازما‌ن‌ها آگاهند. ولی انتظار نمی رفت که رسانه های وطنی و برخی صاحب نظران این اقدام دانشجویان را خودسری بنامند، آن هم در حالی که این اولین اقدام خشن ملت ایران در برخورد با سیاست های 300 ساله روباه پیر است و باید پرسید چرا تاکنون تشکل‌های دانشجویی اقدامی برای برچیدن سفارت انگلیس نداشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند؟!

کسانی که نگران تعاملات بین المللی و سیاست خارجی کشور هستند بدانند که این رفتار هیچ تأثیری در روابط خارجی ما نخواهد گذاشت. چرا که دشمن تمام برگ های خود را پیش از این رو کرده است از تحریم اقتصادی، تا بیانیه علیه ایران در شورای امنیت و حتی تهدید نظامی. بنابراین چنین رویکرد انقلابی و به هنگامی اتفاقا تخم مرغ های بیشتری در سبد سیاست خارجی ما می‌گذارد.

اکنون سفرای کشورهای هلند، سوئد و فرانسه به نشانه اعتراض تهران را ترک کرده اند. شورای امنیت و اتحادیه اروپاو شخص اوباما علیه ایران موضع گرفته اند سفارت ایران در انگلیس تعطیل شده، به سفارت ایران در سوئیس حمله شده و …

همه بازتاب های سه شنبه سفارت از این جنس است. و مردم ما با این جنس رفتارهای مثلا دیپلماتیک به خوبی آشنایند همانطورکه در ماجرای میکونوس.

انتهای خط این رفتارها، تهدید و تحریم و نشان دادن چهره ای خشن از انقلاب اسلامی است و مگر تاکنون رسانه های این کشورها رویه ای جز این داشته اند؟!مگر تاکنون چهره تصویری و ترسیمی جمهوری اسلامی توسط رسانه های آنان تروریست، خشونت طلب و … نبوده است که اکنون نگران مخدوش شدن این سیمای گل و بلبل باشیم؟!

این طرف سکه اما دانشجویان ستاد منتقمین شهدای علمی کشور را ترتیب داده‌اند و از ترور دانشمندان و چهره‌های ایرانی خشمگینند، این طرف قصه دانشجویان هرگونه مدارا و تساهل را خیانت می‌دانند و وای به حال ملتی که جوانان مبارزش را که حتی حاضرند برای استقلال و همیت وطن خویش مورد ضرب و شتم پلیس کشور خود قرار بگیرند به لبخند رضایت بیگانه بفروشد. ترس از مقابله به مثل در جبهه حق نیز معنایی ندارد چرا که کشتگان حق شهیدند و کشتگان باطل خاسر.

دانشجویان هرگز تسلیم سناریوی مظلوم نمایی آن‌ها نخواند شد چرا که امام ما خیلی پیش تر عنوان کرده بود:” امریکا ازانگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر، شوروی از هر دو بدتر، همه از هم بدتر…”

کسانی که بنای مخالفت با این اقدام دارند، بهتر است دلیلی جز” عرف دیپلماتیک” بتراشند، بازی سیاست بازی واقعیات است. سخن گفتن از عرف دیپلماتیک در دنیای سیاست بیشتر به یک تعارف و مزاح شبیه است تا واقعیت. مگر عرف های دیپلماتیک توانسته است پس از گذشت حدود سی سال سرنوشت ” امام موسی صدر و حاج احمد متوسلیان و یارانش” را مشخص نماید.

۶. بخشی از سکوت بدنه نیروهای ارزشی نسبت به تسخیر لانه جاسوسی روباه پیر به تشکیک آنان نسبت به خودجوش بودن این اقدام بر می‌گردد. این شبه وقتی با سرهای خونی و بدن کبود دانشجویان دربرخورد با پلیس مواجه می‌شویم رنگ می‌بازد، خصوصا آنکه در این مورد اگر برنامه ریزی کلی بر همراهی با دانشجویان استوار شده باشد، اقدام در خور تحسینی است چرا که این بار نظام، با حرکت دانشجویان همراه شده و مطمئنا اگر عکس این بود خودجوش بودن این اقدام زیر سوال می‌رفت.

نکته دیگری که در این میان مطرح است، طرح سوالاتی از این دست است؛ چرا هیچ نیروی امنیتی انگلیسی در سفارت نبود؟ چرا درب اتاقها و گاو صندوق‌ها باز بود؟ چرا تمام کارکنان و دیپلمات های سفارت انگلیس یک ساعت قبل از تجمع سفارت را ترک می کنند؟و … طرح سوالات این چنینی با هدف بیان ایده بازی خوردن دانشجویان است. در واقع این سوالات می‌گوید؛ دانشجویان در راستای مظلوم نمایی کشور انگلیس و تلاش وی بعد از طرح مصوبه مجلس در یک سناریوی از پیش طراحی شده بازی خوردند. در پاسخ توجه به چند نکته ضروری است؛

اولا یک دیپلمات حرفه‌ای حتی اگر یک دهم درصد احتمال تجاورز به سفارت کشور خویش را بدهد، از قبل تمهیدات لازم را اتخاذ می‌کند.

دوم آنکه از کجا معلوم طرح چنین ایده‌ای یک نیرنگ انگلیسی نباشد؟! همه می‌دانیم انگلیسی‌ها استاد تغییر زمین بازی‌اند و اولین حربه آنان “تفرقه بینداز و حکومت کن است” لذا سعی می‌کنند با طرح چنین شبهاتی، اولا دانشجویان و ملت ایران را از موضع تهاجمی به موضع تدافعی وادارند و ثانیا در نحوه برخورد با انگلیس و تأیید رفتار دانشجویان اتفاق نظر را گرفته و آنان را دچار تفرقه و تشتت نمایند و از همه مهم‌تر امکان دفاع از رویکرد دانشجویان و تکرار چنین اقداماتی را سلب کنند.

بنابراین لازم است، عقلای قوم، سیاسیون و همه صاحب نظران با اتحاد تمام در دفاع همه جانبه از این اقدام، امکان هرگونه مظلوم نمایی وسوءاستفاده را سلب کنند و توپی را که در زمین انگلیس است به زمین ایران نیاورده، به خودی گل نزنند!

تسخیر سفارت و اقدام دیروز، وقتی با برخورد شدید نیروی قهریه طرف شد به اتفاق مبارک سال 58 گره خورد و چنین رویکردی است که دست انقلاب امام روح الله را در تمام عرف های دیپلماتیک و غیر دیپلماتیک برای همیشه تاریخ بالا می‌برد.

امام خامنه ای در تاریخ 2 مهر ۸۸ پیرامون وضعیت دولت انگلیس نسبت به ایران چنین فرمودند: “دولت انگليس كه كارنامه دويست ساله حضور آن‏ها و ارتباط آن‏ها با كشور ما، كارنامه سرتاپا سياه است- واقعا يك نقطه و يكجا نداريم كه بشود نشان داد كه دولت انگليس به نفع ملت ايران يك قدم كوچكى برداشته باشد؛ هرچه بوده ضرر؛ هرچه بوده صدمه‏هاى بزرگ”