تریبون مستضعفین- جشنواره فیلم عمار که دیماه امسال دومین حضور خود را در عرصه فرهنگی کشور تجربه کرد فرصتی جدید را فراهم می آورد برای معرفی فیلم سازان متعهد که به ارائه آثار خویش بپردازند، این جشنواره که از نظر محتوا در نوع خود بی نظیر به شمار می آید در همین دو تجربه توانسته است جایگاه ویژه ای را در میان هنر مندان متعهد به ارزش های والای نظام اسلامی بدست آورد. درباره این جشنواره با ناصر هاشم زاده،فیلم نامه نویس و از داوران دومین جشنواره مردمی فیلم عمار به گفتگو نشستیم.
یکی از دلایل برگزاری جشنواره عمار ناکارآمدی جشنواره فجر در به تصویر کشیدن اثاری در راستای اهداف و ارزش های انقلاب بود. به نظر شما ناکارآمدی از کجا ناشی می شود؟
نگوییم ناکارآمدی، بگوییم کارهای بر زمین مانده. این جشنواره در سال های اول کودکی اش است. زود به دعوا نکشانید. بعد زمین می خوریم. قدرت ما هم ضعیف است. قصد ما هم این نیست که جای دیگران را کمرنگ کنیم. این جشنواره آمده است نوعی خلأ را پر کند.
این خلأ از کجا ناشی می شود؟
این خلأ ناشی از کم کاری یک عده ای است. از بی توجهی یک عده ای است.
خب علت این بی توجهی چیست؟
بعضی ها مسیر را عوض کرده اند. بعضی از مدیران زمان زده شدند. جو زده شدند. و این ها فراموش کردند که مدیر شده اند تا به انقلاب و اهداف انقلاب توجه کنند. شاید مرعوب شدند در برابر غیر. چون اصولا جو سینمای جهان از چند نقطه خاص تغذیه می شود در عالم. همان طور که اقتصاد ما دارد از یک اقتصاد جهانی تغذیه می شود. بانک های ما هنوز در زیر یک نگاه بانکداری جهانی است. سینما هم به همین وضع. رفته رفته داریم دور می شویم از مردم. این مدیران شاید مرعوب این جو شدند. جوی که خیلی انحصاری است. به خاطر همین در جایی که مدعی اش هست وارد زندگی مردم نشده است. سینما با مردم خیلی فاصله دارد. برای همین می شود گفت سینما برای بقای خودش جنگیده است. اما کدام سینما؟ کدام سینما برای بقای خودش جنگیده است؟
نمونه اش را می توانید در برنامه های تلویزیون ببینید که سینما می خواهد بماند و مخاطب پیدا کند. سینمایی است که گویا وجوه انقلابی خودش را دور می کند و به ویژه از مسلمانی سعی دارد فاصله بگیرد. این سینما ممکن است با یک سری کارهایی مخاطبی هم پیدا کند. همین سینما هم باید بداند مخاطب اصلی که ملت هستند مخاطب این فیلم ها نیستند. یعنی دور شده. سینما بی راهه ای را رفته است. در دهه های گذشته اما نمی شود گفت هیچ کاری نشده است. بی انصافی است کارهای خوبی هم شده است در این سینما.
بعضی می گویند نیروی متعهد و متخصص نداشتیم!
دروغ بزرگی می گویند. ما الان چند نسل داریم. چرا به تربیت این ها نپرداختیم. چرا سعی نکردیم نیروها را بسازیم. منتظریم نیرو از آسمان بیاید. فرصت دادیم دیگران نیرو بسازند. اول انقلاب حتی نمی دانستیم باید تصاویر انقلاب را ثبت کنیم. شما می بینید این فیلم ها دست دیگران است. اما الان این موقعیت را پیدا کردیم که داریم انقلاب های دیگران را ثبت می کنیم. کاری که بی بی سی با ما کرد این بود که او ثبت کرد خیلی از صحنه ها را. الان خیلی نیروی آماده به کار داریم. تا حدی که انقلاب تونس را ثبت کردیم الان. انقلاب مصر را داریم ثبت تصویری می کنیم. پس نیرو به اندازه کافی داریم. اما را مجال نمی دهیم درباره خودمان و برای خودمان کار کنند. سینما را منحصر کرده ایم به یک عده خاص، عده ای خاص که خودشان برای خودشان جایزه می دهند، کف می زنند، جشن می گیرند. از این فضا باید بیاییم بیرون. یک سری انحصار طلبی ها هم در این دوره ها بین بچه مسلمان و غیر مسلمان بوده است که واقعا کار را خراب کرده است.
چقدر به آخر و عاقبت این جشنواره امیدوارید؟
اگر این جشنواره مجال دهد برای توسعه کار، اره خیلی امیدوارم. اما اگر این جشنواره هم دور خودش یک دیواری بکشد خیلی بد می شود. یعنی باز پیشرفت در کار نیست. انقلاب ما یکی از خصوصیاتش اسلامی بودنش است. مدام مجال ها و فرصت های جدیدی را ایجاد می کند. یک گروهی هم که خودشان را وابسته به این انقلاب می دانند باید مجال پیدا کنند. بنابراین باید این مجال را بدهند اما اگر ندهند و محدود فکر کنند، محکوم خواهند بود برای ماندن در یک برهه ی زمانی. مثلا من الان فکر می کنم انقلاب خیلی پیش رفته است نسبت به یک دهه ی قبل حتی. انقلاب پیش تر است. مردم جلوترند. آگاه ترند. پس سینما هم باید این نقش را بازی کند.
Sorry. No data so far.