با کمی تامل و بررسی علل و ریشه‌های ناکارآمدی و ضعف‌های منتخبین ما در مجلس شورای اسلامی، به «نوع انتخاب» مردم خواهیم رسید، که شاید اصلیترین عامل پیدایش مجلسی ناکارآمد باشد.
متاسفانه براساس یک سنت غلط و نهادینه شده در ایام انتخابات آنچه بیش از اذهان عمومی مردم را متاثر می‌کند، دعواهای انتزاعی و جناحی گروه‌های سیاسی چپ و راست یا اصولگرا و اصلاح طلب امروزی و شاخه‌های متعدد آن‌ها است. گروه‌های سیاسی غیرانقلابی با هجمهٔ وسیع تبلیغات رسانه‌ای خود و معرفی لیست‌های ساندویچی و تلاش فراوان برای حذف رقیب از صحنه رقابت، صحنه انتخابات را به میدان «تشنگان قدرت» تبدیل می‌کنند تا میدان «شیفتگان خدمت». در این میان عده‌ای تنها برای رسیدن به صندلی‌های سبز مجلس براساس بدعت‌های غلط انتخاباتی که منتج به فساد سیاسی می‌شود، فعالیت می‌کنند تا شاید در این هیاهو رایی نصیب آن‌ها بشود.
لیست‌های ساندویچی یا انتخاباتی رشد محور
اغلب گروه‌های سیاسی در ایام انتخابات تمام وقت و سرمایه خود را برای بستن لیست‌های انتخاباتی صرف می‌کنند، و با اعلام این لیست‌ها در روزهای انتخابات فضای رسانه‌ای را به گونه‌ای رقم می‌زنند، که رای دادن به چنین لیست‌هایی برای مردم حجت قطعی و شرعی است و خلاف آن ضربه به وحدت و کمک به رقیب است. لیست‌های ساندویچی گروه‌های سیاسی که پشت درب‌های بسته و گا‌ها نه براساس شایستگی‌ها و اصلح بودن اشخاص، که براساس سهم خواهی‌های افراد و نفوذ کانون‌های قدرت و ثروت بسته می‌شود، انتخابات را که محلی برای حضور فعالانه و آگاهانه مردم برای تصمیم گیری دربارهٔ آینده سرنوشت کشور می‌باشد، را تبدیل به کارزار سیاست بازان تاجرپیشه متصل به کانون‌های قدرت و ثروت می‌کند، و در این هنگامه مردم به عنوان محور انتخابات به حاشیه رانده می‌شوند. گروه‌های سیاسی خود را قیّم مردم معرفی کرده و قدرت تحلیل و تفکر را با پروپاگاندای تبلیغاتی از مردم می‌گیرند، در حالیکه انتخابات بهترین فرصت برای رشد فرهنگ سیاسی مردم و انتخاب آگاهانه می‌باشد. صریح‌تر بگویم تروریست‌های سیاسی با دادن لیست‌های قبیله‌ای در عین به انزوا بردن مردم، اصلح را در تسلسلی دائمی ترور می‌کنند، که نتیجه آن چیزی جز براندازی نرم آرمان‌های اصیل انقلاب نخواهد بود. حضور یا عدم حضور افراد در لیست‌ها نشانه اصلح بودن افراد نخواهد بود و دوران پدرخواندگی عده‌ای متکبر سیاست زده بر امت گذشته است. مردم براساس شاخص‌های حقیقی و نه تصنعی به افراد اصلح و نه لیست‌های سهم خواهانه رای خواهند داد. همانطور که حضرت روح الله خمینی کبیر (ره) فرمودند:» مردم در انتخابات آزادند و احتیاج به قیم ندارند و هیچ فرد و یا گروه و دسته‌ای حق تحمیل فرد و یا افرادی را به مردم ندارند. جامعه اسلامی ایران که با درایت و رشد سیاسی خود جمهوری اسلامی و ارزش‌های والای آن و حاکمیت قوانین خدا را پذیرفته‌اند و به این بیعت و پیمان بزرگ وفادار مانده‌اند، مسلم قدرت تشخیص و انتخاب کاندیدای اصلح را دارند. البته مشورت در کار‌ها از دستورات اسلامی است و مردم با متعهدین و معتمدین خویش مشورت می‌نمایند. اگر انتخاب اصلح براى مسلمانهاست، «کى و از کجاست» مطرح نیست، از هر گروهى باشد، حزب باشد یا غیرحزب، نه حزب اسباب این مىشود که غیر آن فاسد، و نه صددرصد حزبى بودن باعث صلاح آنهاست.»
وعده‌های دروغین یا وظایف واقعی نمایندگان
در انتخاب آگاهانه مردم به عنوان تصمیم گیرنده‌های اصلی، باید وظایف واقعی نمایندگان مجلس شورای اسلامی که در قانون آورده شده است را بدانند، تا هر کاندیدی از هر سویی با دادن شعار‌ها و وعده‌های غیرعملی نتواند، آن‌ها را فریب بدهند. برخی از کاندید‌ها که دنبال جذب بیشتر آرای مردم هستند، از هر وسیله‌ای استفاده می‌کنند و در میان مردم با دادن وعده‌های اجرایی مانند؛ اشتغال زایی، ایجادمسکن، احداث جاده و آسفالت کردن خیابان، حل مشکل ازدواج جوانان، ساختن سالن ورزشی و … مردم را امیدوار به حل شدن مشکلاتشان در یک شب و یک رای می‌کنند. حال اینکه تمام وظایف اصلی و قانونی نمایندگان در دو بخش کلی «نظارت» و «قانون گذاری» خلاصه می‌شود، و کارهای عمرانی و اجرایی از حیطهٔ اختیارات نمایندگان خارج است و دولت است که باید قانون‌های نمایندگان را به مرحله اجرا در بیاورد. فلذا هر وعده و شعاری که از دو حوزه نظارت و قانونگذاری خارج باشد، وعدهٔ سرخرمنی بیش نیست.
خاندان سالاری یا شایسته سالاری
یکی دیگر از آسیب‌ها و به نوعی بدعت‌های انتخاباتی که در استان فارس و بطور خاص شیراز بیشتر نمود دارد، رای دادن‌های قبیله‌ای و خاندانی است. کاندیدهای انتخاباتی که یا از قبیلهٔ خاصی هستند یا بعضا منتسب به یکی از خاندان‌های معروف می‌باشند، با تهییج حس قوم گرایی و احترام به خاندان‌های بزرگ و حتی سوء استفاده از احساسات دینی بخاطر «سیادت» عده‌ای از مردم را فریب می‌دهند تا چهارسال برصندلی‌های نرم مجلس جلوس کنند. کاندیدهای قبیله‌ای برخلاف حیطهٔ اختیارات قانونی نماینده مجلس، آنگاه که میان قوم خود می‌روند با دادن وعده‌هایی از جمله «اگر رای بیاورم برای قوم شما اشتغال زایی خواهم کرد، فلان کارخانه را احداث خواهم کرد، برای منطقه شما جاده بهتری خواهم کشید و…» و تمرکز بر تعصب‌های قومی برخلاف اصول اسلامی و شایسته سالاری آرای قومی را سرقت می‌کنند. نتیجهٔ چنین رای دادنی تشکیل خاندان‌های قدرت و ثروتی خواهد شد، که بعدا مورد اعتراض ما قرارخواهند گرفت، که چرا و چگونه این هزارفامیل‌های قدرت به هم پیوسته تشکیل شده‌اند، و چرا کسی دنبال مشکلات اصلی مردم نیست؟! روشن است که انتخاب براساس خاندان سالاری هیچ وجه عقلانی و شرعی ندارد، و انتساب به قوم‌ها و قبیله‌ها، به هیچ عنوان جزء شاخص‌های نماینده اصلح نیست.
فلذا در انتخاب اصلح هیچکدام از معیار‌ها و بدعت‌های سیاسیون تاجرپیشه نباید ملاک قرار بگیرد، و مردم باید براساس شاخص‌های حقیقی و شایسته سالار از جمله؛ عدالتخواهی، ساده زیستی، عدم اتصال به کانون‌های قدرت و ثروت، تخصص و کارآمدی، شجاعت، عدم اسراف در تبلیغات و… نماینده اصلح را انتخاب کنند.
Sorry. No data so far.