تریبون مستضعفین- سید عبدالحیدر موسوی
۱. مردم اگر خودشان نامزدهاى انتخاباتى را مي‌شناسند، طبق تشخيص خودشان حتماً عمل كنند؛ اگر نمي‌شناسند، از افراد بصير و متدين در گزينش‌هاى انتخاباتى استفاده كنند. امام خامنه‌ای- خطبه‌های نمازجمعه ۱۴ بهمن‌ماه ۱۳۹۰.
۲. در انتخابات ریاست‌جمهوری این امکان برای اکثریت مردم وجود دارد که با کاندیداها آشنا شده و نظرات و برنامه‌های آنها را بشوند و با بررسی آنها خود گزینه‌ی اصلح را انتخاب کنند. چرا که نامزدهای انتخاباتی با حضور در صدا و سیما مستقیما و بدون واسطه با مردم مرتبط می‌شوند و نفش احزاب و گروه‌ها بیشتر جنبه‌ی حمایتی از کاندیداها داشته و بالتبع نشان‌گر آن است که آن کاندیدا همکارانش را از میان کدام گروه انتخاب می‌کند. این مساله در انتخابات مجلس شورای اسلامی به این‌گونه نیست چه در حوزه‌های تک نماینده و چه در حوزه‌هایی که باید چند نفر را انتخاب کرد چرا که بواسطه عدم ورود رسانه‌‌ی ملی به تبلیغات مجلس این خود کاندیداها هستند که باید خود را به مردم معرفی نمایند.
۳. در شهرهای بزرگ بویژه تهران که شهروندان باید از میان صدها کاندیدا سی نفر را برگزینند آشنایی با نام نامزدها امر صعبی است و آشنایی با برنامه‌ها و نظراتشان عملا غیر ممکن است و فرد خود نمی‌تواند بهترین گزینه‌ها را انتخاب کند از این رو بهره‌گیری از نظر افراد کارشناس و کارکشته سیاست و اعتماد به آنها در انتخاب گزینه‌های اصلح امری ضروری است. بر همین اساس افراد و گروه‌ها در استانه انتخابات لیستی از کاندیدا را به مردم معرفی می‌نمایند.
۴. مهمترین سوال در گزینش کاندیدای اصلح پاسخ به این سوال است که مجلس نیازمند چه نماینده‌ای است؟ بر اساس قانون اساسی مجلس در جمیع امور می‌تواند اقدام به تقنین نماید اصل ۷۱ قانون اساسی تصریح دارد: «مجلس شورای اسلامی در عموم مسایل در حدود مقرر در قانون اساسی می‌تواند قانون وضع کند» و از سوی دیگر براساس اصل ۸۴ قانون اساسی «هر نماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسایل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر نماید» می‌تواند اظهار نظر کند و ورود داشته باشد. با این وصف باید نمایندگانی در مجلس باشند که بتوانند در جمیع مسایل اقدام به تقنین نمایند. بر این اساس هرچند وجود افراد متخصص در رشته‌های مختلف می‌تواند مجلس را در این مساله یاری نماید اما این مساله در عالم واقع رخ نمی‌نماید و این حاصل جمع نمایندگان است که در خصوص مسایل مختلف تصمیم می‌گیرند. لذا هر چند تنوع تخصص ها می‌تواند به عنوان یک معیار در انتخاب افراد باشد لیکن آن‌چه باید مد نظر باشد بصیرت و قوه تحلیل و هوش افراد است که باید بتوانند براساس نظرات کارشناسی دولت و نظرات کارشناسان بهترین تصمیم را بگیرند.
۵. روحیه ناسیونالیسیتی یکی از افت‌های نمایندگان مجلس است؛ نگاه انحصاری و صرف به مسایل حوزه انتخابیه و بی‌توجهی به مسایل و مشکلات کشور از مسائلی است که همواره جز انتقادات به نمایندگان مجلس بوده است، چرا که همان‌طور که پیش از این ذکر شد صراحت اصل ۸۴ قانون اساسی نماینده را در مقابل تمام ملت مسئول شناخته است. باید گفت اگر مجلس شورای اسلامی دو بعد اصلی تقنین و نظارت را بر عهده دارد و نماینده در کنار این دو مساله نقش رابط میان مردم حوزه انتخابیه خویش و مسئولین کشوری را بر عهده دارد. آن‌چه مهم است این است که این مساله وظایف اصلی او یعنی تقنین و نظارت را تحت الشعاع قرار ندهد.
۶. متاسفانه چارچوب ارايه لیست توسط احزاب و گروه‌ها برمبنای شایسته‌سالاری استوار نگردیده است تنها همین نکته را می‌توان بیان کرد که جبهه متحد اصولگرایان مقرر کرده بود حداقل ۶ روحانی و ۶ زن در لیست تهران حضور داشته باشند.(این تبعیض مثبت برای قشر روحانی و جنس زن مسلما نافی شایسته‌سالاری است) هرچند برخی بر این عقیده اند که در این جبهه برخی گروه‌ها و احزاب نیز حداقل سهمیه را در لیست اصولگرایان دارا بوده‌اند.
۷. فقدان احزاب در ایران و کارکرد انتخاباتی احزاب که تنها در ماه‌های منتهی به انتخابات نام آنها را می‌شنویم آنها را در حد امضای تراکت‌های تبلیغاتی کاندیداها در انتخابات گوناگون تنزل داده است. حال چه اصراری است که به احزابی که از فعالیت سیاسی تنها ارايه لیست در انتخابات انجام می‌دهند اعتماد کرد و آنها را به عنوان مشاور و امین در انتخاب اصلح دخیل کنیم؟
۸. چیدمان مجلس و تقسیم آن میان صاحبان تخصص‌ها به هیچ‌وجه وظیفه رای دهندگان نمی‌باشد. این مساله‌ای است که در تنظیم لیست‌ها توسط احزاب و گروه‌ها مورد نظر قرار می‌گیرد و این‌گونه استدلال می‌شود که پیگیری امور اقشار و اصناف گوناگون در مجلس شورای اسلامی نیازمند حضور نماینده‌ای از آن قشر در مجلس است. با این توجیه سعی می‌شود اساتید دانشگاه، روحانیون، مهندسین، پزشکان،معلمان، هنرمندان و… در لیست‌ها حضور داشته باشند. در بطلان این دلیل همین کفایت می‌کند که بگوییم مجلس ۲۹۰ نماینده دارد و به فرض صحت استدلال این تقسیم کرسی‌ها باید بر ۲۹۰ تقسیم شود نه میان حوزه‌هایی که چند نماینده دارند.
باید گفت رای دهندگان همان‌طور که اشاره شد وظیفه چیدمان مجلس و تقسیم آن را میان اصناف و اقشار ندارند بلکه وظیفه آنها انتخاب اصلح از میان کاندیداهاست نه انتخاب افرادی از رشته‌ها و اصناف و اقوام و قبایل گوناگون.
Sorry. No data so far.