۲۳ خرداد، آغاز یک جنبش بدون خشونت!

تریبون مستضعفین- صبح روز 23 خرداد 88 با اعلام نهایی نتیجه انتخابات اولین جرقه های آشوب های ادامه دار پس از انتخابات زده شد. در اثر جو غالب و توهم حاکم میان سبزها مبنی بر قطعی بودن پیروزی، اکثر آنها در بهت به سر می بردند، چرا که در آخرین مرحله سناریوی توهم، موسوی شب گذشته در اقدامی فاقد توجیه، هنگامی که هنوز شمارش آرا در حوزه های رای گیری ادامه داشت، پیش از اعلام هرگونه نتیجه از سوی نهاد های رسمی، در یک مصاحبه رسانه ای خود را برنده قاطع انتخابات و رئیس جمهور جدید ایران معرفی کرده بود! او و طرفدارانش هیچ گاه در برابر سوال افکار عمومی در قبال این عمل عجیب پاسخ درست و روشنی ارائه نکردند.

این در حالی بود که قطع شدن پیامک ها از روز 21 خرداد همچنان ادامه داشت ولی سایت هایی نظیر فرند فید و فیس بوک با حجم بالای کاربران ایرانی هنوز فیلتر نشده بود. و همین بهترین مجرا برای انتشار اخبار موثق و غیر موثق، شایعات و اظهار نظرها در باره انتخابات و نتایج آن بود. در همان حین اعلام شد پیام رهبر انقلاب در اخبار ساعت چهارده شبکه یک منتشر میشود. در همین گیرودار بود که اولین گام از سناریوی اغتشاش و بینظمی با انتشار بیانیه میرحسین موسوی برداشته شد. این اولین شماره از بیانیه های سریالی او بود که در ماه های آینده با اظهارات خلاف واقع و تحریک هواداران موجب التهاب جو تهران شد.

بیانیه حکایت از تقلب در انتخابات می کرد و آن را شعبده بازی و حیرت آور خواند و قوی ترین استنادش به مشاهدات خود مردم در ترکیب آرا در صفوف بود! موج بعدی خبر در اینترنت مربوط به تجمع بعد از ظهر هواداران سبز در مقابل روزنامه اطلاعات و برخی دیگر از نقاط مانند ستاد مرکزی او در خیابان ولیعصر بود. در همان حین با تشکیل هسته های آشوب، تجمعات پراکنده 50 تا 500 نفره در میدان های اصلی تهران و نقاط نزدیک به وزارت کشور مثل ونک، ولی عصر و فاطمی آغاز شد.

اخبار ساعت 2 با پخش نماهنگ های حضور مردم در انتخابات بیش از یک ساعت به طول انجامید تا بالاخره پیام رهبر انقلاب قرائت شد. تبریک رهبر شبیه دفعات پیش و روی سخن اصلی آن به مردم بود به خاطر مشارکت 85 درصدی و حماسه 40 میلیونی. ایشان این اتفاق را هنرنمائی ملت ايران و یك جشن واقعی دانستند كه دشمنان در تلاشند با تحريكات بدخواهانه، شيرينی آن را از كام ملت ايران بزدايند. بلافاصله تجمع هواداران موسوی بدل به راه پیمایی شد که مقصد آن جایی نبود جز ساختمان وزارت کشور جایی که ستاد مرکزی انتخابات هنوز مشغول کار بود.

سو استفاده از ترافیک و شلوغی خیابانهای تهران نیز آغاز شد. هسته های اغتشاش به کارشان آشنا بودند. بانکهای دولتی (و نه حتی خصوصی) تابلو ها و علائم راهنمایی و رانندگی، ایستگاه های اتوبوس، و سطل های زباله در برنامه بود. در همان ساعات چند اتوبوش شرکت واحد در خیابان های مرکزی تهران از جمله شهید مطهری به آتش کشیده شد. و به اینها موتور سیکلت های عابران نیز افزوده شد.

نیروی انتظامی برخورد با اغتشاش گران را آغاز کرد. و این رویارویی به حاد شدن ماجرا دامن زد. گویا نیروهای یگان ویژه فاقد تجربه کافی برای مواجهه با چنین مسئله ای بودند. و البته طبیعی می نمود. چرا که سابقه چنین اتفاقی آن هم در حد بسیار محدود تر بر میگشت به یک دهه قبل در واقعه 18 تیر و کوی دانشگاه. از طرف دیگر هسته های اغتشاش مدام جا عوض می کردند و همین دامنه تخریب اموال عمومی را گسترده تر می کرد. این به معنای ترافیک بیشتر و سردرگمی افزون مردم در یک روز اول هفته بود. اینچنین بود که درگیری های خیابانی تا تاریکی هوا ادامه یافت.

اولین روز پس از انتخابات در سرنوشت روالی که پس از آن در سال 88 طی شد بسیار تاثیر گذار بود. خشونت ها در روزهای بعد از آن ادامه یافت تا با رسید به اوج خود خون افراد بی گناه زیادی به زمینن ریخته شود. مهم ترین نکته در بازخوانی وقایع این روز که شاهدان بسیاری دارد آغاز قانون شکنی و روی آوردن به خشنونت از سوی معترضینی بود که بعد ها با رویه های مختلف تبلیغاتی و گرفتن ژست های مدنی نا موفق مثل راهپیمایی سکوت و اعتراض مسالمت آمیز سعی بسیاری برای تطهیر آن انجام دادند. اما مرور واقعیت ها همیشه خلاف این گزاره را ثابت کرده است.

نمونه‌ای از عکس‌هایی که حتی در رسانه‌های بیگانه از روز اول اعتراضات به نتایج انتخابات قابل دسترسی، و خود بیان کننده‌ی واقعیات آن روز است:

نمونه فیلم‌های گرفته شده از آن روز نیز در سایت‌های اشتراک ویدئو موجود است:
آتش زدن شهر و سر دادن شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» و «گفتیم تقلب بشه، ایران قیامت می شه» در روز 23 خرداد (+)
تظاهرات بدون مجوز و شعارهای آشوب طلبانه در خیابانهای تهران، روز 23 خرداد (+)
وحشیگری آشوب‌گران در روز شنبه 23 خرداد (+)
آشوب طلبی در خیابان‌های تهران، روز 23 خرداد (+)
به آتش کشیدن خودرو در خیابان مطهری تهران در روز 23 خرداد (+)
آتش زدن اتوبوس و شعارهای تحریک کننده در روز 23 خرداد (+)
آتش زدن سطل زباله و فحاشی رکیک به نیروی انتظامی در روز 23 خرداد (+)
آشوب و آتش‌زدن سطل آشغال‌ها در روز 23‌خرداد، با شعارهای مرگ بر[…]و استبداد استبداد[…]ننگت باد (+)
به آتش کشیدن شهر و تخریب اموال عمومی در روز 23 خرداد (+)
تخریب اموال مردم در روز 23 خرداد (+)
پایین کشیدن تابلوی پایگاه بسیج در روز اول تظاهرات در 23 خرداد تهران (+)
تظاهرات هماهنگ شده و شعارهای تحریک کننده (ایران شده فلسطین) در روز شنبه 23 خرداد (+)
به آتش کشیدن اتوبوس ها در روز 23 خرداد و فریاد برای کشتن احمدی نژادی‌ها (+)
اولین سطل آشغال قربانی در روز 23 خرداد (+)