در نظام مردم سالاری دینی؛ انتخابات از جایگاه مهم و حساسی در حیات سیاسی جمهوری اسلامی ایران برخوردار است. خصوصا انتخابات مجلس شورای اسلامی که از ارکان قانون گذاری در ساختارنظام سیاسی ما محسوب می‌شود. انتخابات مجلس نهم شورای اسلامی که همزمان با فروپاشی نظام‌های دست نشانده غرب در حوزه شمال افریقا و خاورمیانه و روند قدرت یابی جمهوری اسلامی ایران در قدرت بازدارندگی و گسترش الگوپذیری منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای ایران اهمیت آن را افزایش می‌دهد.
رویکرد اعلامی جریان ضد انقلاب در مواجهه انتخابات عدم مشارکت فعال و تحریم آن است. جریان ضد انقلاب با هدایت برون مرزی برای گذر از مرگ تدریجی خود فضای انتخابات را بهترین زمان برای القای حضور و تجدید سازمان دهی و یارگیری مجدد میدانی از طیف خاکستری و بازسازی پایه‌های پایگاه اجتماعی خود می‌داند تا در راستای روند چالش‌آفرینی برخی افراد و جریان‌ها در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ به فرایند انتخابات آسیب وارد کنند.
راهبرد و تاکیک‌های دشمن:
۱. استفاده از برد رسانه‌ای
تمرکز رسانه‌های ضد انقلاب با ترسیم تصویر معکوس از واقعیت و ایجاد فضای ذهنی وارونه و بزرگ نمایی از اختلاف نظر اصولگرایان و انتساب دروغین دوگانه اقتدارگرایی حزبی – عطش قدرت به خیمه بزرگ اصولگرایان است. همگرایی جمعی رسانه‌های ضد انقلاب با برپایی میزگرد‌هایی با محوریت انتخابات ابتدا به ماهیت برگزاری انتخابات حمله می‌کنند و در پی القا فرمایشی و نمایشی پنداشتن آن و تصویرسازی از حاکم شدن فضای عدم اعتماد ملی در بطن جامعه از نظام جمهوری اسلامی ایران و کارگزاران آن است و سپس تمام توان و پتانسیل رسانه‌ای خود را برای سیاه نمایی سازوکار اقتصادی دولت و بسترسازی و طرح ریزی شکاف اجتماعی حاصل از نوسانات حوزه اقتصاد در پهنای کشور و مهیاسازی برای ایجاد نافرمانی اجتماعی است.
برای جلوگیری از اثرگذاری این رسانه‌ها صدا و سیما باید با برنامه ریزی دقیق فضای پویا و با نشاط انتخاباتی به فضای جامعه تزریق کند.
۲. حضور خیابانی
خارج نشینان ضد انقلاب برای سنجش میزان دلبستگی عناصر میدانی خود در طی یک سال اخیر فراخوان‌های متعددی را در فضای مجازی منتشر کردند که با بی‌توجهی دانشجویان و مردم همواره شد که طنز خروج از خانه در سیزده فروردین و سکوت در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران در ان‌ها محسوس است.
نا‌امیدی عناصر ضد انقلاب از برپایی ناامنی در جامعه و عدم اقبال به فراخوان‌های آن سبب شده است حسین باستانی کار‌شناس ارشد بی‌بی سی در مقاله‌ای در اول اسفند امسال تحت عنوان «آیا معترضان ایرانی مجددا به خیابان خواهند ریخت؟» به آسیب‌شناسی «مهم‌ترین دلیل» کاهش حضور معترضان در تجمعات خیابانی می‌پردازد. وی می‌نویسد: به نظر می‌رسد که تعداد شرکت کنندگان در مناسبت‌های اعتراضی بعد از انتخابات خرداد ۱۳۸۸، در مجموع سیری نزولی داشته و این پدیده، بسیاری از تحلیل گران را با پرسش در مورد آینده این گونه اعتراضات مواجه کرده است.
مسلما مشارکت عظیم مردم در انتخابات و انتخاب افراد ملتزم به ولایت فقیه و رأی دادن به نمایندگان صالح کاردان و مطلع بر اوضاع سیاسی جهان و کشور آخرین ضربه را به آنان خواهد زد.
Sorry. No data so far.