تریبون مستضعفین- عبدالرضا عاصی
نمی دانم تاکی باید بنشینیم و شاهد ارضای روحیه روشنفکری آقایان بر پرده سینما باشیم. نمی دانم تاکی باید به نام جشنواره فیلم فجر و به بهانه بزرگداشت انقلاب اسلامی، مشروب خوری و ژست های سوسیالیستی آقایان را بر پرده سینما تحمل کنیم و نمی دانم تاکی باید با تماشای فیلم هایی مانند «آمین خواهم گفت» برای بهبود حال سینما و سینما گران ایرانی آمین بگوییم.
با مقدمه بالا، درباره فیلم «آمین خواهم گفت» ساخته سامان سالور باید گفت فیلم نمایانگر دنیای خشک و خشن است، استفاده از طبیعت بیجان و پس زمینه های سرد، فضای نا امیدی ذهن سازنده را به تصویر می کشد. فرزاد حسنی با آن سیبیل و گریم کمونیستی و مشروب خوری چهره روشنفکران سوسیالسیت را به خوبی مجسم می کند. استفاده از راه آهن و گورستان قطارها فیلم‌های انتقادی شوروی سابق را به یاد تماشاچی می آورد. فضا سرد و بی روح است که سعی شده با روابط انسانی، سردی فضا جبران شود اما شخصیت آن ها آنقدر بیگانه هستند که بر سردی آن می افزایند.
دید ناقص کارگردان به جامعه ایرانی وی را به سمت ترسیم جامعه‌ای می برد که در آن همه مقهور نقش های اجتماعی خویش هستند. منطق خاصی بر فیلم حاکم نیست، دختری که که جامعه وی را مجبور به پذیرش نقش پسر کرده است – در حالی که این نقش پذیری اجتماعی تقریبا در جامعه ایران غیر ممکن است – و کارگر راه آهنی که برای مخاطب در ابهام می ماند و تنها اشاره کوچکی به علت گوشه نشینی وی می شود.
کارگردان با انتخاب فضای راه آهن و عبور بی توجه قطار ها، قصد دارد تا آدم های قصه را در زباله دان جامعه نشان دهد، و مانند همیشه یک روحانی که حضور غیر منطقی اش در ذوق می‌زند و تنها به درد عزا و عروسی می خورد و تمام غصه اش این است که نکند قبله کج شود!
البته از بسیاری از کارگردان ها انتظار خاصی نمی‌توان داشت به هرحال از کوزه همان برون تراود که در اوست!
کسانی که سیزده ۵۹ را دیده اند – هر چند آن را در حالت خوش بینانه می توان فیلم جنگ دانست نه دفاع مقدس- اما مطمئنا با دیدن «آمین خواهم گفت» سالور متعجب خواهند شد. هرچند هردو فیلم به عبارتی نشان دهنده افرادی هستند که به زباله دان جامعه سپرده شده‌اند.
اما مسئله اینجاست که چنین فیلم هایی چگونه از مجاری قانونی گذر کرده و اجازه تولید و نمایش می یابند؟ آیا صادر کنندگان مجوز اکران متوجه نقص های اساسی این فیلم نشده اند؟! در خوش بینانه ترین حالت می توان متصور شد این فیلم بدون بازبینی مجور اکران گرفته است و در غیر این صورت باید خود صادرکنندگان مجوز اکران مورد بازبینی قرار گیرند!
تا وقتی که ما به خودمون بیایم و سینما رو با نیروهای انقلابی تسخبر کنیم